MrMonkE schreef op zondag 10 juli 2016 @ 23:03:
[...]
Ja, dat is inderdaad zo als je deel uitmaakt van de EU.
En dan heb je dus 9.5% stem in iets dat je land raakt.
En dat willen de britten niet, die hebben liever 100%.
En onder andere daarom zijn er mensen die voor de brexit hebben gekozen.
Misschien is het een idee om het topic voorafgaand aan je berichten eens door te nemen. Dat kan handig zijn om de uitwisseling van daadwerkelijke informatie wat te stimuleren, maar het is daarnaast ook nog eens heel nuttig om te zien hoe weinig zoden aan de dijk gezet worden met simpele pogingen om het toneel te domineren met herhalingen
Sterker nog, zelfs de grote ideologische held van de PVV waarschuwt daar de laatste tijd tegen, voor een heel simpele reden: saturatie werkt contra-productief. Kwestie van eigen ruiten ingooien.
Dat meningen verschillen is vanzelfsprekend, dat mensen eigen argumentatie en perspectief hebben ook, dat doet echter niets aan het bovenstaande af. Ik leg het maar op tafel, maar als je echt een discussie wil hebben is het niet meer dan redelijk om wat voorzichtiger te zijn, en wat meer open te staan voor uitwisseling van zowel argumentatie als perspectief.
Zonder dat is immers het enige resultaat het wegwerken van enige kans op welke argumentatie dan ook, dan hou je enkel arena's van emotie over - en hoe dat afloopt, tja, daar hoef je nu zelfs geen geschiedenisboek meer voor op te zoeken

Negeren werkt niet. Hoe moeilijk het ook is, je zal mensen moeten engageren. Niet zozeer om hen zelf tegen de lamp te laten lopen, maar om anderen die vanaf de zijlijn kijken een impuls te geven om in het gesprek te springen - pas dan kun je niet enkel pogingen starten om de emotie er uit te halen, maar belangrijker nog, om herkenning te kweken van de typische intrigant.
En dat, ligt in het verlengde van het ontstaan van de huidige problematiek. We worden tegenwoordig spreekwoordelijk wakker, na tijden van volledige afwezigheid in onze vereiste deelname in publiek debat en politieke arena's. Ik wijs hier bewust (weer) op, omdat het inmiddels duidelijk zou moeten zijn hoe makkelijk het is om chaos, emotie, herhaling van beeld en kreet in het licht van gebrek aan algemene participatie te misbruiken.
Het gaat niet om de typische trol, of de media accounts van tijdelijke bureautjes of de zogeheten useful idiots (technische term) - maar om de mensen die wel lezen, maar niet schrijven.
MrMonkE schreef op zondag 10 juli 2016 @ 23:06:
[...]
Ja, ik vind het ook niet leuk. Maar je wordt ook gauw in zo'n hoekje geduwd van dom, niet geleerd, je snapt het niet, weet je wel wat de city is. Maar het is inderdaad een neerwaartse spiraal. Bartjuh heeft het netjes verwoord eerder, Dus mijn mening is onveranderd maar ik zal niet meer reageren op deze mensen.
De slachtofferrol werkt niet. Sterker nog, juist in dit soort discussies - maar ook tot ver daarbuiten - is het inmiddels dusdanig vaak ingezet dat het contra-productief is. Het is zelfs niet langer relevant of het echt is, scripted of gewoon een voortvloeisel van niet getoetste informatie en emotionele overtuigingen.
Dit is absoluut niet persoonlijk bedoeld. Integendeel. In tegenstelling tot de meeste typische hedendaagse Nederlandse online fora is het hier op T.net heel goed mogelijk - vanuit vaste kaders en het consistent investeren in specifieke algemene vereisten - om een discussie te hebben zonder het met elkaar eens te zijn. Sterker nog, zonder überhaupt een perspectief te delen.
Dat loont zich. Het is een vereiste voor een samenleving om dat te kunnen. Helaas is juist omdat de afgelopen decennia diezelfde samenleving geen thuis heeft gegeven inzake controle op het door hen zelf uit handen gegeven mandaat de arena voor zo'n discussie er een van emotie, beeld en herhaling geworden.
Voor een samenleving is dat vrij suïcidaal. Dergelijke toxische dynamiek geeft enkel ruimte aan mensen die er misbruik van wensen te maken, die echter in geen enkel opzicht anders zijn dan hen die het gegroeide vacuüm tussen - bijvoorbeeld - politieke vertegenwoordiging en de goede burger gevuld hebben. Erger nog, zodra gevestigde politiek doorkrijgt hoe makkelijk de intrigant het heeft - en er volgt nog steeds geen poging om de kloof te dichten - krijg je zonder uitzondering altijd hetzelfde gedrag: men kopieert het gedrag van de tegenbeweging, en andersom.
Op zijn best krijg je dus een status quo na harde lessen, waarvan de rekening altijd op de schouders komt van hen die de intrigant op hun schouders genomen hebben. Vrij logisch, omdat protest of tegenbeweging niet hetzelfde is als die publieke en collectieve participatie. Het is niet hetzelfde als de vinger aan de pols houden, het is enkel roepen en tieren. Niets meer, niets minder.
Wij hier op dit continent zouden heel goed weten hoe dat afloopt
Weet je, het probleem is niet politici. Het probleem is de burger en het bedrijf. Die dynamiek laat zich vertegenwoordigen, neemt echter zelfs niet voor controle deel aan het systeem. Dat is niet slim. Als mensen dan echt boos zijn, iets anders willen, hun mening willen laten gelden of zich gehoord willen voelen dan is het nooit een oplossing om als Bosma te roepen en handelen. Integendeel.
Je hoeft hier niet op te reageren, het is maar iets om over na te denken, eens een keer. Het is prima dat je je niet in een hoekje wil laten zetten. Dat is goed. Maar heel oprecht, let op met - zelfs maar de smaak van - de slachtofferrol. Zelfs al zou het zo zijn, bij menselijk gedrag is het nu eenmaal zo dat 1) er altijd mensen zijn die juist willen dat mensen die rol voelen op opnemen (zo kunnen zij macht over hen uitoefenen middels hun emotie) en 2) mensen er eigenlijk nooit op nuttige wijze er op reageren - we zijn heel vreemde dieren wat dit aangaat.
Als je echt het gesprek wil aangaan, absoluut prijzenswaardig, maar let er op dat het bij nuttige gesprekken juist nooit om ons eigen perspectief gaat

Wel om wat de ander zegt (en wat hij of zij daar bij voelt). Om echt ergens te komen moeten we altijd in de schoenen van anderen lopen. Dat klinkt misschien heel tegenstrijdig, maar denk er eens over na. En ja, natuurlijk hoort dat beide kanten uit te werken. Meestal is dat hier zo, soms niet, door de bank genomen komt het - in tegenstelling tot veel andere plaatsen - hier eigenlijk altijd wel op zijn pootjes terecht.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.