MBV schreef op zondag 24 augustus 2014 @ 19:00:
@iconized: Rusland leek zich in het begin afzijdig te houden, en het leger (ook al was dat in deplorabele staat) kon het best winnen van DNR en LNR zonder Russische versterkingen. Als ze daar niet tegen hadden gevochten hadden ze zelfmoord gepleegd.
Dat artikel wat je linkt vind ik wel angstaanjagend. In hoeverre is de Kyivpost onafhankelijk?
@Virtuozzo: waarmee moeten ze dat leger dan tegenhouden? Zonder versterkingen vanuit het westen of oost-europa (aangezien 'wij' er weinig om geven) walst Rusland er zonder problemen overheen, toch?
Exact. Met onze focus op vertraging hebben we toegestaan dat een tijdelijk en lokaal vacuüm gebruikt kon worden door het Kremlin. We moeten daarbij wel eerlijk zijn, Rusland had op alle niveau's middelen en mogelijkheden om de Ukraïne te destabiliseren. Als we bijvoorbeeld kijken naar de mate waarin de Ukraïnse veiligheidsdiensten zijn uitgehold en gemanipuleerd, kwestie van realistisch inzicht, daar zie je de resultaten van initiatieven die al langer dan dit ene jaar voorbereid zijn.
In het begin van de crisis lag het politiek en diplomatiek initiatief voornamelijk bij Rusland. Zeker, gericht op destabilisatie, maar men had het initiatief. Telkens als er mogelijkheden ontstonden om die trends om te buigen, kwamen op het niveau van Europese lidstaten de vertragingen op tafel. In Duitsland was het een kwestie van actieve interventie vanuit Rusland (de Schroeder kwestie). In Frankrijk was het een probleem van hoop versus realiteit (het oude idee van de as Parijs - Berlijn - Moskou wat er voor zorgde dat eigen diplomaten gewoon mensen van de sanctie lijst deden binnenhalen, als voorbeeld). De grootste blokkades ontstonden echter vanuit Nederlandse politiek. We hoeven niet weer te herhalen hoe bij Frans Timmermans de consequenties van handelen wel zeer persoonlijk dichtbij huis zijn gekomen, de realiteit is in buitenlandse media ook uitgebreid doorgenomen. Maar goed, dat was het begin. Toen Duitsland en Frankrijk eenmaal over de verlamming heen kwamen, was het opnieuw Nederland die de vertraging zocht. Kijk naar de kwestie rond die Franse schepen in productie onder contract voor Rusland. Het was Nederland die de discussie rond eventuele stop van levering met compensatie deed blokkeren, om maar iets te noemen (wat in Frankrijk een nogal heet punt van debat werd).
Al met al echter was het de overgangsregering in Kiev die tijdens het verloop van de crisis telkens opnieuw initiatieven vanuit Moskou wist om te buigen, of - vaker nog - er in slaagde om energie daaraan te ontnemen. Dat is hier talloze malen voorbij gekomen, dat opvallende vermogen tot zelfbeheersing vanuit zowel overgangsregering als de bevolking in het algemeen. Langzaam kwam Rusland in een positie van reageren, in plaats van ageren.
Toen ontstond een breuk in het momentum. Rusland slaagde er echter in dat momentum opnieuw in handen te krijgen middels diplomatieke initiatieven die steun vonden bij de Britse en Nederlandse regering. In het VK was dat meer een kwestie van financiële druk, Londongrad is een begrip op zich. Vanuit Den Haag kwam met name in Brussel en in Berlijn een hoop of tafel. Toen kwam MH17. Er was toen een moment om Rusland volledig het initiatief te ontnemen. De Nederlandse regering kreeg de facto het mandaat om te bepalen waar en hoe men er op inging. Moreel mandaat, en praktisch. Het netto resultaat is dat men niets deed. Opvallend is dat Rusland tegen alle verwachtingen in in zijn handelingen liet blijken dat die uitkomst reeds bekend was, zo waren de voorbereidingen voor de kwesties lokaal compromis politie, hulpgoederen en opzetten van konvooien al luttele dagen na die situatie in praktische voorbereiding.
Vanaf dat moment is er een omkeer gekomen, en heeft Moskou opnieuw het initiatief vast in handen genomen. Opmerkelijk, zelfs als je Putin's voorgeschiedenis in de berekening mee doet nemen.
Men had na MH17 deze crisis kunnen beslechten middels inzet van civiele / logistieke / humanitaire en politionele instrumenten op niveau van EU lidstaten. Den Haag hield de boot voor die plannen af. Het resultaat was een open deur voor Moskou. De Ukraïne zit nu in een uitputtingsslag die het alleen gewoon niet aankan, voornamelijk vanwege de consequenties van directe Russische interventies op verschillende niveau's.
De Kyivpost is trouwens een van de betere media. Ze maken duidelijk waar een auteur / artikel vandaan komt, geven inzicht in wat dat betekend, men geeft zelfs aan waar een artikel zijn sponsoring heeft gevonden indien dat het geval is. De NOS weigert daar zelfs enige inzage in te geven.
Verwijderd schreef op zondag 24 augustus 2014 @ 19:15:
[...]
Ik begrijp wel dat lang niet alle manschappen gemobiliseerd zijn en dat er op dat vlak nog veel rek in zit, maar als Rusland gas geeft ben je natuurlijk nergens. De vraag is of Poetin zich dat kan permitteren.
Rusland heeft relatief weinig middelen. We vallen heel erg vaak in de val van beeldvorming. Het land heeft een aantal gemoderniseerde eenheden, ervaren en goed voorzien van mandaat en recente opleiding. Daarbuiten heeft Rusland nog steeds een log militair apparaat wat nog steeds doorspekt is met corruptie en wat feitelijk op heel veel niveau's enkel kan staan op de basis van strategisch potentieel (nucleair).
De Ukraïne zonder de impact van directe interventies vanuit Rusland had weinig moeite gehad daar klaar mee te worden. Daarom dat deze periode van uitputting zo'n enorm noodzakelijke fase is. Dat is dat scenario A wat in de Russische media uitgebreid gepresenteerd is nadat Putin het in een vraaggesprek uit de doeken deed. Twee maanden geleden.
Inmiddels heeft de Ukraïne nog slechts zeer beperkte logistieke capaciteit over, heeft het zeer beperkt de beschikking over ervaren leiding op het veld (de meeste van dat niveau zitten nog steeds in angst voor familie / bedreigingen / ontvoeringen - iets wat hier maar zelden in het nieuws gekomen is), is ontzettend veel materieel kwijtgeraakt bij escalaties rond depots en fabricage centra, heeft nog maar zeer weinig middelen over voor inlichtingen & veiligheidsfocus (waarbij het meeste wat overgebleven is nog steeds diep geëngageerd is met schoonmaakacties). Ga zo door.
Er is hier - ook door mij - al eerder aan gerefereerd, er zijn bepaalde zaken waar je als land de beschikking over dient te hebben wil je in staat zijn je soevereiniteit in stand te houden. Stuk voor stuk zijn dat zaken die òf ondergraven zijn door Rusland, òf gecompromitteerd vanuit een vertragingsfocus op selectieve onderhandelingsprocessen waarbij de interne situatie in het land gedestabiliseerd werd vanuit onzekerheden veroorzaakt door ons handelen.
Ik heb niet voldoende eigen inzicht om uitspraken van de Nato te verifiëren. Maar ook ik zie grenzen aan de capaciteit van middelen en mensen van de Ukraïne. Er wordt veel gesproken over tegenreacties van rebeliie en asymmetrische oorlogsvoering bij een bezetting, ik schat dat echter in als gebakken lucht. Ik heb genoeg materiaal gezien vanuit Georgië en andere brandhaarden onder bezetting van Rusland.
Putin kan zich alles permitteren wat hij wil.
Wij staan dit toe. Dit is beleid. Kortzichtig ja, macro-economisch uitermate contraproductief zeker, beleid is echter beleid.
[
Voor 22% gewijzigd door
Virtuozzo op 24-08-2014 19:34
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.