Niet voor het eerst dat zo'n stupiditeit ergens vandaan komt. Let's drag everyone with us cause we decided to jump off the cliffs. Er is een flinke periode geweest de afgelopen twee jaar waarin dit schering en inslag was, uit allerlei hoeken en gaten, klein en groot, ongeacht partij.
Gelukkig kwam daar niets van, al heeft het er op momenten wel naar uitgezien. Was het die kant uit gegaan, dan was er een keiharde confrontatie gevolgd. Rode lijnen, ook dat scenario is de revue gepasseerd. Netto resultaat was dan een zero-relation-zero-deal brexit geworden. De escalation scenario's voor zogeheten special measures van de EU27 worden nog steeds gewoon wekelijks bijgewerkt trouwens.
Dit denken verloor uiteindelijk momentum niet door confrontatie, maar door zaken in beweging te brengen. Grootste aanjager, het eerder genoemde Tunnel Initiatief. De breuklijnen binnen de groepen in het VK waar dit denken aanwezig was (maar ook is) deden de rest.
Let wel, in het VK was er ook meer dan voldoende walging bij uitspraken en denken. Dat bleek wel een mindere factor in de politieke arena dan gedacht/gehoopt werd. Disproportioneel gewicht van de temper tantrum kleuters met illusies van oude grandeur.
Wat er nu van over is, houdt zich op vreemde wijze vast aan het idee van opnieuw onderhandelen.
Absoluut niet. Maar wat nu een uitspraak is, was zo lang geleden nog niet een bastion van politiek momentum. Om het op scherp te stellen, het is niet de verdienste van May of Regering of Britse politiek geweest dat dit momentum verloor. Het is wel iets om in het achterhoofd te houden.
IJsberg, topje. Helaas, hoe meer druk op of in een ketel, des te minder blik op de keuken.
Jammer, Brexit heeft immers ook flinke consequenties voor vermogen tot behartiging (van belangen conform opdracht) en onderhoud relaties voor zowel het VK als de EU. In veel opzichten komen dat soort externe initiatieven neer op een raamwerk van verdeel en heers, middels toepassing van puntdruk gericht op het richting geven van termijneffecten.
Dat werkt zich op veel terreinen uit. Disproportioneel verlies aan positie voor het VK, maar ook disproportioneel verlies aan gewicht / bereik (uitwerking afhankelijk van verloop Brexit) voor de EU. Stukje leesvoer:
How Brexit affects EU External Action: the UK’s legacy in European international cooperation.
Afgeleide effecten: afname van bereik en gewicht instrumentatie ter stabilisatie van emerging partner nations, primair de energie (fossil, strategic, etc) producerende landen in Afrika die gestimuleerd worden vanuit huidige Europese initiatieven waar het VK vanuit historische achtergrond en contributie deelnemer is, of zelfs primus inter pares van constructie. Denk dan aan innovatie, stabilisatie, regelgeving, anti-corruptie maatregelen. Zie ACP Partnership, DfID, FCO (die Pratel van eerder komt als groot tegenstander hier weer voorbij) en zo voorts.
Eenvoudiger uitgedrukt, de aanwezige middelen en het beschikbare potentieel voor stimuleren van bestendige handelsrelaties met Afrikaanse en andere landen komen zwaar onder druk te staan. Zodra de structuren wegvallen, een VK niet langer in positie is om als partner te functioneren in verdragsconstructies, vallen in de meeste van die landen (primair de producenten van fossiele energie) de prikkels weg voor stabiele regionale ontwikkeling. Vrijbrief voor corruptie, deregulering, afbraak fiscale stelsels en zo meer. Puntdruk -> termijneffect. Schadelijk. Voor zowel VK, als EU. En wie staat al in de coulissen klaar om zaken open te breken. Nu ja, zie de economische activiteiten energiesector van de Kochs, om maar een enkel voorbeeld te noemen. Shell heeft aan beide kanten van het kanaal meerdere brandbrieven laten aankomen, probleem is wel de bijzonder zure timing van hernieuwing verdragen en de kwestie Brexit (en de onbestendigheid van Shell als multinational, classificatie als weinig betrouwbaar voor economisch-politieke relaties na lering uit hun Russische avonturen).
Er wordt wel vaker gezegd dat de discussie inzake externe factoren van toepassing op Brexit niet van interesse zijn voor de verkenning. Er wordt wel vaker gezegd dat het bredere blikveld afleid van de politieke dynamiek en de consequenties voor betrokken landen. Probleem is wel, de externe factoren (van druk, inmenging, gebruik, misbruik) zijn en blijven relevant. Ze zijn herkenbaar bij zowel oorsprong van Brexit als vorm en verloop. Ze zijn herkenbaar voor koppelingen belangen. Het is enkel moeilijk om zo veel van relevantie in het oog te houden. Probleem daarbij is de prijs daarvan: wakker worden met een nieuwe realiteit die veel harder inslaat op termijn dan we willen denken.
RM-rf schreef op vrijdag 7 december 2018 @ 15:24:
[...]
Daarin speelt de uitspraak van het EuGH natuurlijk best een rol (potentiele uitspraak, momenteel is het enkel een advies van de AG)...
Als de uitleg dat artikel 50 altijd door het initierende land teruggetrokken kan worden, is het ook aan hen om die keuze te maken, tussen het 'intrekken' van de keutel, of de consequenties aanvaarden van een harde break zonder enige deal...
De bal ligt bij engeland.
De EU kan enkele 'gunsten' aanbieden, maar hoeft verder helemaal niks te doen, omdat zij niet verantwoordelijk voor dat uittredingsverzoek is.
Hooguit denk ik wel dat de EU noodsteun aan Ierland zal bieden, dat net zo hard als engeland door de gevolgen van een No-deal getroffen zal worden.
Politiek en Mediaal gezien denk ik dat dat de allerbeste EU-propaganda zal zijn, als bij een no-deal de EU doortastend hulp bied aan Ierland en meehelpt de gevolgen op te vangen, die een verder soevereine staat ondervind, maar die als collectief veel beter op te vangen is dan individueel...
Terwijl het Verenigd Koninkrijk er ook daadwerkelijk alleen voorstaat, en die 'control' die ze terug wilden nemen eigenlijk uitgemond is in het totaal losslaan van alle teugels.
Daar liggen scenario's voor klaar. Compleet met reeds aanwezige toewijzing van middelen en mandaten. Niet eens gericht op perceptie van propaganda, gewoon vanuit grondvesten conform kaders van verplichtingen van de rechtsgemeenschap.
Al zou het mooi zijn als Den Haag eens wat minder zou stoken, en wat meer productief zou zijn. Ook Nederland zal immers consequenties dragen bij dergelijke scenario's - wat niet enkel een kwestie is van kosten / impact. Het idee om zo'n situatie als munt te gebruiken tijdens crisis om er wat bij te snoepen is - als we heel eerlijk zijn - exact hetzelfde gedrag als van die eerdergenoemde Patel à la "hongersnood is prima voor heronderhandeling". Slippery slopes.
Bot gesteld: als we dat gedrag daar afwijzen, moeten we niet exact hetzelfde proberen te flikken. Daar krijg je op gegeven moment een rekening voor die niet af te schuiven is. Op geen enkele wijze is zoiets ook maar in de buurt van realpolitik, het is gewoon oneigenlijk gebruik. Dat kost je als land altijd. De koloniale tijden waarin je er mee weg kon komen zijn er niet meer in deze intrinsiek verbonden wereld van tegenwoordig.
Wat het losslaan van de teugels aangaat, ook een ander puntje van eerlijkheid. Weliswaar is het potentieel van het VK om met een dergelijke toepassing een oud draaiboek uit de kast te halen voor pseudo-wirtschaftswunder naar historisch Japans-Duits model aanwezig, het is slechts beperkt van toepassing aangezien het VK te afhankelijk is van externe logistiek om een vereiste omschakeling te kunnen doen naar productie economie. Het is een land van diensten, met beperkte productie, laag niveau van kenniseconomie, en zo'n beetje alles staat en valt met het disproportioneel grote gewicht van concentratie van financiële dienstensector.
In een dergelijk escalerend scenario komen we als Europa te zitten met uitdagingen die inwerken op krachten van desintegratie, vanuit verplichtingen alsmede netto eigen belang om lidstaten en collectieve functionaliteit te behartigen en beschermen. Terwijl we dat voor de kust een gateway of austerity hebben liggen wat - indien er politieke bereidheid tot pervers gedrag is, zie eerdergenoemde Patel, dit heeft enkel nu momentum verloren maar het is er - daar uitstekend misbruik van kan maken. Met name in druk vanuit meesleuren over de kliffen gericht op landen die kwetsbaar zijn voor dezelfde prikkels. Het disproportionele grote bereik en gewicht van een land als Nederland, wat al behoorlijk ver op de schaal naar Angelsaksisch model zit, wordt dan voor de EU een dringend onderwerp. Met andere woorden, in die scenario's is er realistisch potentieel voor zowel desintegratie als afbraak van grondvesten als overgang naar versneld model van federalisering op basis van Angelsaksische strikt economische kaders van herinrichting.
Het zijn achtergronden en wegen van potentieel die, zo denk ik, wel een beetje idee geven van waar bij Brexit mee gespeeld wordt. Waarbij opgemerkt moet worden dat er weinig voor nodig is om vanuit status quo en/of escalatie door te slaan naar scenario's waarbij de beheersing over zelfs het spelen verloren wordt. Dan ben je ver van huis. Daarom ook de stringente focus op de rode lijnen en het vereiste proces van beweging. Elke andere variant is uiteindelijk onbeheersbaar.
[
Voor 44% gewijzigd door
Virtuozzo op 07-12-2018 15:56
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.