Ik heb hier drie jaar geleden al duidelijk verwezen naar aanpassing op beleidsniveau ten aanzien van de inrichting van de zorgsector. Ik gaf toen twee voorbeelden, een uit de stadsprovincie Amsterdam, de ander de "fusie" in het tropische zuiden wat nu het gedrocht Zuyderland heet. Ook in dit topic verwees ik naar de integrale aanwezigheid van wat mensen botte statistiek noemen als basis voor uitvoerend beleid van aanpassing.
Werk eens uit wat per demografisch en geografisch segment het effect op mortaliteitscijfers is van - als voorbeeld - het aanpassen van responstijden van bijvoorbeeld ambulancevervoer. Wat zijn de effecten van het zo hameren op het reflexief aanhalen van trombolyse protocol niet langer bij risicocategorieën of laatste segment van senioren, maar bij het oudere segment van beroepsbevolking. Zoek de lijst op van ziekenhuizen die vanuit druk door verzekeraars (zorg- en overige) niet langer voldoen aan de definities en vereisten van volwaardige - laat staan zelfstandige - zorginstelling. Er zijn inmiddels genoeg IC's te vinden waar een interne beleid voert ter vervanging van specialismes die niet langer in huis aanwezig zijn. Of dat nu een gevalletje anesthesie is zoals bij een samenwerkingsverband van ziekenhuizen in het noorden, of het verdwijnen van kinderartsen bij selecte "partners" in een overname in het zuiden.
Heel bot gesteld: het is niet ongewenst dat op basis van sociaal-economische classificatie er verschil ontstaat in stimuli van mortaliteitslijnen. En ja, net zoals in Nederland de bank haar eigen wetgeving mag aandragen, mag het College van Zorgverzekeraars - met massage vanuit de lobby ontwikkeld door de verzekeraar CZ - eigen beleid aandragen.
Een andere verwijzing. Let eens op de golf van zogenaamde fusies (overnames) de laatste tien jaar, ingeleid door verzekeringspartners van instellingen op regionaal niveau. Er is een consistent patroon van overnemen van efficiënte instellingen gericht op modellen van doorvoer en kostenbeheersing door organisaties met een veel grotere voet in omzet- en volumemodellen. Waar veelal ook nog eens zorgverzekeraars financierende partners zijn in initiatieven als moeder-kind centra, het omvormen van snel voormalige zelfstandige ziekenhuizen tot diagnostische centra en het afsplitsen van maatschappen tot werkmaatschappijen met commerciële doelstelling.
Dat zorg duurder wordt is niet enkel een zaak van vergrijzing of uit de hand gelopen belonings- of verdelingsbeleid. Het is geen kostenmodel. Daar is enkel sprake van aan de inkomende kant van financiële stromen bij zorgverzekeraars, de rest is op zijn best een model van diversificatie investeringen, vaak ook een model gericht op omzet vanuit sectorale participaties. Het blijft grappig dat mensen zorgverzekeraars zien als bedrijven of organisaties die op zichzelf staan
Ik blijf hier mensen zien die zich met goed inzicht en gezonde moeite richten op observaties en toetsingen die van belang zijn, die echter andere zaken niet in ogenschouw nemen. Vergrijzing is geen probleem, het is instrumentatie. De afbouw daarvan is inmiddels al lang en breed uitgewerkt. Prima dus om een discussie als deze te voeren, maar het is een beetje mosterd na de maaltijd. Beleid is immers al flinke tijd geleden ingezet, aanpassing vereist een verloop van decennia.
Fledder2000 schreef op woensdag 23 november 2016 @ 14:44:
[...]
Ik kan dit soort reacties niet genoeg uitlichten. Het merendeel van Nederland is volgens mij nog in de veronderstelling dat ze met hun miezerige 100 euro per maand het zorgstelsel in Nederland geheel financieren.
Denk aan al die enorme ziekenhuizen overal, de honderduizenden mensen die in de zorg werken, ouderen die in hun laatste periode soms tonnen aan zorg kosten, en de enorm grote groepen van honderduizenden mensen die levenslang op zorg zijn aangewezen, sommigen met medicijnen die honderden euros PER WEEK kosten.
En dat wordt allemaal betaald van 100 euro per maand? Dat kan niet, maar in mijn ervaring denken heel veel mensen dat dat wel zo is.
Die 100 euro is een minderheidsaandeel in de financiering. De rest wordt betaald via AWBZ (werknemersbelasting), inkomensafhankelijke zorgbijdrage (via belasting), en een zelfde premie voor de werkgever.
Vanuit werknemers perspectief heb je het dan al snel over een bedrag van 500 - 1000 euro PER MAAND wat je aan zorg betaald, per persoon, afhankelijk van je positie in de middenklasse. En dan moet de werkgever nog betalen, en dan pas komt je nominale netto premie.
Tja, waarom denk je dat bij sectoraal overleg zorgverzekeraars zo vaak gesproken wordt over wat nog het best omschreven kan worden als het fondsenmodel. Waar verlening gekoppeld is aan private opbouw van buffers in beheer van - natuurlijk - daarvoor geëigende organisaties.
Heel oprecht, als ik in Nederland ben, en ik kom in oudere kringen langs, ik word soms best moe van al die verwijzingen naar het Amerikaanse systeem als prachtige voorbeeld om in de volgende evolutie van markt naar toe te werken.
De civiele premie is terdege in staat om het overgrote deel van zorgverlening te kunnen betalen. Echter niet op basis van de huidige inrichting van onze systemen daarvoor. Dit is een consequentie van historisch beleid, nota bene ooit gepresenteerd als magische oplossing voor het toenmalige signaleren van de budgettaire problematiek van het zorgstelsel voorafgaand aan het huidige. In praktische zin hebben we gekozen voor een ontwikkeling van instrumentatie waarbij het bijvullen vanuit andere middelen en mechanismen niet langer een kwestie is van "bijlappen", maar van hoofdfinanciering.
Dit is een relatief simpel voorbeeld van gulzig gedrag, zoals dat heet. Economisch selectief uitermate lonend, maar het is enerzijds een stimulans voor uitholling van vermogen van Staat tot beheersing, anderzijds een stimulans voor omvorming naar een nieuw en gesloten voedingssysteem.
Ik vraag me soms oprecht af wanneer mensen toetsingen zoals ik ze in dit topic voorbij zie komen af gaan zetten tegen het beeld van een model van kostenbeheersing. Valt er niet een discrepantie op?
Enfin, genoeg over de markten van vergrijzing, zorg, en zorgen.
[Voor 29% gewijzigd door Virtuozzo op 23-11-2016 16:14]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.