hoevenpe schreef op donderdag 9 maart 2017 @ 15:08:
[...]
Kan je serieus verwachten dat gewone mensen dit soort processen gaan doorgronden, in een tijd van het Internet waar 140 tekens de norm zijn en een verkiezingsdebat per persoon 45 seconden mag duren? Waarom zou je als gewone burger je kostbare tijd hieraan verdoen als al een simpel geschil met de gemeente duidelijk maakt dat je als individu vrijwel geen concrete invloed hebt?
Aan de andere kant: in hoeverre kan je verwachten dat politici van de gevestigde partijen deze patstelling gaan doorbreken? Is het wellicht een goede zaak als je nieuwe krachten/partijen een eerlijke kans geeft die niet gevangen zijn in het huidige bestel en als breekijzer kunnen dienen bij vastgelopen onderwerpen?
De richting die we opgaan? Nee, ons vermogen daartoe is aan het afnemen. Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is - individueel kan het best moeilijk zijn, samen is het een stuk makkelijker.
Ik merk op dat je eigenlijk nog steeds de lijn verkeerd om ziet. Je verwacht van politiek, de tegenvraag is waarom zou je iets kunnen verwachten als er geen druk daarop ligt vanuit consistente participatie. De enige die ons een eerlijke kans kan geven is wij zelf. Maar hoe kunnen wij het kaf van het koren scheiden voor wat daar bij helpt, en wat niet.
Natuurlijk is innovatie vereist, dat mag voor zich spreken. En natuurlijk valt er ook best wat te zeggen voor opschudding met relatieve regelmaat. Politiek gedrag is tenslotte menselijk gedrag.
Maar het moet wel een constructieve focus hebben, het mag niet gericht zijn op oneigenlijk gebruik, helaas zijn vrijwel alle serieuze initiatieven daartoe de afgelopen jaren wel van het kaliber wat precies op dat laatste doet inzetten. Als je alles op een rijtje zet zijn er slechts twee initiatieven geweest met - ongeacht meningen of perspectieven - serieuze constructieve focus en afwijzen van oneigenlijk gebruik: PvdD en 50+.
Opnieuw zitten we met perceptieproblematiek. Maar dit soort druk is wel effectief, ook al valt het te vaak buiten onze perceptie, er zijn wel degelijk nuttige consequenties én effecten zichtbaar. Van de initiatieven gericht op oneigenlijk gebruik kunnen we - als we het eerlijk willen - ook best goed druk, consequenties en effecten zien - maar die zijn negatief. Hier zit een enorm hulpstuk voor dat kaf van koren scheiden. Maar we moeten bereid zijn in de spiegel te kijken, moeite te doen, en elkaars taal, gevoel en gedrag leren uitwisselen.
Maar goed, laat ik het zo stellen: je moet verwachten dat mensen dit soort bewustzijn ontwikkelen, zo niet individueel dan wel samen, omdat het een fundamentele vereiste van ons bestel is. Samen met die andere pijler (participatie) hebben we alles daar aan opgehangen. De moeite waard om in te investeren dus - als politiek, als bedrijf, maar ook als gewone burger. Dus ja, je mag dat verwachten. En ja, je kan het verwachten - we hebben dat vermogen tenslotte. We zetten het enkel niet in, we hebben het tot op grote hoogte verleerd, en we hebben investeringen daarin afgebroken.
Reparatie vereist een generatie, ik heb het al eerder gezegd. Deze periode, en veel van deze verkiezingen, gaat eigenlijk om de vraag of we als groep - als collectief verbond - de beslissingen kunnen nemen om status quo in balans te brengen met vereisten innovatie om weerstand te bieden aan negativiteitsfenomenen terwijl we opnieuw investeren in vereiste processen van bewustzijn en participatie.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.