Ramzzz schreef op woensdag 21 november 2018 @ 00:49:
Als er een - door Spanje uitgesproken mogelijkheid - veto volgt, staat de Brexit volgens de huidige staat van de onderhandelingen op losse schroeven.
[...]
Alleen voor binnenlandse consumptie? Spreekt hij voor zijn beurt?
Of spreekt hij een héél andere arena aan. Los van de suggestie tussen de regels door hierboven, als we heel eerlijk zijn, dan is de positie van het VK in termen van staat en diplomatieke (en andere) relaties nog nooit zo zwak geweest. Of het nu de lobby uit de VS is, of politieke bühne van een ander land, het hakt er op in omdat dit steeds meer mogelijk is. Tot zover de Empire gedachte, maar goed. Die stroming is in ieder geval de afgelopen week een stille dood gestorven.
Mijn inschatting is dat lidstaten van de EU27 héél voorzichtig moeten zijn met bepaling van timing van druk middels uitspraken of afspraken. Het is juist nu heel goed mogelijk om ongeacht intentie munitie te leveren aan de die-hards (vanuit observaties - waar ik mij bij aansluit - van verschuivingen in instrumentatie aan die kant, zoals McDonagh heel correct opmerkt). Probleem is wel, de posities van het VK worden nu eenmaal steeds zwakker. Er komt een moment waarop de haaien meer dan hun neus gebruiken. Dat is ook niet in het belang van de EU27, maar of het volledig te vermijden is, dat is maar de vraag.Het is op zijn minst een fors schot voor de boeg van de HMS 'Brexittannia'.
Salvo op salvo. Wat ook vrij logisch is.
In het VK heeft het 'weldenkende' deel der natie ook niet veel op met de holle, leugenachtige
retoriek van de Brexit-bandwagon.
Als jij weet hoe groot het "weldenkend" deel der natie is, dat zou frappante informatie zijn
Onze inschatting is, heel nuchter, dat het a) niet groot kan zijn in het licht van diepe verdeling, politieke polarisatie, cumulatieve opbouw van politieke marketing en bovenal het moeras van emotie met een nog steeds flinke saus van gebrek aan bewustzijn, én b) du moment niet datgene is waar op gebankierd kan worden voor het uitoefenen van druk vereist voor enerzijds fragmentatie van bestaande verbindingen van belangenbehartiging, anderzijds het instigeren van trends ten bate van bewustwording.
Zo hard als het misschien mag klinken, het "weldenkend" deel der natie is overal ter wereld niet te kwantificeren. We hebben het over mensen. Weinig perfect, makkelijk beïnvloedbaar, kwetsbaar voor prikkels en ruis. Wat op het ene moment weldenkend is, staat het volgende moment te tieren of schiet in gang met pogingen om de te dure stofzuiger ook aan de buren te verkopen.
Als opmerking daarbij, de historische component van leeftijdsgebonden progressieve focus van hoger opgeleiden en/of middenkaders van economische activiteit als katalysator van verandering en/of correctie, dat is gebroken (geen reden voor ons om met een vinger naar het VK te wijzen, de indicatoren voor Nederland verschillen nauwelijks nog - het is meer aan andere vorm en structuur van bestel te wijten dan aan wat dan ook dat we minder ver op die schaal zitten). Dat is te herleiden tot het tot commerciële en geopolitieke wetenschap maken van onze evolutionaire psychologie en verbonden kwetsbaarheden die zich - als voorbeeld - uiten in sociale psychologie. Maar goed, dat is een ander onderwerp (ook een topic in dit forum), maar het is wel van belang op te merken dat dit geen factor meer is.
Misschien is het op het randje, maar de methodologie van het tunnel initiatief is navolgbaar. Wat is productiever in dit soort omstandigheden? De leraar spelen terwijl de klok tikt en het gros van de klas niet eens op school is? Of beschaafd de incentives naast de stokken zetten voor elk aandachtsveld voor termijneffect?
Heel serieus. Overschat nooit mensen en menselijke groepen. Maak er nooit aannames bij vanuit perceptie. Of het nu gaat om ons eigen geloofsgedrag van de marketing van zelfredzaamheid of een kwestie als Brexit, we zijn niet perfect. Onze perceptie is nooit realiteit, enkel moment van blikveld.
The Guardian is een medium wat de afgelopen jaren een opmerkelijke evolutie heeft ondergaan, met een serieuze toename van uitlichten van onderzoek- en kwaliteitsjournalistiek. Maar ze struikelen nog steeds wel eens met het presenteren daarvan op een manier waarop externe contributies (zoals deze) sneller gewogen kunnen worden voor waarde. Geen makkelijke klus natuurlijk, en het is een van de weinige Britse media waar überhaupt sprake is van vooruitgang.
Eerste probleem hier is dat zodra het blikveld even groter dient te zijn dan het specifieke perspectief "Brexit" dan komt de boodschap zelden aan. Mensen reduceren en rationaliseren. Ziet men de horizon, dan is de conformistische reflex om óf naar de weg te kijken, óf in de groep elkaar aan te staren wachtend op de valstrik van de sterke man (met of zonder verhaal van dolk in de rug).
Ik heb soms het idee dat zelfs Britse media onderschatten hoe reflexief naar binnen gericht de perceptie van al dat verdeelde publiek is - leavers en remainers.
En dan komt het
volgende probleem, er zit ook een ander facet van menselijke aard bij. Confronteer mensen met de beperkingen van hun zelfbeeld en perceptie van eigen vermogens en ze zijn snel geneigd weg te kijken van die confrontatie. Weinig moeilijk om te toetsen. Wijs mensen op hun aansprakelijkheid ten aanzien van gedrag van politici, je zal het horen ....
Als opmerking, ja ik zie ook de verschuivingen in methodologie en instrumentatie aan de kant van brexiteers. Het is hard, en pijnlijk. Duur ook. Het is een geluk dat ze netwerk aan het verliezen zijn. Dat neemt echter niet weg hoe effectief dit kan zijn voor processen van publieke opinie. Als mensen zijn we daar kwetsbaar voor, ongeacht vermeende individualiteit, achtergrond en vermogens. Voor mij is het een van de redenen om extreem voorzichtig te zijn met de trend van "next referendum please".
Als caveat daarbij, ik zie referenda niet als een slecht instrument. Het is een mechanisme wat prima kan functioneren. Probleem is wel primair de kwestie van bewustzijn en vraagstelling, secondair de context van aanwezigheid van ruis - zelfs als die eerste twee in orde zijn, is dat laatste destructief.
Het is zorgwekkend, ongeacht of we dit nu vanuit breder perspectief zoals geopolitiek of de fundamentele kwetsbaarheden van democratie (negatief potentieel van ruis, perverse prikkels groep / individu en een paar andere), of kijken naar de situatie Brexit pur sang voor interne dynamiek van het VK.
Met name dat negatief potentieel van ruis is in rap tempo aan het toenemen. Zoals we helaas weten is het niet reikwijdte of draagvlak wat dat potentieel omzet in energie en processen van internaliseren, maar herhaling en verwerking binnen groepen naar omslagpunten (perceptie is net als emotie en informatie besmettelijk).
Het positieve is dan wel weer dat zaken (!) veel meer op scherp staan. Er is veel meer blik op de directe koppeling tussen keuze, handeling, consequentie. Relatief weinig bewustzijn (ook aan de kant van remainers et alii) van rode lijnen, maar dat is dan ook met opzet een confrontatie per aandachtsveld.
Terzijde, voor context, leestip ook van bij de Guardian:
The new populism. An investigation into the rise of a global phenomenon. Flink dossier, maar hapklaar. Zit ook
Nederlandse contributie van onderzoek en analyse bij trouwens. Leuke technische verkenning misschien, voor bij het bredere blikveld
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.