djengizz schreef op vrijdag 05 september 2014 @ 01:05:
[...]
Getriggered door jouw opmerking ga ik toch deze post maken, aub in de juiste context plaatsen.
--
Disclaimer:
Bronnen zijn niet geverifieerd en niet bedoeld als pro-rusland propaganda, wel voor complete beeldvorming. Ik heb vandaag meer bronnen gezien die wijzen op dit soort incidenten maar al dit materiaal is moeilijk te scheiden van propaganda. Toch vond ik het relevant mede door steeds meer berichten van infiltratie en verraad. Er wordt dan ook gerekruteerd onder de bevolking van Oost Oekraïne zonder onderzoek naar achtergrond. Verder is het oorlog en in oorlog gaan zaken fout en zijn mensen bang. Toch is het aantal berichten en vooral de bron van de berichten op zijn minst opvallend.
Context is en blijft moeilijk inderdaad, net als het herleiden van bronnen en informatiestromen. Nog moeilijker is het om overzichten te maken op basis van volumes van informatie. Zelfs een OVSE heeft daar vaak genoeg problemen mee, een van de oorzaken van de regelmatige frustraties van "waarom zit dat niet in dat rapport" e.d.
De Ukraïnse strijdkrachten hebben in het begin van deze crisis behoorlijke klappen gekregen, met name intern. Dat is prima verklaarbaar, het heeft echter wel ertoe geleid dat er behoorlijk wat capaciteit verloren is gegaan. Het heeft er ook toe geleid dat er een splitsing is ontstaan tussen de overgebleven kern van de strijdkrachten en wat je misschien het beste de militie elementen kunt noemen. En dan heb je nog de civiele groepen ook nog.
Dat heeft het vermogen om met cohesie te opereren heel erg veel schade toegevoegd. En inderdaad, met name milities en civiele groepen nemen alles in wat zich aandient. Dat geeft zijn eigen problemen - dat zien we echter net zo goed bij de separatisten groepen. Met name in de fase voorafgaand aan en in het begin van de Ukraïnse acties gericht tegen separatisten en op terug in bezit nemen van gebied zijn er aan beide kanten zeer schadelijke incidenten van slachtoffers onder burgers geweest.
En nog steeds. Toch stel ik vraagtekens bij berichtgevingen. Per definitie altijd, maar als ik sporen van een patroon bespeur begin ik me altijd af te vragen waar het patroon vandaan komt. Dat is geen kwestie van controle van bron, aangezien patronen samengesteld worden uit ontwikkelingen en perceptie met hoge complexiteit en diversiteit van bronnen. Al snel wordt de insteek van "cui bono" nuttiger - en dan nog moet je je afvragen of de ene of de andere partij het patroon misschien veroorzaakt om vanuit instrumenteel nut de partij die het meeste nut lijkt te hebben in een bepaald daglicht te stellen. Ja, af en toe om hoofdpijn van te krijgen, maar goed. Toch zijn er methodes en middelen om daar op redelijke wijze mee om te gaan. In dat opzicht is deze crisis een groot leermoment voor complexe toepassingen die we in voorafgaande jaren enkel in het zakelijke veld van "business intelligence" of academische studies tegenkwamen.
Ik gaf het eerder aan, het is jammer dat die witboeken niet meer online staan, anders had ik er naar kunnen verwijzen voor inhoud en doctrines. Shelling van civiele doelen en populaties is integraal onderdeel daarvan. Let wel, ik ga niet zover als anderen die aannemen dat Russische strijdkrachten op het moment zelf eigen overgenomen gebieden beschieten, ik stel wel vragen. Ik vraag me ook vandaag bijvoorbeeld af hoe het zit met dat bereik van inzet artillerie waargenomen door de OVSE van achter de Russische grens gericht op een gebied wat al weken onder controle van "separatisten" staat, en waar geen waarnemingen van Ukraïnse strijdkrachten, milities of civiele gewapende groepen zijn te vinden. De Fog of War is enorm, conclusies zijn onmogelijk wanneer het maken van observaties al structureel problematisch is. Een indruk krijgen is nooit genoeg.
Aan de andere kant, lang nadat die crisis besloten was tot "frozen conflict" kwamen we erachter dat de Russische strijdkrachten met speciale eenheden zelf civiele infrastructuur in overgenomen gebieden op de korrel namen. Iets om in gedachten te houden. Ook onderdeel van doctrines. Moeilijk voorstelbaar, maar goed. Vreemde diersoort, mensen.
Van een conventionele kant, even naar een basis element van militaire concepten. Wat doe je met posities die je niet kan behouden maar die wel van belang zijn? Die vernietig je. Er zijn genoeg waarnemingen geweest, ook van OVSE trouwens, van het buiten werking stellen van bijvoorbeeld electriciteit netwerken in en rond dergelijke posities. Logisch, verklaarbaar, ook doctrine, en aan beide kanten waargenomen. Helpen dat soort acties? Militair gezien vaak wel. Voor de beeldvorming echter nooit.
Er is echter iets wat we goed in de gaten moeten houden: beeldvorming is ook integraal onderdeel van alle doctrines. Dat wordt ook logistiek en communicatief ondersteund en aangestuurd. Vrijwel het gehele verloop van de crisis is het resultaat van het Russische vermogen om dit effectief toe te passen om ruimte te scheppen voor eigen doelstellingen.
Door de hele crisis heen hebben we vrij consistent een overmaat aan informatie en beeld gezien van wat Kiev allemaal fout doet, veroorzaakt, voor schade veroorzaakt et cetera. Inmiddels zijn we zover dat we geleerd hebben heel voorzichtig te zijn, het blijft echter inderdaad moeilijk om neutraal of zelfs maar objectief naar informatiestromen te kijken als het volume van een beeld vele malen hoger is dan het volume van een ander beeld.
En dat blijft een factor. Verklaarbaar, maar ja, een factor - een met hoge complexiteit.
Laat ik even een kanttekening plaatsen. Welke media kunnen zich bewegen in de Ukraïne in zowel open als betwist gebied? Welke media worden door separatisten en Russische strijdkrachten niet geweerd? Mij valt op dat in de berichtgeving van VICE er toch een mate van focus op het civiele niveau zichtbaar is sinds zo'n twee maanden geleden toen het Kremlin begon met zijn campagne gericht op civiele schade, slachtoffers en de rol van Kiev daarin.
Let wel, ik bestrijd niet dat er overal excessen en escalaties plaats hebben gevonden en plaats vinden. Ik probeer echter wel de uitingen van (zowel voormalige als nog steeds huidige) Ketchum medewerkers in gedachten te houden waar een groot deel van aandacht lag op de noodzaak van het cultiveren van neutrale Engelstalige media te velde ter ondersteuning van informatie campagnes gericht op het westen voor - helaas - specifieke maar niet nader genoemde doelstellingen.
Ik probeer dan ook van op afstand naar functionaliteit van informatie te kijken. En ik vraag me altijd af "cui bono". Ik kan niet zeggen of VICE in zo'n gecultiveerde positie zit. Ik heb geen idee. Ik stel wel vragen. Ik moet ook rekening houden met hoe moeilijk het is om überhaupt als journalist controle te hebben over wat je tegenkomt. Het is oorlog. Ik blijf bij VICE het moeilijk vinden om een patroon van kleur te zien. Wel zijn er patronen zichtbaar wie waar welke rapportage oppikt en door doet duwen. Op zich ook verklaarbaar. In het kader van dit soort moeilijkheid kijk ik dan ook sneller naar de "cui bono" van wat er aan informatie komt vanuit wat of wie er in beeld komt. Zo hadden we een paar maanden geleden flink wat consternatie - even als voorbeeld - over informatie vanuit civiele kringen van excessen, totdat we er achter kwamen dat er wel erg vaak dezelfde moedertjes opdoken op magische wijze door het hele land heen met dezelfde verschrikkelijke verhalen. Op gegeven moment werden er een lading gefilmd in een busje in een separatisten konvooi. Complex ja.
Zelfs los van dit soort toepassingen van instrumentele logica op ontwikkelingen en patronen van media en bronnen is er nog altijd het simpele gegeven dat - als we heel eerlijk zijn - Rusland westerse media voorafgaand aan deze crisis gewoon goed ingepakt hebben. Nog een mooi staaltje van Ketchum adviezen, de "wine & dine" methodiek. Hoe lang duurde het voordat bij RT er uiteindelijk iemand de brui aan gaf, om maar iets te noemen. Hoe lang duurde het voordat de NY Times zijn wending maakte. Media hebben hun eigen conflicten van aanpassingen en wakker worden in dit conflict.
Het is frustrerend, op zijn zachtst gezegd.
Maar goed, we zijn langzaam bezig wakker te worden. Als dit soort onderwerpen zelfs al op plekken als IO9.com komen, dan is er toch iets aan de hand
How The West Has Fallen Behind In The New Propaganda Wars.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.