Dan zit je voor deze verkiezingen eigenlijk verkeerd te kijken. Waar je op lokaal en regionaal niveau niet enkel een directe noodzaak hebt voor de spreekwoordelijke kordate aanpak, bestaan daar de randvoorwaarden voor praktische vereisten ervan. Zeker, ook op die niveau's zit je met de gebruikelijke valstrikken van politieke interactie en het speelveld van belangen - het is echter op deze niveau's waar de lijnen tussen handeling en effecten kort genoeg zijn om doorpakken na het praten daadwerkelijk mogelijk te maken. En niet enkel opportuun in beeldvorming.
Op het niveau van nationale politiek is dat niet het geval. Dit klinkt misschien vreemd, maar denk er eens over na. We hebben het over een benadering die vanuit vereisten ontzettend dicht in de buurt komt van oefeningen in statistiek. Neem het voorbeeld van zorgsector, pensioenen, vergrijzing. Waar je op regionaal niveau het hebt over het invullen van zorgbehoeften op draagbare wijze, zit je op dit niveau met beleidsontwikkeling van demografie, sociale economie en zo meer over generaties heen.
Heel serieus, prachtig voorbeeld blijft de noodzakelijkheid van aanpassing binnen zorgbeleid ten behoeve van mortaliteitscijfers onder invloed van wijzigingen in richtlijnen en verplichtingen in - bijvoorbeeld - responstijden ambulancevervoer, capaciteitsplanning SEH's, compensatiebeleid verwijzingen, stimuleren van wijzigingen in triage protocollen, verschuivingen bewerkstelligen ten aanzien van waar de daadwerkelijke geldstromen ten behoeve van zorgbudgetten vandaan komen - ga zo door.
Complexe systemen vereisten uiterst zorgvuldige aanpassing, en als we de marketing van politiek en partijen weghalen is het best redelijk zichtbaar dat systemen ook aangepast worden. Weliswaar is ook hier zichtbaar dat het een oefening in balans uit participatie is (blijvend bij het voorbeeld, aangezien burger noch bedrijf gewicht in de schaal deden leggen was het ook geen wonder dat zorgverzekeraars hun eigen vervangend model konden bepalen). En ja, ook hier zitten de gebruikelijke politieke spelvormen van beeldvorming ten behoeve van eigen voedingssysteem.
Dan heb ik het nog niet eens over de valstrikken van partij politiek :-)
De realiteit is dat het nationale niveau van politiek er een is van strategische koersbepaling. Dit staat haaks op zowel perceptie van als behoefte naar dat spreekwoordelijke kordate aanpakken.
Ik zal het nog scherper stellen: wanneer politici snel en flexibel inzetten op tactische koerswijzigingen en / of invulling van nieuw te vormen beleid of maatregelen blijkt zonder uitzondering telkens weer dat er externe en selectieve belangen gediend worden. Schoolvoorbeelden blijven het bastion Rijkswaterstaat, het ministerie van veiligheid en justitie, zie tevens het prachtige voorbeeld van Eurlings junior. Meer algemene voorbeelden zijn te vinden in de drama's van HRA, de € 1000, het AOW fonds, de ZZP stimuli, het gunnen van mandaat aan bancaire sector voor formuleren van wetteksten, ga zo door.
Ik wijs hier met klem op, aangezien er zo'n enorme discrepantie bestaat tussen ons perspectief op inrichting, en de realiteit van ordening. Hoe complexer het systeem, hoe gevoeliger de afhankelijkheden, des te gevaarlijker het direct vertalen van ons perspectief op praktische handelen naar strategisch beleid. En ja, elke keer als er weer iets opduikt in beeld wat aansluit bij dat perspectief van de burger, blijkt achteraf zonder uitzondering dat iemand er met een goede boterham van tussen gegaan is.
Oprecht, ik begrijp waar je op doelt. Probleem is dat wat de burger (en vaak het bedrijf) verstaan onder kordaat handelen een hoge prijs kent. Door wie die betaald wordt, nu ja, daar hoeven we geen geschiedenisboek voor te openen.
Het is geen binaire kwestie. Ergens is dat maar goed ook.
Dat wil niet zeggen dat men niet in mag of kan zetten op bepaling van tempo en richting van strategie in aanpassing van en innovatie op al onze complexe systemen en afspraken. Zeer zeker niet.
Wat de goede burger hier zou moeten doen, is een handige lakmoesproef uitwerken om nuttig gedrag van politiek ten aanzien van consistent innovatief en bestendig beleid te toetsen.
Ik zie vooralsnog echter niemand zich daar eens op richten, terwijl dat soort toetsingen nu juist kritiek zijn.
IJzerlijm schreef op donderdag 1 december 2016 @ 22:21:
[...]
De claim van Terlouw dat we heel makkelijk over kunnen stappen op duurzame energie maar dat er alleen maar politieke wil ontbreekt is nogal onzinnig. Hij heeft het ook over een nostalgisch verleden waarin de meeste landen buiten het Westen in ellendige omstandigheden leefden. Een 20 keer zo hoge kindersterfte en levensverwachting van 50 jaar was buiten het Westen heel normaal, ik vraag me af of ze in Brazilie of China staan te popelen om naar die tijd terug te gaan.
Terlouw heeft ooit het licht gezien, is echter het knopje verloren in de bureaucratie. Hij heeft gelijk dat er louter politieke wil ontbreekt. Volledig gelijk.
Het probleem in deze is dat burger noch bedrijf politiek erkennen voor vereisten van functionaliteit. Ik heb dit eerder gezegd: politiek is een afgeleide van - het is de dynamiek van sociaal-economische interactie van en tussen mensen (die hun mandaat conform afspraken uit handen geven voor afvaardigingen) teneinde balans te bewaren tussen algemene en selectieve belangen welke de politiek stuurt.
Neem je afstand van die relatie, is het logisch dat "de politiek" verwatert tot vertegenwoordiging, en uiteindelijk tot een - van de rest van de maatschappelijke dynamiek - afgesloten voedingssysteem.
Terlouw sprak vanuit en in een tijd waarin die relatie (van noodzaak tot consistente participatie) nog bestond in collectief bewustzijn en gedrag. Met politieke wil verwijst hij naar die afgeleide. Hij legt de vinger precies daar waar zowel macht als mandaat als energetisch potentieel zit: burger en bedrijf. Politiek is uitvoerend ten bate daarvan, in dat perspectief.
Tegenwoordig is dat uitermate naïef. De burger heeft het over de kloof tussen hem en de politiek, en wijst naar alles behalve zichzelf. Ik besef dat het zuur klinkt, de verschillende segmenten van maatschappij en civiele economie hebben simpelweg te lang geen stimuli gekend om consistent te participeren in al die processen welke politiek een afgeleide van het geheel maken. Inmiddels is men vergeten hoe dat werkt, en ach, men heeft het tenslotte zo druk.
Wat de rest aangaat, tja, nostalgisch, ieder mens heeft zijn beeld en perspectief. Wil niet zeggen dat het ook correct is :-) Tegenwoordig menen wij dat ieder mens het beste voor zich zelf kan voorzien vanuit een natuurlijke inclinatie om het vermogen daartoe te maximaliseren

Eind vorige eeuw dachten we dat marktwerking een intrinsiek balansmechanisme voor menselijk gedrag
Welkom bij de mensheid - beetje vreemde diersoort, met al dat geloof.
Verwijderd schreef op donderdag 1 december 2016 @ 22:22:
[...]
Heb je die bosma wel eens horen praten ?
Al die partij leden.... man man man wat een niveau.
Het is niet gek dat de PVV dit image heeft, en dus ook de stemmers.
Nu denk ik niet dat iedere stemmer een randdebiel is, ik denk dat er ook hoogopgeleide tussen zitten die een tegen stem willen doen.
Maar als partij stelt de PVV helemaal niets voor, inhoudelijk bedoel ik dan, en iedereen die een beetje rationeel kan nadenken prikt er zo door heen. Ze zullen vast goed scoren deze verkiezing, helaas.
Check alleen al hun verkiezingsprogramma, totaal on haalbaar, financieel gezien.
Gepresenteerd op 1A4je, dat laat erg mooi het niveau van de partij zien.
Geregeld, ja. En elke keer moet ik terugdenken aan mijn oude leraar geschiedenis, die me op het spoor deed zetten van instrumenteel gebruik van demagogie en de menselijke verzuchting naar deelname en geloof.
Pijnlijk, ja, toch heb ik de indruk dat je een aantal aannames maakt op basis van jouw vermogen om door de retoriek heen te prikken.
Ik heb het even niet over het convenant van afsplitsing, de rol van verdienste van Wilders voor de VVD, maar even puur over de kwestie van het draagvlak. Onderschat niet hoe diep de PVV inzet op beïnvloeding van perceptie op elk niveau.
Je verwijst naar de hoog opgeleide als uitzondering. Ik garandeer je dat je daar juist een massieve kern van verzuchting zal vinden. De poll hier boven gaf in no-time al 17 stemmen voor de PVV aan, ten opzichte van de rest, iets om over na te denken. Ik zie het in eigen kringen, exact dezelfde perceptieverschuivingen als in de V.S. We hebben het in het topic over die verkiezingen meermaals gehad over de risico's verbonden aan aannames vanuit individuele perceptie. Oprecht, ben voorzichtig hier, het diepste potentieel voor de PVV zit juist bij de zogenaamd hogere segmenten van samenleving. Juist vanwege steeds diepere patronen van segregatie, maar ook omdat men middels PVV boos mag zijn, emotie mag uiten, maar zelf goed genoeg weet dat de PVV een instrument van status quo is.
D-e-n schreef op vrijdag 2 december 2016 @ 00:22:
[...]
Dat dus. Het tegendeel is echter waar. We blijven maar kijken naar de VS en het VK. Landen waar vaak meer geweld is, meer ongelijkheid en volgens mij meer mensen op straat leven. Willen we daar naartoe?
Voor het nieuwe zorgstelsel is men destijds doodleuk op audiëntie geweest in de VS om te kijken hoe de zorg daar geregeld is. Hoe stom kun je het bedenken?
Iedereen klaagt altijd over de belastingdruk maar de Scandinavische landen zijn ondanks die druk toch niet zo vervelend om te leven dacht ik. Ze liggen qua soort samenleving ook dichtbij ons.
Ja, daar willen "we" naar toe. Dit klinkt misschien hard, toch is dit de lijn waar Nederland vrij consistent voor kiest, de afgelopen decennia. Weliswaar beweegt men zich in een langzamer tempo, en af en toe springt er vanuit de microkosmos Nederland iets uit wat voor loopt op de lijnen van ontwikkeling, maar de lijn is vrij duidelijk.
Het is moeilijk om de vraag "waarom" te beantwoorden. Nederland doet het lang zo slecht niet als velen menen. Gevestigde systemen zijn weliswaar op punten zwak, zijn echter prima binnen termijndenken aan te passen. Toch kiest Nederland telkens voor een stap verder in een patroon wat voor effecten vrij netjes op dat van de V.S. en het V.K. volgt.
A propos, frappant dat iemand zich nog die audiëntie weet te herinneren :-) Ik sprak laatst met een journalist die geen idee had waar die verwijzing over ging. En dan te bedenken dat men in het College van Zorgverzekeraars al bezig is met het doorspreken van hervorming naar de volgende fase, naar het fondsmodel (eigen opbouw van zorgbudget) zoals aanwezig in de V.S.
Beste mensen, goed te zien dat men ingaat op zowel details als lijnen van ontwikkeling, ik vraag me echter af of het niet wat te makkelijk is om het overzicht te verliezen op punten van detail in tegenstellingen tussen perspectieven en overtuigingen. Is het niet een beter idee om wat minder te kijken naar wat men zegt, of wat in beeld komt, maar om meer te letten op effecten op termijn? Misschien is het een idee om in de komende storm van campagnes een aantal lakmoesproeven op te stellen om juist de contrasten tussen beeld, uitspraak en handeling scherp te stellen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.