Want als één partij maar heel overtuigd is, dan is dat voldoende basis voor een deal. Net zoals dat ik op marktplaats ineens 90% van de prijs af kan praten als ik zeg dat
ik dat echt een héél goede deal vindt, ook al heeft de ander daar helemaal geen interesse in.
De (vertegenwoording van de) UK heeft nog steeds niet echt scherp wat nou eigenlijk het hele principe van onderhandelen is. Zolang je onderdeel bent van een grotere partij (de UK in de EU, of een gemeente als onderdeel van Nederland, etc.), kun je eisen stellen: "ik ben onderdeel van jullie, dus je moet mijn belangen behartigen". Deze onderhandelingen hebben dat hele uitgangspunt niet. Het zijn hier gewoon twee onafhankelijke partijen die een deal sluiten, enkel als ze er allebei brood in zien. Heeft één van de twee er geen voordeel van, dan is er geen deal.
Bovenstaande is natuurlijk zo triviaal dat een kleuter het begrijpt, maar de Engelse demagogie heeft het voor elkaar gekregen dat May dit niet meer begrijpt. Zolang dat zo is heeft een tafel vol onderhandelaars ook weinig zin.
Geen deal is ook een deal (om maar een dooddoener uit de kast te trekken). Is het al uitgesproken wat beide partijen (en vooral de EU) dan eigenlijk doen? Ik neem aan dat de EU Ierland dan verplicht om grenscontroles in te stellen, of iets dergelijks. Als dit uitgesproken is, kan het "better no deal than a bad deal" ook wat concreter gemaakt worden. Zelfs als je wél allebei onderhandelt met het uitgangspunt dat beide partijen winst moeten zien in een overeenkomst, moet je toch weten wat géén deal betekent, om die winst in te kunnen schatten.
[
Voor 17% gewijzigd door
bwerg op 21-09-2018 10:12
]
Heeft geen speciale krachten en is daar erg boos over.