Inderdaad, dat is in het topic al eerder aangestipt. In elke cyclus van ontwikkelingen, van welke aard dan ook, zitten zowel breuklijnen (condities die afhankelijk van omstandigheden voor breekpunten kunnen zorgen) en breekpunten (momenten waarop omstandigheden een wending kunnen nemen waardoor je van het ene naar het andere scenario moet schakelen - of geconfronteerd wordt met uitdagingen waar je geen scenario planning voor hebt).
Deze crisis van oorlog in de Ukraïne voortvloeiend uit een pre-imperialistisch Rusland speelt op verschillende niveau's waar we rekening moeten houden met consequenties. Je moet dan denken aan politieke verhoudingen, belangrijker nog zijn de niveau's van economie (lidstaten intern) en macro-economie (kapitaalstromen, investeringsmarkten, internationale handel en strategische afhankelijkheden van zowel internationale ondernemingen als lidstaten).
Of we het nu leuk vinden of niet, west-Europa wordt hoe dan ook geconfronteerd met consequenties van het verloop van de crisis in het algemeen, en de oorlog in de Ukraïne in het bijzonder. Het is eerder voorbij gekomen, de uitspraak van Merkel (de toekomst van Europa wordt besloten in de Ukraïne) is essentieel correct aangezien we rekening moeten houden met verschillende soorten en mogelijke gevolgen van het geheel van handelen en niet-handelen van alle betrokken partijen. Macro-economische consequenties zullen er hoe dan ook zijn, als voorbeeld, hoe dat uit komt te zien is zo'n vraag van verloop, en daar zitten breekpunten bij. Bij een dominantie van Rusland (als voorbeeld) als scenario van verloop moeten we als lidstaten er rekening mee houden dat aspecten van macro-economie aldus ook onder Russische dominantie komen te vallen.
Denk dan bijvoorbeeld aan de sector van energie. We hebben al eerder gezien hoe bedrijven actief in die sector te maken hebben gehad met strategisch gebruik van westerse bedrijven door Moskou, of we het dan nu hebben over de ervaringen die Shell op zijn "plaats" gezet hebben na de escapades rond de investeringen in de projecten rond Kamchatka. Bedrijven in land- en tuinbouw hebben in hun sector hun eigen ervaringen met manipulaties vanuit Moskou. Een verloop van crisis met als uitkomst dominantie van Moskou maakt bedrijven - vanuit hun belangen - ondergeschikt aan Moskou, dat heeft consequenties voor verhoudingen tussen economie en politiek,, maar ook voor economie intern.
De huidige situatie is behoorlijk scherp. Echter niet per definitie negatief. Elke crisis is ook per definitie een uitdaging, en elke uitdaging is iets waar je mogelijkheden mee kunt scheppen. Probleem is dat je dan wel eerst de balans op dient te maken tussen scenario's van korte versus lange termijn. We zitten nu bijvoorbeeld met een interne europese energie markt die versnipperd is, die op geen enkele wijze op kan wegen tegen de singuliere macro-economische instrumentatie van Gazprom onder de sturing van Moskou. Er is bijvoorbeeld geen mogelijkheid om collectief in te kopen, en aldus veel meer invloed te hebben op prijsbeleid, en te voorkomen dat Gazprom bedrijven en overheden kan manipuleren middels "verdeel en heers" methodes. Dan hebben we het nog niet over de winstmogelijkheden van een interne europese energie markt.
Probleem is dat je voor je zover kunt komen eerst nog intern moet afrekenen met het grote gat tussen selectieve gevestigde en algemene belangen. Overheden en bedrijven hebben bijvoorbeeld veel geld zitten in constructies als South Stream, ook al staat dat onder directe invloed van Moskou middels hun instrumentatie. Is dat in het belang van interne economie of samenleving? Deze crisis toont aan wat er gebeurt als je iets doet wat niet conform Moskou's strategische belangen is. Vraag aldus is dus of je je überhaupt moet blootstellen aan dat soort externe afhankelijkheden, en de risico's die erbij horen. Een crisis als deze toont aan hoe die risico's onder de tafel blijven, totdat er een breekpunt komt.
Je kan dan twee dingen doen, de korte pijn nemen, of de lange. De laatste is hoe dan ook altijd een verlies van zelfstandigheid en/of verlies van vermogen tot behartiging van eigen algemene belangen. De eerste biedt tenminste nog kansen om problemen om te zetten in uitdagingen, en op termijn tot oplossingen te komen.
Even heel bruut gesteld: het is zoals Merkel reeds heeft aangegeven. Afhankelijk van de keuzes die we maken komen we als lidstaten met onze economieën voor een scenario te staan waarbij Moskou uiteindelijk meer invloed heeft daarop dan wij zelf als overheden. Dat is een enorm probleem voor Europese integratie, iets wat ondanks alles wat nationale politici er over uitstorten het enige is wat in historisch en praktisch opzicht omstandigheden verhindert precies zoals we nu in de Ukraïne zien. Dat is iets wat te extreem klinkt om naar te willen luisteren, toch is dat precies wat elke paar decennia op het Europese continent telkens weer oplaait ongeacht wat mensen zelf willen. Vergeet niet dat conflicten het snelst en het hardst opduiken tussen landen met de grootste economische interactie.
Dat zijn geen leuke scenario's, men wenst die dat ook geen realiteit te zien worden. Dat heeft echter op zijn beurt ook weer consequenties, zoals bijvoorbeeld een polarisering zoals ten tijde van de Koude Oorlog, of proxy conflicten, of interne conflicten over hoe een EU in te richten zodat het om kan gaan met het behartigen van externe afhankelijkheden (iets wat op dit moment de lidstaten over concurreren intern, een van de grote veroorzakers van de algemene escalatie van deze crisis). Dat heeft op zijn beurt weer economische consequenties, maar ook politieke. We hebben al meegemaakt hoe de stemming op niveau's van samenleving omsloeg in veel landen tijdens de hardere moment van de huidige recessie, zie bijvoorbeeld de verhoudingen tussen Duitsland en Griekenland, of de financieel pijnlijke situaties van Nederlandse bedrijven met grote verliezen op de Spaanse vastgoedmarkten.
Breekpunten, absoluut. Vraag is of we nu iets doen, of straks weinig kunnen doen. Consequenties zijn voor Jan Modaal, zeker in een samenleving waar pijn voor zakelijke of financiële sectoren altijd daarop wordt afgewenteld. Dan wordt het een kosten / baten berekening van korte versus lange termijn - waarbij we collectief een stukje sentiment komen af te schudden (en op zijn minst de vraag moeten stellen waarom we er van uitgaan dat uitdagingen enkel kosten met zich meebrengen).
Dat is echter het hete hangijzer door dit hele topic heen, mensen vragen zich hier in ieder geval af hoe het kan dat het traditionele instrument van informatie voorziening voor samenlevingen (de media) zich in deze crisis dusdanig zwak opstellen dat het volstrekt onduidelijk blijft dat er hoe dan ook consequenties zijn voor Jan Modaal.
De laatste berichtenstroom is inderdaad verre van positief de afgelopen uren. Sterkte.
Edit. Even wat zaken die de revue passeerden eerder.
Samenkomst tussen Barosso en Poroshenko afgesproken voor de 30e in Brussel voorafgaand aan de top.
De bespreking over volgende series van sancties ten aanzien van Rusland is van de agenda gehaald voor de EU top de 30e na aanvraag van een aantal lidstaten (ik weet op het moment niet welke).
En in Polen beginnen de zaken in een versnelling te geraken na
uitspraken van de Poolse Minister van Buitenlandse zaken. Als ik het goed begrepen heb (echter nog geen publicatie in media gevonden) hebben Polen alsmede Frankrijk buitengewone sessies aangevraagd bij een aantal onderdelen van de Nato.
Edit. Ondertussen heeft de Nato satellietbeelden vrijgegeven van Russische grensoverschrijdingen in de Ukraïne bestaande uit opnames van verschillende konvooien rond zowel Krasnodon als Sverdlovsk. Dit vanuit Nato te Mons,
ik heb nog geen media gevonden die het opgepikt hebben - ondanks dat de beelden zijn vrijgegeven aan journalisten. Reuters heeft een update zie ik, echter vooralsnog beperkt.
Edit. En de BBC begint zo te zien ze op te nemen in de
Live Updates.
[
Voor 6% gewijzigd door
Virtuozzo op 28-08-2014 17:14
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.