kobus71 schreef op vrijdag 24 juni 2016 @ 13:04:
[...]
Ik geef de Polen en Bulgaren niet de schuld.
Maar wel de EU die dit mogelijk maakt.
Het slaat toch nergens op dat er 150.000 banen bezet worden door moe-landers?
Er zijn zoveel NLers die een baan willen.
[...]
Mijn (ex)baas heeft dankzij Brussel en dankzij de medewerking hieraan van de regering de mogelijkheid gekregen zulke vuile praktijken uit voeren.
En waarom al die migranten helpen voor NLers?
Slaat toch nergens op?
Nee, laat ze op de eerste plaats voor de NLers zorgen.
Is toch niets onlogisch aan?
Ik kan het gevoel heel goed begrijpen. Hou echter wel iets in het achterhoofd: wat wij als "EU" bestempelen is door de jaren heen verworden tot een soort van marktplaats van nationale belangenbehartiging: lobby en beïnvloeding vanuit sectoren van handel en industrie die nationale politiek gebruikten om op niveau's boven verschillende landen (Europees / continentaal) veranderingen te bewerkstelligen in lijn met hun belangen.
Dat is op zich volstrekt normaal menselijk gedrag. Als echter een groep dat doet voor een belang, dan hangt het van de rest van het geheel af of dat in verhouding staat tot de belangen van het geheel. Als die anderen dan uit hun neus zitten te eten, dan is het vrij logisch dat de weegschaal scheef komt te staan.
Het valt mij oprecht op dat we vrij reflexief wijzen naar een "EU", terwijl dit het directe uitvloeisel is van beslissingen en lobby op nationale niveau's. Met name de Nederlandse politiek is daar sinds de overgang van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal een drijvende kracht in.
Als dit soort debatten echt neer moeten komen op zaken als interne werkgelegenheid en belangen van bevolking dan zijn er twee zaken die als oorzakelijk op tafel liggen: nationale overheid en algemene globalisering.
Ik kan dan ook niet anders dan heel bruut en koud zijn: de primaire reden waarom nationale overheden - zoals de Nederlandse - tot een abstracte lobby op afstand van traditionele belangen zijn geworden is omdat men het als burger dermate lang dusdanig goed gehad heeft dat men steeds minder deel is gaan nemen aan eigen politiek. Kijk naar vakbonden, nutteloos. De SER, daar zijn zelfs de VNO kopstukken weggelopen uit protest. Ondertussen is het idee dat politiek iets separaat is van de burger gemeengoed geworden. Logisch dan ook dan voor eigen jobgarantie die nationale politiek boemannen zoekt. In plaats van dus te kijken naar wat men zelf bewerkstelligd heeft, wijst men dus consistent met de vinger naar wat dan ook zolang het maar anders is.
Wat globalisering aangaat, dat is daar mee verweven. Globalisering is niet iets kunstmatigs, het is een natuurlijk menselijk proces van sociaal-economische dynamiek en groepsgedrag onder variabelen van schaalvergroting, connectiviteit en interactiviteit. Simpel gesteld: wat wij globalisering noemen is niet iets wat we echt in de hand hebben. Hoe we met de effecten ervan omgaan is wel iets waar we invloed op uit kunnen oefenen. Probleem is echter die eerste factor: politiek staat ongecontroleerd op afstand zonder participatie (met als gevolg heel selectief nut ervan, en het collectief afwentelen van kosten). Daarbij komen problemen als schaalvergroting en snelheid van interactie: een land op zich staat nergens, al was het maar omdat het overgrote deel van interne economie niet langer voet heeft binnen die economie.
Het gevoel wat zich de laatste twintig jaar ontwikkeld heeft is prima te verklaren, is ook niet fout. Mensen worden geconfronteerd met de consequenties van ontwikkelingen waarvan men meent geen invloed op te kunnen hebben. Helaas scheppen mensen juist daarmee de voedingsbodem voor gedrag wat die invloed steeds meer doet ondergraven, ook al doet het zich voor als iets heel anders.
We kijken collectief naar de verkeerde vingers.
[
Voor 4% gewijzigd door
Virtuozzo op 24-06-2016 13:32
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.