Mijn top 3 spellen in de "het is een goed spel, maar ik heb er een hekel aan":
Wat zijn lijstje betreft: Lords of Waterdeep is een basis-worker-placement spel dat iets meer diepgang krijgt door de uitbreiding, maar het blijft een gateway game. Daar ben je op een zeker moment wel voorbij.
Game of Thrones is thematisch geweldig, maar dat maakt het geen leuk spel (zeg ik als GoT fan).
Gloomhaven heb ik geskipt, wel JotL helemaal gespeeld (en enorm op afgeknapt). Daarna wel aan Frosthaven begonnen en dat speel ik ook nog steeds met 3 vrienden, maar ik vind het eigenlijk niet echt een leuk spel. Speel liever Oathsworn, waar het verhaal gewoon strakker is en de encounters genoeg variaties bieden.
Food chain magnate heb ik nooit gespeeld, maar is voor mij ook te complex. Mijn favoriete spellen zitten in de medium-heavy categorie (complexity rating 2.5 tot 4 op BGG).
Oath heeft me nooit gepakt. Twee keer gespeeld en twee keer verloren van de Chancellor speler, zonder ook maar enige kans voor mij of de andere spelers.
Spirit Island is een leuke co-op puzzel, maar duurt te lang voor wat het is. Als ik zoveel tijd in een co-op spel steek, heb ik liever iets met een verhaal dat de aandacht kan vasthouden, zoals Mansions of Madness of Journeys in Middle-earth.
Root heeft hetzelfde probleem als Oath: als je de verschillende rollen niet kent, is het ontzettend lastig om te spelen. En als je het speelt met mensen die het nog niet goed kennen, wals je er zo overheen.
Rising Sun is voor mij toch ook de minste uit de trilogie van Blood Rage, Rising Sun en Ankh.
Wingspan is eigenlijk hetzelfde als Lords of Waterdeep: een gateway game die door de uitbreiding iets meer diepgang krijgt. Maar het speelt lekker weg en je krijgt het ook op tafel met vrienden die niet helemaal diep in de hobby zitten (want leuke vogel-plaatjes).
Siddereal Confluence heb ik 1x gespeeld en heeft toen geen indruk gemaakt. Kan ik dus niks over zeggen.
- Agricola: ik heb een enorme hekel aan het voeden van mijn werkers, vooral omdat als je bij dit spel niet op plek 1 of 2 start, je al gelijk met een achterstand begint. En nee, ik wil niet horen dat je daar omheen kunt werken.
- Tzol'kin: Dit is 4D schaken voor mij. Ik ben niet heel sterk in 3 zetten vooruit plannen om dan op het juiste moment op de schijven te stappen, zodat ik precies dat kan doen wat ik wil als het zover is.
- Eclipse: Een prima spel dat helemaal stuk gaat in de combat. Kom je aan met een duidelijke overmacht, maar gooi je een paar keer slecht waardoor je vloot vernietigd wordt. Kan ik slecht tegen.
Wat zijn lijstje betreft: Lords of Waterdeep is een basis-worker-placement spel dat iets meer diepgang krijgt door de uitbreiding, maar het blijft een gateway game. Daar ben je op een zeker moment wel voorbij.
Game of Thrones is thematisch geweldig, maar dat maakt het geen leuk spel (zeg ik als GoT fan).
Gloomhaven heb ik geskipt, wel JotL helemaal gespeeld (en enorm op afgeknapt). Daarna wel aan Frosthaven begonnen en dat speel ik ook nog steeds met 3 vrienden, maar ik vind het eigenlijk niet echt een leuk spel. Speel liever Oathsworn, waar het verhaal gewoon strakker is en de encounters genoeg variaties bieden.
Food chain magnate heb ik nooit gespeeld, maar is voor mij ook te complex. Mijn favoriete spellen zitten in de medium-heavy categorie (complexity rating 2.5 tot 4 op BGG).
Oath heeft me nooit gepakt. Twee keer gespeeld en twee keer verloren van de Chancellor speler, zonder ook maar enige kans voor mij of de andere spelers.
Spirit Island is een leuke co-op puzzel, maar duurt te lang voor wat het is. Als ik zoveel tijd in een co-op spel steek, heb ik liever iets met een verhaal dat de aandacht kan vasthouden, zoals Mansions of Madness of Journeys in Middle-earth.
Root heeft hetzelfde probleem als Oath: als je de verschillende rollen niet kent, is het ontzettend lastig om te spelen. En als je het speelt met mensen die het nog niet goed kennen, wals je er zo overheen.
Rising Sun is voor mij toch ook de minste uit de trilogie van Blood Rage, Rising Sun en Ankh.
Wingspan is eigenlijk hetzelfde als Lords of Waterdeep: een gateway game die door de uitbreiding iets meer diepgang krijgt. Maar het speelt lekker weg en je krijgt het ook op tafel met vrienden die niet helemaal diep in de hobby zitten (want leuke vogel-plaatjes).
Siddereal Confluence heb ik 1x gespeeld en heeft toen geen indruk gemaakt. Kan ik dus niks over zeggen.
Xbox Live: Chevalric