Dat is een mening (of beter gezegd, mening op moment/uitzondering gepresenteerd als gegeven), dat staat iedereen vrij, maar het is niet de focus van het topic. Dat ligt bij actualiteit, achtergrond, verkenning en
toetsing. Daaruit volgt analyse en interactie.
Je hebt tot nu toe vrij consistent elk dergelijk element vermeden.
Ik wil best voor de zoveelste keer zaken & aspecten op een (tijd)lijn zetten als ingang voor toetsing van objectieve observatie - maar aangezien je toch elke keer opzij stapt en dogma herhaalt,
what's the point?
Is de berichtgeving over en analyse van de ontwikkelingen in de Amerikaanse politiek weinig enthousiast of zelfs maar positief? Zeker. Maar is dat een kwestie van mening? Nee. Menigeen komt daar op menselijke wijze het topic mee binnen, maar dan begint het proces van interactie - en komen al die elementen voorbij. Mening wordt getoetst,
deal with it.
Ik heb je herhaaldelijk geprobeerd te stimuleren om met informatie en herleidbare onderbouwing te komen voor jouw perspectief, maar dat verzaak je. Het blijft bij mening + herhaling. We hebben achtergronden en bronnen doorgenomen, verschillende perspectieven en kaders en zo meer. Maar het blijft bij mening + herhaling. Ettelijke keren heb ik geprobeerd zelfs prikkel te geven voor uitwisseling, maar - idem.
Prima, je wil een perspectief neerzetten en verdedigen. Doe dat dan ook. Dat kost wat moeite, maar dan heb je ook wat. Op zijn minst een brede discussie. Besef dan ook dat het geen opinion dump is, integendeel.
Probleem is wel dat a) je het werk niet doet, b) het werk van anderen principieel negeert en c) in blijft zetten op een verongelijkt moralistisch fundament alsof je dat überhaupt hebt opgebouwd - waarmee we weer bij punt a uitkomen.
Is het prettig dat berichtgeving en analyse Amerikaanse politiek weinig stimulerend is? Nee. Is dat de schuld van de analyse of de analist? Nee. Je wijst met de vinger naar de observatie als schuldige, weigert verder te kijken dan dat. Zoals bijvoorbeeld naar daadwerkelijke actoren, beslissingen, gedragingen, achtergronden, oorzaken. Struikelt je repetitie in afwezigheid van argumentatie of onderbouwing dan gooi je het maar op vorm en smaak.
Misschien ben ik nu wat hard, maar het is hypocriet. Zoals in het topic herhaaldelijk gesteld, als je intentie inderdaad er een van brede discussie en interactie is, dan is je methodiek tot op heden pijnlijk contraproductief.
Het probleem is niet je mening, ook niet je perspectief, al helemaal niet je deelname. Je ondermijnt dat alles gewoon zelf met je eigen keuzes in methodiek.
Waarom niet gewoon een gesprek in het topic zelf voeren? Je kan prima zeggen tegen mensen dat vanuit jouw perspectief Trump (als voorbeeld) snel reflexief als negatief gezien wordt, dan schep je een discussie, dan kun je ook aanvoeren waar je vandaan komt, om vervolgens in interactie met anderen alles wat op tafel komt uit te werken, te controleren en te toetsen. Als jij van anderen bereidheid tot een dergelijke oefening en bijstellen van respectievelijk perspectief verwacht, dan werkt dat ook de andere kant uit.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.