Exact. Zoals de zaken er nu voorstaan volgt dan vanzelf een schisma binnen de Nato. Ik betwijfel trouwens ten zeerste of de Nato überhaupt in staat zou zijn om een dergelijk conflict ook aan te gaan in een vorm die het conflict zou kunnen inperken. Dat is een probleem van lidstaten en nationale politiek trouwens, iets waar de Nato zelf al sinds de val van de muur mee worstelt.
Dit is geen Tom Clancy verhaal. Het is scenario analyse. Vergeet ook niet dat voor de Amerikanen een verdeeld Europa veel interessanter is dan een verenigd Europa.
Qwerty-273 schreef op dinsdag 12 augustus 2014 @ 11:57:
[...]
Het is ook wel logisch waarom de beste man opscherp staat. Als er een "invasie" komt (in welke vorm dan ook) waar houdt het op? LNR/DNR? Kiev? Of toch liever wat verder naar het westen? Berlijn misschien?
De geschiedenis met de
beloftes van Groot-Brittannië en Frankrijk aan Polen in 1939 hebben natuurlijk impact op het vertrouwen op huidige afspraken. En zeker of de afspraken deze keer wel worden nagekomen of men weer dezelfde weg gaat bewandelen. Woorden en daden zijn twee totaal verschillende dingen. Om mij heen zie ik toch wel een klein beetje de onrust toenemen in Warschau.
Zeker, ik begrijp het absoluut.
Voor Polen ligt de geschiedenis een stuk dichter bij dan Nederland. Men beseft in Polen ook heel goed dat in het geval van een daadwerkelijk conflict men enkel iets heeft aan Duitsland en de VS, en niets aan de rest van de Nato. Zoals recentelijk de Poolse minister van BZ nog duidelijk maakte, deze huidige preludes zijn ook een toetsing van het bestaan van de Nato. Ik ben het met hem eens, het ziet er dan ook niet goed uit.
Ik moet wel zeggen dat in een mogelijk verder conflict Polen minder te vrezen heeft dan men al snel denkt. De economische integratie met Duitsland maakt het een zeer zwaar punt voor Duitsland, zelfs Schroeder bond een paar jaar geleden heel snel in na zijn opmerkingen over het Russische recht van invloed op Polen - dat heeft hem zwaar gekost in zijn economisch netwerk. Veel meer moeten de Baltische staten zich zorgen maken, en eigenlijk nog veel meer de Bulgaren / Roemenen. Vergeet niet wat er nog in die landen in de grond zit van interesse voor Rusland's strategisch beleid, en hoe na de annexatie van de Krim Roemenië nu een grens deelt met Rusland - en volgens de recente witboek publicaties van het Kremlin "officieel" tot de invloedssfeer van Rusland behoort.
Maar voordat we helemaal doorschieten, we hebben het in deze over scenario's op midden tot lange termijn afhankelijk van de uitkomst inde Ukraïne. Zeker, het zijn zaken waar we mee moeten rekenen, het zijn echter ook zaken die we wel nog steeds kunnen beïnvloeden.
Dat zal echter niet lukken zolang verschillende Europese / Nato lidstaten continu de ontwikkelingen blijven behartigen in het voordeel van Rusland. Je kan niet met een voet op een weg staan, en met de andere op een ander pad. Er komt een moment waarop je moet kiezen, en dan moet je korte termijn / selectieve belangen afwegen tegen lange termijn / strategische belangen. Frankrijk is dat inmiddels aan het doen, Duitsland heeft moeite gehad, daar is men echter een omslag aan het maken nu de consequenties dicht bij herinneringen komen. Zelfs Italië is aan de weg aan het timmeren. Het kleine land Nederland met buitengewoon zwaar macro-economische invloed blijft echter ten prooi vallen aan gedrag wat zich al meermaals bewezen heeft contra-productief te zijn ongeacht verloop. Of we het nu hebben over deelname aan de Nato, of de continue ondersteuning voor Russische economische invloed, op gegeven moment moet je kiezen waar je de tik neemt - afkopen kan niet meer.
De situatie op dit moment is gespannen, toch kan Kiev zelf nog iets doen: dat konvooi tegen houden aan de grens, de goederen zelf overladen en de leiding daarvan aan het Rode Kruis geven (die zijn daar opvallend klaar voor). Probleem is echter dat a) Kiev's strijdkrachten flink uitgerekt zijn, b) men geen controle heeft over de grens, c) men geen controle kan krijgen over het luchtruim vanwege Russisch materieel en personeel en d) men het benodigde materieel niet ter plaatse kan krijgen op tijd vanwege hernieuwde druk van separatisten in het veld. Kiev kan het dus niet alleen.
Dan zit er toch een rol voor het westen, of we dat nu willen of niet. Er komt altijd een punt in een confrontatie waarin je moet beseffen dat je het tempo net zo min kan bepalen als de richting, tenzij je een lijn in het zand trekt en er op gaat zitten. Er is genoeg gesproken daarover, er liggen genoeg plannen klaar en er zijn landen die de middelen hebben en bereid zijn om deze in te zetten. Dan moeten sommige partijen echter wel eens eigen collectieve belangen dienen, en niet die van Rusland. In Den Haag en Voorschoten is die realisatie nog niet gekomen.
Ik maak me oprecht zorgen over deze situatie nu. Ik heb het al een aantal dagen geleden aangegeven, het Kremlin neemt elk initiatief ongeacht overleg. Leuk idee, dat Rode Kruis, echter enkel realistisch wanneer je het hebt over een situatie van westers denken en handelen. Daar is gewoon geen sprake van. Men dacht dat het een slimme zet was, tja, als je gaat lopen met een idee van de Russische Diplomatieke Dienst dan moet je er toch ook rekening mee houden dat - aangezien het hun idee is, en niet jouw idee - zij er er langer over nagedacht hebben, en al langer met planning bezig zijn. Je vind niet op 24 uur een paar honderd vers gespoten vrachtwagens afkomstig uit militaire detachementen. Vorige week was de mobilisatie van dat materiaal al op het nieuws op Rossiya 1. Vorige week.
Tempo, richting.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.