Afgelopen weekend, een weekje later dan gepland, voor het eerst Rising Sun op tafel gekregen, met vier spelers.
In rising Sun neem je de controle over een (fantasy) Japanse clan. Het doel is om aan het eind van het spel de meeste overwinningspunten te hebben en daarmee definitief jouw stempel op de geschiedenis van Japan te drukken.
Het spel speelt over vier ronden, waarbij de laatste ronde uitsluitend bestaat uit het opmaken van de eindscore. Iedere ronde stelt een seizoen voor, te beginnen met de lente. Aan het begin van iedere ronde leg je de betreffende seizoenskaarten neer, geef je iedereen zijn startgeld zoals aangegeven op zijn spelersscherm en dan kan de ronde beginnen.
Ieder seizoen begint met een Tea Party. Er kan tussen de spelers onderhandeld worden om bondgenootschappen te sluiten voor het komende seizoen, wat gezien de bonussen die er aan zijn verbonden bijzonder interessant kan zijn, maar het sluiten van een bondgenootschap is absoluut niet noodzakelijk.
Na de Tea Party volgen enkele beurten, waarin de spelers om en om politieke mandaten gaan spelen. Dit zijn de feitelijk acties, waarbij je:
- kaarten kunt kopen
- nieuwe troepen op het bord kunt leggen
- troepen kunt verplaatsen
- grondstoffen kunt oogsten
- een eventuele bondgenoot kunt verraden
Veel van de acties worden, wellicht in het begin wat vreemd, niet als eerste gedaan door de speler die het mandaat speelt. Dit lijkt een nadeel, maar het uiteindelijke voordeel is dat je precies weet wat je tegenstanders precies doen en daar voordeel uit kunt halen.
Op het bord ligt een spoor voor de mandaten, waarbij het spelen hiervan enkele keren wordt onderbroken. Na de eerste drie, dan twee en dan nog eens twee, volgt een 'Kami-ronde'. Op het bord liggen vier tempels die toebehoren aan één van de zeven goden. Je kunt tijdens het spelen bepaalde figuurtjes, Shinto, naar de tempels toe sturen om de gunst van de goden aan te roepen. Tijdens deze Kami-rondes wordt, van links naar rechts, gekeken welke speler de meeste aanbidders bij iedere god heeft, waarbij de speler met de meeste de gunst van die god wint. Gelijkspel bestaat daarbij niet, net als in het gehele spel: Er is een Honor-track, waarop de eer van de spelers wordt bijgehouden. De speler met de meeste eer wint altijd gelijkspel.
Na zeven mandaten en drie Kami-rondes te hebben gespeeld, volgt een fase waarin strijd wordt geleverd. Japan is onderverdeeld in 8 provincies, waarbij ieder seizoen om een aantal provincies wordt gestreden. Dit aantal is afhankelijk van het aantal spelers (aantal spelers +2), dus het komt (in ieder geval in de retail-versie) nooit voor dat er in alle 8 provincies wordt gestreden.
De provincies waarin strijd wordt gevoerd, worden één voor één afgehandeld, waarbij één van de volgende situaties kan bestaan:
- Er bevinden zich geen strijdkrachten
De provincie gaat naar niemand toe
- Er bevinden zich strijdkrachten van één speler
De provincie gaat naar deze speler toe
- Er bevinden zich strijdkrachten van twee spelers, maar deze zijn elkaars bondgenoot
Er wordt niet gestreden, maar de speler met de meeste macht in de provincie wint de provincie
- Er bevinden zich strijdkrachten van twee of meer spelers die geen bondgenoten van elkaar zijn
Nu wordt er een strijd gevochten om te bepalen wie de provincie wint
De strijd bestaat feitelijk uit een blinde bieding. Iedere speler kan op één of meerdere fases van de strijd geld inzetten. De speler met het hoogste bod, mag deze actie uitvoeren, waardoor er meer of minder strijdkrachten in de provincie overblijven. Dan wordt uiteindelijk bepaald wie de meeste macht uit weet te oefenen en die wint dan de provincie.
Na de strijd wordt alles voorbereid voor het volgende seizoen, waarna het het hele riedeltje van voor af aan begint.
Wat voor mij de extreem positieve uitschieters zijn, zijn het artwork en de mini's. Het artwork is allemaal in traditioneel Japanse stijl opgemaakt, wat het spel een enorm kleurrijk geheel geeeft. De mini's zijn van hoge kwaliteit en er zijn er flink wat van! Naast de standaard spelerstukken (een Daimyo (factieleider), drie Shinto (in te zetten als soldaat, maar ook als priester om de goden te aanbidden) en zes Bushi (gewone voetsoldaten)), is er een doos die volgestopt is met diverse monsters. Deze zijn groot, zeer gedetailleerd en origineel vormgegeven. De monsters zijn via het kopen van kaarten te bemachtigen en ieder monster heeft zijn eigen functies.
Het begin van het spel was het natuurlijk even uitzoeken hoe alle delen van het spel precies samenvallen en wat je nou als speler het beste kunt doen in een beurt, maar na het eerste seizoen had iedereen de smaak te pakken. De handleiding moedigt daarnaast spelers aan om vrijwel overal over te onderhandelen, wat voor een torenhoge spelersinteractie zorgt.
We zijn uiteindelijk bijna vier uur bezig geweest, wat voornamelijk werd veroorzaakt door het doornemen van details uit de regels, hapjes en drankjes tussendoor en de (kleine) kinderen die elkaar wakker hielden, maar ik verwacht dat toekomstige potjes ergens rond de twee uur uit zullen gaan komen. Toen na bijna vier uur spelen het potje er op zat (waarbij ik, zoals gewoonlijk, glansrijk had verloren...), was iedereen al volop aan het bedenken hoe een volgend potje beter aangevlogen zou kunnen worden en naar mijn ervaring gebeurt dat eigenlijk alleen maar bij écht goede spellen!
Tot slot nog even wat foto's: