Sissors schreef op dinsdag 28 augustus 2018 @ 08:17:
Inderdaad, er zitten wat fluctuaties in, maar de trendlijn lijkt mij duidelijk dat lager opgeleiden gemiddeld meer voor Brexit zijn. En natuurlijk hebben vakbonden ook niet alleen lageropgeleiden in hun achterban, al denk ik wel dat die relatief veel vertegenwoordigd zijn, niet als ouderen. Oftewel ik zou er nog steeds niet vanuit gaan dat die de straat op gaan omdat ze tegen Brexit zijn.
Het is an sich niet zo relevant (meer). Door de bank genomen zijn hoger opgeleiden meer kwetsbaar voor beïnvloeding dan lager opgeleiden. Effecten daarvan kennen echter bij lager opgeleiden een grotere impuls tot consolidatie van gedrag voor bereik en termijn, waar bij hoger opgeleiden met name termijneffecten korter zijn. Bij hoger opgeleiden zie je veel meer impact van politiek gebruik van stimuli op basis van geloofsgedrag en conformistisch gedrag, bij lager opgeleiden zie je veel meer impact van cumulatieve ontwikkeling van voedingsbodems herleidbaar tot politiek binnenlands beleid (austerity). Voor geen van beide algemene groepen lijkt dat nog relevant om over na te denken.
Bij negatieve beïnvloeding/inwerking van informatie (beeld -> prikkel -> perceptie) komt een aspect van sociale psychologie al snel naar voren, er treden vrij makkelijk conservatieve gedragsreflexen op. Met andere woorden, stel men wordt wakker (zogezegd) dan is de impuls tot activisme vervolgens lager. Dit is waarom het zoveel aantrekkelijker is voor politici om bijvoorbeeld angst te gebruiken, als eenvoudig voorbeeld.
Dit zijn meetbare mechanismen en effecten op demografische en gedragspsychologische niveau's van bevolking. Dit is waarom de Britse politiek zoveel ruimte heeft voor spel en focus op eigen dynamiek. Weinig tot geen impuls dus tot iets anders.
Let wel, er zijn verschillende soorten van conservatieve gedragsreflexen, die zich uitspelen ook over demografische segmenten van leeftijd. Ook dat is een factor, los van de ontwikkelingen die aan de voet lagen van de voedingsbodems en de opmaat naar Brexit toe.
Al met al komt dat er inderdaad op neer dat er weinig tot geen brede impuls is onder de verschillende demografische segmenten ongeacht perceptie of perspectief, voor of tegen. De verstoring/verandering, zogezegd, wordt passief genormaliseerd. Ongeacht of die lonend, schadelijk of anders is.
Het resultaat daarvan is dat meer dan wat dan ook het de interactie is binnen de politieke dynamiek die de visie doet bepalen voor omgang met zowel situatie, omstandigheden als ontwikkeling daarvan. Er is dus niet langer sprake van een politiek die volgt, maar van een bevolking die lijdzaam normaliseert op de voet van politieke besluitvorming.
Dat is best een fundamentele verschuiving. En dan te bedenken dat de Britse politieke dynamiek rust op een vrij gepolariseerd stelsel, met best wat ingebouwde prikkels om te blik naar binnen te houden. Dus ook daar treden effecten van selectieve blindheid, passief normaliseren en conservatieve gedragsreflexen op.
Over de gehele linie geeft dat weinig ruimte voor zaken als visie, bewustzijn, activisme of dergelijke als variabelen met mogelijk gewicht op richting van ontwikkeling. Dit is het fundament van politiek handelen in de kwestie door de Britse Regering. Dat past men ook extern toe.
Het zure van dit alles is dat dit nogal wat op de hoofden van de EU27 legt. Met name als je kijkt naar aannemen van uitdagingen ligt dit veel en veel meer daar, dan in het VK. Dat schuift meteen een hele hoop aansprakelijkheid door naar die EU27. En dat, schept druk. Behoorlijk veel druk. Waarbij we in het achterhoofd moeten houden dat er ook nog andere supranationale en verdere verbindingen met grote belangen zijn.
Op gegeven moment zullen wij als EU27 dat op de weegschaal moeten leggen, en ons afvragen welke kosten we waar wel of niet bereid zijn te dragen voor welke belangen. Ondanks al het theater en aanwezigheid van spel en chaos lijkt de Britse Regering zich dat vooralsnog beter te realiseren dan menig deel van de EU27.
Ik zie heel veel berichten en interactie waarin condities en labels en bijna zero-sum achtige projecties uitgewisseld worden. Verklaarbaar, maar bedenk wel dat Brexit geen Brexit is (!), maar één proces van belangen binnen een groter kader van grotere belangen. Er rust per definitie veel en veel meer druk op de EU27 voor omgang met de uitdagingen dan op het VK. Hou dit in het achterhoofd bij het verkennen van onderhandelingen, overleg, rapportage en besluitvorming. Voor hen is een zero-sum insteek meer lonend dan voor ons, voor ons is een zero-sum insteek uitermate schadelijk.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.