Het is een beetje als de slogan van Klaverblad: "als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder".
Ga met mensen om alsof het... mensen zijn
En dus geen: resources. Geen opportunities, geen targets, geen handelswaar. Het verschil tussen mensen en handelswaar is dat mensen een verhaal en een mening hebben, die beiden gerespecteerd dienen te worden.
Toch suggereren de meeste recruiter mails dat ik slechts een middel ben in hun omzetdoelen.
Of ik überhaupt een reden heb om die "fantastische kans" ook fantastisch te vinden, die vraag heeft vrijwel niemand zichzelf gesteld. Dat blijkt keer op keer als ik reageer op zo'n bericht.
Recruiter: "geweldige functie, senior .net developer bij een goede klant van ons"
Ik: "moet ik nu een goed lopende eigen zaak stoppen om mijn vorige baan weer op te pakken? (en mijn netto besteedbaar inkomen te halveren, en twee uur per dag extra in de file te staan i.p.v. bij mijn vrouw en kinderen)"
Recruiter: "goede punten. prettige dag verder"
Dan hoop ik altijd dat die recruiter iets onthoudt van deze conversatie. Je bent makelaar tussen een koper en een leverancier van arbeid. Een match moet van twee kanten kloppen. Denk je alleen aan de belangen van je klant, dan schat je jouw markt in als een buyer's market. Getuigt niet van marktkennis.
On a related note: waar zijn de recruiters van 30+? Allemaal van agency naar in-house overgestapt? Want ik denk dat de domme inschattingsfouten vaak komen door een gebrek aan ervaring. Met nauwelijks werkervaring, nul ervaring in de IT sector en nul ervaring in het ondernemerschap, kan het lastig zijn om de huidige maatschappelijke positie van een kandidaat in te schatten.