hoevenpe schreef op zaterdag 3 december 2016 @ 15:34:
Besef je je wel dat hooguit 25% van de kiezers dit verhaal kan begrijpen? Daar daarvan een klein deel de interesse deelt en zich er ook in wil verdiepen? Dat je dan een heel klein groepje overhoud die inhoudelijk ook nog eens met je van mening kan verschillen?
Begin met wat korter en bondiger zodat je niet academisch geschoold hoeft te zijn om mee te praten, je kunt mensen pas ongeïnteresseerdheid verwijten als je ze een serieuze kans geeft om mee te discussiëren...
Is dat werkelijk zo? Niet om in herhaling te vallen, maar laat ik - opnieuw - verwijzen naar een vrij praktische situatie. Naast mijn werk baat ik in eigen tijd een gemeenschapscentrum uit, daar komt van alles over de vloer. Van jong tot oud, van spreekwoordelijk elitair tot crimineel.
Veel van die mensen komen aan met de vaste overtuiging dat er niet naar hen geluisterd wordt, dat niemand hun perspectief begrijpt - maar ook dat ze geen idee hebben wat politici bedoelen, dat er geen raakvlak is met de vrijwilligster die met de Maybach 's avonds gebracht wordt - ga zo door.
Toch lukt het prima om bruggen te bouwen. Er loopt een voormalig vuilnisman rond, onopgeleid, geplaatst bij een sociale voorziening, die mensen uitlegt hoe ze het beste samen kunnen werken in de wijk om de groenvoorziening opgeknapt te krijgen, om een evenement te organiseren met gebruik van gemeentelijke middelen. Geregeld komt een fenomenaal bejaarde oud wethouder langs die jongeren uitlegt hoe politiek werkt, hoe dat op hen uitwerkt. Ik kan best doorgaan met voorbeelden noemen.
Waar het op neer komt? De eerste stap zetten om in de schoenen van een ander te stappen. De tweede stap is vervolgens samen een ander uitnodigen. Dat kun je niet op een forum doen. Dat kun je niet in partijbeleid of visie vatten. Dit soort bruggen worden geslagen door buiten de comfort zone te stappen, en er achter te komen dat andere comfort zones ook gewoon gedeeld kunnen worden. En al spreekt men een andere taal, of dat nu dialect of balletje is, Arabisch, Turks of gemutileerd Nederlands uit een mijnstreek, mensen komen toch wel makkelijk bij elkaar. Zolang er maar uitwisseling is. Sommigen hebben het in zich om dat te zoeken, anderen moeten juist gevonden worden. Soms begint dat met een simpele goedemorgen, een andere keer doordat een wijkagent met moeders en de OA praat om de kleine crimineel aan het werk te zetten op het voetbal veldje van Cruijff.
Allemaal simpele dingen die gewone mensen doen. En als je dat doet, kun je elkaars taal leren, elkaars perspectief leren aanvoelen, en wordt het heel makkelijk om inzichten en handgrepen uit te wisselen. Zo kweek je bewustzijn. Een noodzakelijke investering, nog niet eens vanwege geitenwollen sokken. Maar simpelweg vanwege gedeelde en eigen afhankelijkheden.
Die beste vuilnisman was ooit een zeer boos persoon. Die vrijwilligster was 50 jaar huisdame totdat ze wilde leven. Die kleine crimineel (niet lachen, maar hij is sinds kort beleidsmedewerker bij de gemeente, na flink wat ontwikkeling met her en der wat hulp van zo'n beetje iedereen) loopt elke week bij de voetbalclub binnen om te babbelen over waar mensen tegen aanlopen. Saillant detail, daar heeft hij een stelletje relschoppers gevonden die inmiddels bij een bedrijfje elders een app voor de gemeente gebouwd hebben voor signaleren van wijkproblemen, vuil op straat e.d. Die ondernemer, die is blij dat hij niet elke week wel een nacht naar de fabriekshal moet omdat de wijkmilitie weer een dakloze tussen de pallets vond. Een aantal mensen uit de buurt heeft zich bij elkaar gepakt voor burgerinitiatief gericht op het provinciebestuur voor problematiek met een groenzone in de buurt. Een aantal anderen heeft voor elkaar gekregen dat de plaatselijke kleuterschool open kon blijven. De echtgenoot van die vrijwilligster trouwens, die had geen idee hou groot het gat van ouderenzorg geworden was. Pas nadat hij de echtgenote met regelmaat naar het ziekenhuis bracht om mensen te bezoeken in omstandigheden die beter thuis, maar ook mogelijk in een zorghuis, opgevangen hadden kunnen worden - pas toen is hij met mensen gaan praten over politiek, zorg, stemmen. En over wat er te doen is. Sinds kort heeft hij een stichting opgericht, waar hij zijn netwerk voor loopt te melken, om op provinciaal niveau druk uit te oefenen op het debat daar. Met als doelstelling ondersteuning van zorginitiatieven, én toezicht op gemeentelijke budgetbestedingen.
Serieus, je kijkt de verkeerde kant op.
Politiek begint niet met politici. Het begint met gewone mensen, met bedrijven, met interactie tussen mensen, hun omgeving en hun wensen, hoop en frustratie. Politiek is een afgeleide van dat alles.
Maar ja, sommige mensen vinden dat best prettig, de verkeerde kant uit wijzen. Zeker als ze zelf reeds een emotionele investering gedaan hebben is het veel moeilijker om door opgebouwde perceptie heen te prikken (en naar buiten te treden), en veel makkelijk om zelf het spel te spelen waarmee anderen - bewust of onbewust - vergelijkbare emotionele investeringen gaan maken. Vreemde diersoort, die mensen, maar wel gekend.
En ja, soms komen mensen aan die het allemaal niet begrijpen. Uiteindelijk is het voor iedereen mogelijk inzichten te ontwikkelen. De een soms meer dan de ander, de een wil minder weten dan de ander wenst te voelen. Echter omdat men uitwisseling, blootstelling heeft, en er samen dingen gedaan worden, leren mensen verder te kijken dan de neus lang is. Dit gaat zelfs veel verder dan het kijken door de bril van de ander, vaak is dat er niet eens bij. Het heeft twee jaar geduurd, maar tegenwoordig lopen een paar Somalis met de zwaar bejaarde kienploeg mee naar huis 's avonds, want dan voelt men zich prettiger - er zijn er ook die het daar gewoon nog steeds moeilijk mee hebben. Maar ze zitten wel samen aan de koffie (en klagen nota bene over hoe het vroeger overal beter was

). De felste verdedigster van zwarte piet gaat op zaterdagen samen met de moslima links, en de pvv'ster rechts als buur, koken bij de daklozenopvang. Samen zijn ze trouwens in een adviescomité gaan zitten van de gemeente voor het debat van de sinterklaas intocht.
Politiek bewustzijn is aangeleerd gedrag. Net als in de spiegel kijken, net als in de schoenen van een ander lopen, net als samenwerken voor belangenbehartiging.
Het heeft nauwelijks iets met competenties te maken, het heeft alles te maken met moeite doen. Tenslotte is dat in je eigen belang.
Zeker, waar het op nationale verkiezingen aankomt hebben die mensen moeite. Echter niet omdat ze nergens door heen prikken. Wel omdat die politieke dynamiek door mensen op veel grotere schaal zo op afstand gehouden wordt. Daarom dat het op die niveau's zo gesegregeerd is. Op lokaal en provinciaal vlak is de trend er echter inmiddels wel.
Maar het blijven uitzonderingen. Dit soort consistente investeringen zijn verdwenen uit collectieve sociaal-economische perceptie. Het is uit curricula verdwenen, het wordt niet langer gestimuleerd.
Daarom dat ik ook eerder als antwoord op de vraag "wat kunnen politici doen" het volgende gaf: plaats maken en ondertussen investeringen doorduwen in zaken die opnieuw processen van bewustzijn en uitwisseling integreren in de ontwikkeling van ons gedrag.
Er is "nu" geen magische oplossing. Er kan enkel een trend gezet worden, in volle bewustzijn dat het best even gaat duren voordat een dergelijke trend daadwerkelijk effectief kan zijn tegen wat we nu allemaal - emotioneel en rationeel - bewerkstelligen.
En weet je, dat kunnen we best. We hebben daar alle middelen voor. We hebben het ondanks alles nog steeds niet zo slecht dat we ons dit niet langer kunnen veroorloven. Maar het kan enkel van de grond af gedragen én gevoed worden.
Het is wel duidelijk dat het prima mogelijk is. Het is net zo duidelijk dat aangeleerd gedrag doorgegeven wordt. Dat moet echter breed gedragen en gedaan worden. Ik heb opgemerkt dat sinds een paar jaar een aantal van de meest actieve mensen in dit soort topics zelf actief is geworden met initiatieven. Ik heb er een voorbij zien komen die betrokken is bij een politieke partij, een ander zit bij een stichting voor burgerinitiatief, vorige maand kwam er een bericht voorbij van iemand die inmiddels vrijwilliger is bij een zorgcentrum, weer een ander gaf bericht van veel vaker met mensen praten over de spreekwoordelijke spiegel en door het beeld heen prikken. Dit is politiek gedrag. Exact hetzelfde als de penningmeester van de voetbalclub aanspreken op de aanbesteding bij zijn neef, van netten die scheuren. Politiek gedrag.
En daar is veel meer van nodig. Immers dit is de richting van het proces zoals vereist voor continuïteit. Niet andersom.
De politicus, is enkel de spiegel van het succes of falen van individueel en groepsgedrag. Niets meer, niets minder. Let je er op, zet je je in, doe je her en der eens mee, dan gedraagt die politicus zich heel anders dan wanneer je het maar laat zijn, er niet op let, en gratis en voor niets zowel jouw macht als jouw vertrouwen uit handen geeft.
Ja, dat is hard, maar het is wel correct. Die politiek, dat ben je zelf. Als je dus iets ziet wat niet leuk is, dan zie je het resultaat van jou zelf. Logisch dus dat mensen de spiegel afwijzen. Wel bitter noodzakelijk. En eigenlijk zo moeilijk is het niet.
Wordt je dan ineens niet blij wakker? Tja. Dan zal je samen met anderen aan de slag moeten, precies zoals het gedaan moest worden in de tijden waarin we niet anders konden, om tot systemen en afspraken te komen die het voor ieder en iedereen zo redelijk goed konden maken. Maar ja, vervolgens keerden we onszelf de rug toe. En nu zijn we boos. Goh.
Daar zit mijn punten: Nederlanders kennen geen politiek bewustzijn meer, Nederlanders draaien de spies de verkeerde kant uit.dawg schreef op zaterdag 3 december 2016 @ 15:39:
[...]
veel te makkelijk dit. "de burger wil zich niet verdiepen". ik vraag me altijd af waar mensen die dit claimen zich dan op baseren. kennen ze die mensen dan? of gaan ze -wat ze diezelfde burger verwijten- enkel af op een beeld wat bestaat maar wat niet noodzakelijk waarheid bevat?
dat laatste is natuurlijk net zo kwalijk als het feit dat er natuurlijk mensen zijn die zich niet interesseren in politiek. dat lijkt me buiten kijf staan.
echter. om even op het concept vertrouwen zoals jan terlouw het omschreef in te haken; als een burger een politicus niet vertrouwt, zal die burger natuurlijk niet zich uitgebreid gaan verdiepen in de visie van de politicus. zeker niet als hij dat al jaren gedaan heeft maar dat vervolgens blijkt dat de politicus helemaal niet vasthoudt aan wat hij heeft gezegd.
vertrouwen komt te voet en gaat te paard. dat wordt erg onderschat.
hoe kun je dat als politicus oplossen? het vertrouwen terugwinnen? door een visie te ontwikkelen, vertel mensen hoe je graag wilt dat nederland eruit komt zien, gebaseerd op welke waarden, welke rechten en plichten, omgang met anderen en met natuur en dier, hoe innoveren we, hoe zorgen we voor ouderen nu en later, hoe organiseren we het geldsysteem, wat doen we voor afhankelijke mensen, etc etc.
en leg die uit. hou eraan vast. ookal betekent dat dat je niet meeregeert. macht moet een middel zijn, geen doel. het doel moet zijn het opkomen voor, en vertegenwoordigen van de burgers die op de politicus gestemd hebben. en daarvoor dien je betrouwbaar te zijn, vast te houden aan datgeen waar je voor staat, wie je bent, en wat je wilt.
De politicus kan dit niet oplossen. Hij kan het enkel gebruiken.
Oprecht, denk hier even over na. Je hoeft er geen geschiedenisboek bij te pakken. Het is één deel van afgesproken systematiek, en één deel menselijk gedrag. Bovenstaande controverse is nu precies het keerpunt waar we inmiddels héél dicht in de buurt van zitten.
Serieus, de politicus kan dit niet oplossen. Dat zou vereisen dat processen van onze systemen de andere kant uitwerken. De politicus kiest niet de burger (behalve als hij misbruik wenst te maken van de zwakten van het systeem en de menselijke aard), het is andersom. De burger vaardigt met zijn macht iemand af om zijn aandeel en belang in de balans van het geheel te zekeren - binnen de natuurlijke kaders van beperkingen die daar van toepassing op zijn.
De politicus kan wel deel uitmaken van de dynamiek. Zeker, daar zitten praktische grenzen aan, dat is ook vrij verklaarbaar. Maar het kan wel. Sterker nog: het moet. Dat kun je echter enkel bereiken als de burger die de politicus heeft afgevaardigd er op blijft letten dat die politicus het ook doet.
Dit is een wisselwerking die tevens een fundamenteel vereiste is van onze afgesproken systemen. Maar wat doet de burger? Hij neemt afstand, want alles is goed, vervolgens komt een volgende generatie er achter dat het minder is - en staat vervolgens nog een generatie te wachten totdat er ergens uit een magische hoed iemand komt met zowel visie, plan als praktisch vermogen om met nog meer magie alles op te lossen.
Nu ja, welkom bij de mensheid. Om de paar duizend jaar duiken er mensen op met visie (dat kan alle kanten op gaan trouwens, goed én slecht). Als mensen daar op willen wachten. Succes.
Ik stel het wat scherp, zeker. Maar werkelijk, de spies staat de verkeerde kant uit. Pas de laatste jaren beginnen mensen her en der wat druk uit te oefenen op politiek. Prima. Probleem is echter dat we vergeten zijn hoe dat werkt, en wat daar voor vereist is.
Met als resultaat dat er een paar slimmeriken zijn opgedoken die met het horen luiden van de klepel wat eigen macht en een goede boterham met stroop van status kunnen maken. Her en der zit een paar wat oudere slimmeriken die dat zagen aankomen, en die ook op een eigen bootje gesprongen zijn - om er zeker van te zijn dat het eigen jacht niet zinkt. Met als resultaat precies de situatie zoals het is nu.
Wie kan "dit" dus wel "oplossen"? Dat is heel simpel, en heel complex.
Pas wanneer er voldoende nuttig en constructief draagvlak is binnen een sociaal-economische dynamiek gericht op bestendige en slimme aanpassing van gevestigde systemen voor veranderende omstandigheden - pas dan zal het uitvoerende en behartigende deel van die dynamiek zich daar voor inzetten.
Met geklaag, geroep, en wijzen, komen mensen er dus niet. In tegendeel. Dat schept enkel patronen waar de mensen die dat doen altijd de prijs betalen daarvan. Slaat dat door, dan betaald ook de rest een harde prijs. Willen we daar nu echt naar toe?
L'enfer c'est les autres? Nee, de hel, dat komt als je enkel achter het eigen hekje blijft staan (of je nu roept, wijst, of niets doet - all the same). Enkel samen maak je iets anders.
[
Voor 100% gewijzigd door
Virtuozzo op 03-12-2016 21:51
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.