@
Jaspervl Wat ik de afgelopen jaren gedaan heb bedoel je?
Voelen aan de snede wat jij doet in je video doe ik niet veel meer, vooral omdat ik tegenwoordig met een snijhandschoen op links slijp. Daar voel ik bar weinig door en geluid is ook niet alles.
Dat moet ik dus met het oog doen, wat prima werkt zolang er voldoende licht is.
Als ik een egale refractie zie over de hele edge die abrupt afgekapt wordt eindig ik met lichte likjes op de steen daarna heb ik heb een plankje zacht (vuren) hout waar ik het mes met de nerf mee op de rand doorheen haal.
Een dunne braam breekt dan praktisch altijd netjes af, zeker met 'Duits' staal. Na een fijnere steen wil ik nog wel eens de bovenkant als strop gebruiken zonder het mes eerst af te doen.
Ben ik tevreden pak ik een stukje komkommer en check ik of de hoek/verdeling mij zint en het lekker snijdt.
Is dat naar wens dan doe ik (afhankelijk van het mes) een zachte lik of twee in een net wat hogere hoek over #1000 aan de rechter kant en likje over een zeer licht geladen (ultrafijn) leren strop.
Maar dit werkt niet (lekker) op dat SG2, de braam breekt niet vrij maar trekt vrolijk door het hout. Ook als 'ie zo dun is dat ik 'm naar de andere kant kan flippen (al lukt mij dat niet over praktisch de hele edge op de #1000, maar zeker wel op #6000).
Als er dan zo'n micro stukje met een fractie van een haar nog aan de snede hangt, wat zo fijn voelt op een steen, zit ik daar dus mee te klooien. Want even later heb ik aan de andere kant iets soortgelijks.
Met de steen ertussen lijk ik daar dus veel minder last van te hebben, waarom weet ik nog niet. Ik gok omdat op #1000 met de flink scherpe hoek die ik op die Takamura fijn vind grovere stukjes af laat breken.
Een hoek houden uit de losse pols lukt mij iig wel, zelfs op een niet vlakke steen (lees: compenseren).
Word wel langzaam wat ouder (al valt dat in nummers erg mee), als m'n handen/vingers stijf worden gaat dat fout en stop ik. Een van de redenen waarom ik 't op m'n dooie gemak doe.
De tijd die ik eraan kwijt ben zit ik ook niet echt mee, het slijpen van messen is voor mij next level ontspannend. En de verschillen tussen typen staal vind ik leuk om te ontdekken / mee te leren werken.
Wat mij wel verbaast is dan je/jullie dat probleem niet hebben. Dus ik doe iets fout of m'n mes is niet on-spec. Het is overigens ook het eerste SG2/R2 wat ik geslepen heb.
M'n probleem is dat ik tig jaar geleden op 12 jarige leeftijd pre-internet na het zien van een film waarin er door een gespierde zweterige kerel veelvuldig op een slijpsteen getuft werd na sparen een steen heb gekocht bij de DHZ op de hoek en m'n vader's messen ben gaan slijpen. En niet veel later sporadisch die van z'n leerlingen ook. Autodidactisch dmv trial/error dus, inclusief de foute dingen. Dat spugen niet ideaal was kwam ik wel al snel achter.

Theorie is pas komen kijken nadat ik dit topic tegen kwam en wat ben gaan lezen/video's heb gekeken.
blokje hout en crappy foto na de laatste sessie:
n.b. Het stukje hout is nu wel net 'gewassen' en moet weer ff vlak geschuurd worden.
De snijhandschoen is verplichte PBM, anders mag ik mijn 'bakstenen' niet gebruiken. Ik heb een jaar of 6 geleden een keer goed in m'n vinger gezeten en m'n vriendin neemt graag d'r werk mee naar huis.
Ik heb ook leer, doeken, spijkerstof, slijppasta's en schuurpapier ter beschikking.
Beetje een lange rant geworden, maar dan mis je iig geen stappen die ik neem.
Commentaar, vragen, tips en ridiculisering zijn welkom natuurlijk.