MBV schreef op zondag 31 augustus 2014 @ 22:05:
[...]
Wat wil je, a la minute nieuws zoals liveuamaps, of journalistiek waarbij alles zorgvuldig wordt afgewogen wat uiteraard een dag achterloopt?
NOS heeft het inmiddels behaagd om ook over dat schip te berichten, waar zelfs wordt gesproken over een mogelijke luchtaanval:
[...]
Hebben we ook een kruising tussen

,

, en

? Ik weet niet wat overheerst...
[...]
De NOS gebruikt de beul van Zuid-Ossetië, Tsjetsjenië en een reeks andere brandhaarden als bron die met niet hoeft te plaatsen in vergelijkend onderzoek?
Ik vraag me toch af waar dit naar toe gaat.
Wat je eerste punt aangaat, wat ik zou willen is een overzicht van nieuws (verslaggeving) waar naarmate situaties en trends zich ontwikkelen referenties geplaatst worden voor correcties, onderzoek, achtergronden, controle van bronnen e.d.
De huidige media ontwikkelen zich wel, het blijft echter nog steeds een kwestie van aanpassing aan wat men bij elkaar ziet - geen echte innovatie op zich, of aanpassing aan trends in verwerking van informatie in veranderende tijden. Begrijpelijk, maar jammer.
De Correspondent heeft een zeer interessante focus, schiet zichzelf echter in de voet door alles achter een muur van persoonlijke aanbeveling te zetten. Blendle is gewoon hetzelfde als wat je in de VS ziet, enkel met de aanbevelingsfactor gestoeld op bekendheid. Beide in principe interessant, praktisch echter niet. Traditionele media proberen nog steeds "de krant online" te zijn, en dat is jammer.
Kijk naar het verloop van deze crisis. Er is op veel plaatsen veel gezegd over een rol van overheid e.d., gezien de manier waarop media echter met bronnen en vermeldingen werken is dat absoluut niet nodig. Het is extreem makkelijk om beeldvorming te scheppen zolang je de ingang hebt bij de verschillende de factor bronnen en paden van media. Maatschappelijk gezien riskant, in economisch opzicht tegenwoordig nog riskanter - hoe vaak komt het al voor dat perceptie een gestuurd probleem is bij vrijgave van bedrijfsinformatie in media. Vrij consistent.
Enfin, genoeg daarover. Media stappen over zichzelf heen, innoveren ten aanzien van een veranderende en versnellende wereld, of vallen ten prooi aan instrumenteel gebruik van die media.
Obiter dictum schreef op zondag 31 augustus 2014 @ 22:07:
[...]
Even uit interesse, en ik heb er geen verstand van... Maar hoezo klopt dat plaatje niet? Kort gezegd heeft Putin een hoop kernwapens, en daarmee dus een hand om het touwtje van de guillotine. Van wat ik meekrijg, en misschien zie ik het verkeerd:
Rusland heeft troepen en materiaal in Oekraïne. Het Westen heeft feitelijk drie opties:
1) De andere kant opkijken
2) Sancties geven en/of bemiddelen
3) Militaire hulp geven aan de Oekraïne
Optie 1 is geen optie, want dan is de vraag wat het volgende land voor Poetin wordt
Optie 2 zal waarschijnlijk weinig effect sorteren, en is in feite optie 1 maar dan iets strenger
Optie 3 zal leiden tot de vraag of Rusland gek genoeg is om het conflict te escaleren naar een grotere oorlog, en of hij gek genoeg is op de knop te drukken.
Ik mis natuurlijk een hoop nuance in de drie opties en gevolgen, maar heb ik in hoofdlijnen, heel globaal, heel nuanceloos... Heb ik zo ongeveer de opties geschetst? Of mis ik nog een cruciale vierde optie, of cruciale nuance?
De context is iets anders, de focus was op consequenties voor Putin bij een tactische of strategische inzet van nucleaire capaciteit. Hij mag dan wel buiten de concurrentiestrijd van macht staan, middels zijn focus op gebruik van invloed, hij heeft echter net zo goed afhankelijkheden. Rusland kent zijn punten van instabiliteit. Er zitten grenzen aan wat hij kan doen, aan wat zijn intimi zullen steunen. Valt de invloed weg op de verschillende pilaren omdat er grenzen overschreden worden, dan zal hij zijn focus intern moeten richten. De nucleaire kaart staat weliswaar in een eerder in dit topic gelinkt witboek gepubliceerd door het Kremlin een paar jaar geleden, dat is echter een interne kaart. Inzet buiten de Russische Federatie gaat te ver.
De externe kaart is nog simpeler: een inzet van die nucleaire kaart extern is niet af te kopen. Het kost hem alles wat hij nodig zal hebben om zijn visie te verwezenlijken. China kijkt naar Rusland als economisch reservoir, een instabiel Rusland met inzet van tactisch nucleair potentieel? Dat is geen scenario wat China aan zijn grenzen wil. Hetzelfde gaat op in mondiale focus voor de VS, is zelfs iets wat de VS zou kunnen helpen bij zijn "New American Century" Doctrine. En een EU? Een EU onder interne druk zou zich ineens gesteld zien voor externe druk, dat verhoogt cohesie in dit soort scenario's. Er is dan geen terugkeer naar status quo post ante of normalisatie betrekkingen meer mogelijk.
Rusland zit economisch op een dood spoor, tenzij het er in slaagt om Europa te destabiliseren zodat het zijn macro-economische instrumentatie kan inzetten om zichzelf te vernieuwen. Klassiek geval van zogeheten "Dutch Disease", echter men kent geen manier om de samenstelling en werking van economie te hernieuwen, men kan enkel bufferen. Putin heeft dat eerder consistent gedaan, van zijn tijd in St. Petersburg en de regio daar tot de centralisaties van de regio's van de Russische Federatie. Het is een model van centralisatie van middelen, van richting geven daarvan naar Moskou - echter niet iets wat een functionerende economie doet bouwen.
Heel simpel gesteld: de Russische economie is niet meer in staat om zelfstandig functionerend een groeimodel te verwezenlijken dat bestendig zal zijn. Dan moet je dus de middelen van elders naar binnen halen, centraliseren, en leeg zuigen. Dit was de essentie van dat oude stadsmodel, het was de essentie van Putin's regiomodel, het is de essentie van zijn Gemenebest, het is de essentie van zijn privé ideoloog annex academicus met zijn witboek voor de toekomst van Europa en Eurazië.
Het interesseert Putin weinig wat het westen wil, of welke opties het westen meent te hebben. Hij heeft controle over tempo en richting van informatiestromen en beeldvorming, dat maakt elke vorm van patroonsturing nutteloos voor het westen. We kunnen dus heel veel mogelijke scenario's bedenken, Putin zal er altijd op vooruit lopen aangezien we werken met de informatie die hij richting weet te geven, en waar hij tempo van weet te bepalen. Dat brengt ons opnieuw terug bij de rol van de media in dit soort "nieuwe" conflicten (aanhalingstekens aangezien we het eerder gezien hebben in vorige brandhaarden, we hebben er echter geen lessen uit getrokken).
Putin en intimi zijn volledig gericht op het instrumenteel gebruik van Rusland als imperium, op alle vlakken, van symboliek tot territoriaal, van militair tot macro-economie. Het is voor ons in het westen heel moeilijk om in zijn schoenen te stappen, aangezien we al meer dan een generatie geen ervaring meer hebben met gebruik en toepassing van instrumentele logica.
Het westen, voor zover je daarvan kan spreken, ziet op dit moment zich schipperen tussen:
- actieve collaboratie (macro-economisch)
- passieve collaboratie (diplomatie, politiek)
- herziening van historisch gegroeide aannames (keuze tussen korte / lange pijn)
Putin is niet uit op oorlog zoals wij dat kennen. Hij wil in de huidige fase een serie zogeheten "frozen conflicts" scheppen en die vervolgens als munt uitspelen totdat hij de middelen heeft om alle extern-strategische afhankelijkheden van Rusland te behartigen om de volgende fase in te leiden. Hij is daar altijd volstrekt duidelijk over geweest, heeft nooit afgeweken van dit voornemen, heeft nooit compromissen gemaakt bij zijn acties en in-acties in dienste van doelstellingen op dat pad.
Putin schuwt de toepassing van oorlog echter niet. Hij ziet dat niet zoals het westen, oorlog is voor hem een toepassing van politiek en wil, gewoon een andere vorm ervan. Iemand met enig geschiedkundig inzicht zullen bij analyse van zijn beleidsuitspraken in de Duma ten aanzien van inzet nationale instrumentatie (zo wordt het genoemd) de haren te berge rijzen, terugdenkend aan zeer andere tijden in het verleden. Dit is iets wat politici niet meer kunnen begrijpen, men is niet opgegroeid met die mentaliteit, met de omgevingsdruk om op dat soort manieren te denken.
Er is geen "westen". Er is de VS, met zijn eigen problemen, en er is de EU, zonder effectieve macht wat dan ook, aangezien op te veel niveau's van de EU het telkens neerkomt op het spel van de lidstaten. Als media kijken naar wat er gebeurt in Europese kringen, aangezien het populair is om aan verzoekjes te voldoen om daar de aandacht naar te verleggen, vergeet men door te zoeken en te bekijken wie achter welke Europese positie staat. Men stelt telkens opnieuw voor alsof het om de mensen in posities gaat, terwijl de realiteit is dat het veelal poppetjes zijn. En poppetjes speel je uit, om interne belangen tussen lidstaten te behartigen.
Putin is uit op een nieuw imperium. Wat een Europa (de lidstaten) daar tegen kan doen is beperkt tot die keuze tussen korte / lange pijn.
Zuckerberg zal het weinig interesseren. Hij heeft staande belangen ten aanzien van Russische uitbreiding, gezien de enorme inherente concurrentiestrijd aldaar met Vkontakte.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.