Putin Endorses Ukraine Elections, Calls to Postpone Referendum.
Interessant, maar nog interessanter is het om dit even tegenover het volgende te plaatsen:
Press statements and replies to journalists’ questions.
Simpel gesteld: een interessante ontwikkeling, maar nog steeds binnen het patroon van opportuun handelen van Putin. Flinke caveats dus.
In ieder geval ben ik benieuwd naar de reacties vanuit het Westen. Als men nu weer reflexief handelt vanuit de traditionele kaders, geeft dat opnieuw Putin de ruimte om de behartiging van zijn doelstellingen prima te verschuiven van een korte naar middellange termijn. Tijd dus om opnieuw de volledige controle te verkrijgen over de krachten van oligarchie op de grond in de Ukraïne. Iets waar toch in toenemende mate pijnpunten zijn opgedoken in de kosten/baten berekening.
Kiev zal aan tafel moeten gaan, maar kan ondertussen zich niet af laten leiden van de schoonmaakoperaties (op de grond, maar ook in zake onderzoeken van juridisch-financiële aard alsmede inlichtingenoperaties en de voortzetting van herzieningen van wie vult waar welke positie in binnen de instellingen van de overheid). Maar dan nog blijft het probleem van informatievoorziening, en toetsing - met name in de oostelijke regio's, maar ook in toenemende mate in het gebied rond Odessa.
Kiev is in principe in staat om de verschillende regio's te ontzetten, dat is het probleem niet. Maar men zal de grenzen van Putin's instrumentatie moeten leren herkennen, men zal de problematiek van informatie & beeldvorming moeten erkennen, en men zal - heel snel - een paar oude koeien moeten begraven om te voorkomen dat die - continue - als strijdpunten gebruikt kunnen worden (denk aan status van Russisch, zaken van symboliek, etc.).
De OVSE is voorlopig gematigd positief. Minder vanuit eventueel vermeend "toegeven" van het Kremlin, of daar überhaupt sprake van is dat zal altijd een vraag blijven - ook na deze crisis, maar meer vanuit het scheppen van ademruimte. Ongeacht tempo of richting van ontwikkelingen, dat is broodnodig.
Morgen is een bijeenkomst van leiders van pro-Russische facties, bestaande uit vertegenwoordiging van een veelvoud aan splintergroepen (externe groepen, groepen gesponsord door oude oligarchen, groepjes van mensen die handelen vanuit gebrek aan toetsing informatie, ga zo door). Dat wordt pas echt interessant om naar te luisteren.
Iets wat mij toch treft in al dit, toen het allemaal begon had de Ukraïne een natuurlijke band met Rusland, en een ongekend realistische blik op Europa. Een ideale positie om een brug te vormen tussen beiden. Zelfstandig. Angst en oude draaiboeken uit tijden van angst hebben geresulteerd in het ontsporen van de trein. Als je dan naar een regio als Donetsk kijkt, waar zelfs van de separatisten een minderheid voor een aansluiting bij Rusland is? Ongeacht uitkomst, de band van affiniteit tussen de Ukraïne en Rusland is voor een flink stuk gebroken. Dat is een breuk die in elk mogelijk scenario nog verder zal verdiepen.
Een volgende generatie zal naar de crisis kijken met mogelijkheden die alle complicaties en spellen zal blootleggen, hoe dan ook. Of er nu onconditionele federalisering volgt, een open modernisering, wat dan ook.
De enige mogelijkheid om dat te voorkomen is een volledige overname, door Rusland, of door de Ukraïne van de Russische systemen van ordening. Geen van beiden is een realistisch beeld. Zelfs met de meest koude toepassing van instrumentele logica is dat niet haalbaar. Te duur, te weinig direct nut. Kanttekening: diezelfde instrumentele logica toegepast geeft wel op termijn mogelijkheden voor overname in een aantal toekomst scenario's. Zie het als uitstellen doelstelling, overname nadat je tegenstander de prijs voor modernisering heeft betaald. Daar zit dan wel een zeer lange uitdaging aan vast voor subversieve focus en beeldvorming.
Maar goed, een deelname - bijvoorbeeld - aan het in 2015 op te richten Russische Gemenebest is eigenlijk enkel nog een scenario conditioneel aan volledige overname. Onrealistisch dus, op zijn minst. Dat komt Rusland niet ten goede, en het is een vertraging in de uitvoering van Putin's visie die misschien zelfs dat Gemenebest structureel zal kosten in zijn oprichting.
Misschien dat de Ukraïne eens nader moeten kijken naar de historische ontwikkeling van de positie van Oostenrijk in verhoudingen tussen West en Oost. Daar heeft nooit een echte brug functie kunnen ontstaan in economische zin, de kwestie van die (ideologische, politieke, sociale en echte) muur. Als Rusland niet blijft centraliseren in interne organisatie, en die reorganisatie na Jeltsin niet toepast op de organisatie van het nieuwe Gemenebest, dan kan de Ukraïne alsnog de brug zijn - zelfstandig maar samen met West en Oost - wat Oostenrijk ten tijde van de Koude Oorlog niet kon zijn. Een brug die ondanks alle complicaties, wensen, wil, onwil, hoop en angst op langere termijn even noodzakelijk zal zijn voor West als Oost. Kwestie van natuurlijke processen als globalisering. Maar goed, ik heb het al eerder gezegd, je kan dat benaderen vanuit een perspectief van "close the ranks in order to lead", of je kan leiden vanuit voorbeeldfunctie. De geschiedenis toont aan dat die eerste insteek altijd tot excessen leidt die het initiatief altijd breken. Misschien toch tijd om de cyclus eens te doorbreken - maar vanuit welke van die twee mogelijke benaderingen? Die keuze ligt bij Putin en intimi.
Iets wat de meeste politieke analisten gemist hebben, is dat van alle landen binnen de Russische traditionele invloedssfeer er geen is die niet te maken heeft met structurele restricties gerelateerd aan economische concepten als "Dutch disease" en "Russian disease". Van al die landen is juist dat land wat misschien in historisch opzicht binnen die sfeer lag, maar als brug en/of motor juist niet kan en mag liggen (ook vanuit perspectief van nut voor een Russisch Gemenebest) - de Ukraïne - het enige land wat een potentieel heeft om op relatief korte termijn aan die economische cyclus te ontsnappen.
Het land heeft de grondstoffen om de moderniseringen te bekostigen, het heeft een realistische erkenning van uitdagingen en de te betalen prijs, een wil om de prijs te betalen - maar belangrijker nog men heeft lang genoeg zicht gehad op de beperkingen en mogelijkheden van zowel west als oost.
Een econoom bij de DB maakte ongeveer een half jaar geleden in een bespreking de opmerking "het gaat ons allen nog kosten dat de Ukraïne te groot op de kaart is om als een Hong Kong gezien te worden". Dat gaat wat scheef, die vergelijking, maar er zit wat in. Rusland heeft meer nodig dan geld en investering om te moderniseren, het heeft meer nodig dan centrale sturing om een "peer" van de EU te worden. Er is diversiteit nodig, als je dat niet binnen je grenzen kan hebben meteen, of zelfs maar binnen bepaalde termijn, dan heeft het nut om het wel aan je voordeur te hebben. Daar zitten risico's aan, maar je zal hoe dan ook de invloed van diversiteit en dynamiek nodig hebben. Het is geen buffet waar je ongebreideld van kunt blijven kiezen wat wel en wat niet.
De Ukraïne had een affiniteit met zowel west als oost. Maar of het over tien jaar - ongeacht uitkomst - nog richting oosten kijkt, dat is een grote vraag. Dit is hoe dan ook de prijs die Rusland zal moeten betalen.
Lead by control / lead by legend / lead by example - ga zo door, interessante keuzes hoe dan ook voor Rusland.
Edit. Opvallende release trouwens even uit Reuters:
Putin's Ukraine move shows wariness of overplaying hand. Opiniestuk, maar behoorlijk doordacht.
Ondertussen ziet Merkel het realistische struikelblok:
Germany's Merkel warns Russia against 'old patterns of thinking'.
Nieuw stukje van de BBC:
Stakes raised in Ukraine crisis. Scherp, en met een vinger op een plek waar ook Rusland een stuk problematiek ziet, het risico van fragmentatie met parallellen naar het voormalige Yugoslavië. Een situatie die ook voor Moskou niet beheersbaar is, maar belangrijker nog, een situatie van scenario's waarvan Rusland weet dat het de bluf niet overeind zal kunnen houden tegenover zekere gevoeligheden van het Westen.
Een belangrijk teken aan de muur in dat opzicht zal de reactie zijn van de verschillende groeperingen in hun "beslissing" vandaag over het "referendum". Er is genoeg duidelijkheid over de discrepantie tussen algemene wil van bevolking versus wat men plaatselijk maar al te vaak "criminele sturing" noemt, echter daar zit ook het pijnpunt. Een discrepantie tussen resultaten van onderzoeken onder de bevolking en een eventueel "referendum" zal juist een indicatie van fragmentatie zijn, en bijdragen aan de versnelling daarvan. Er zijn plaatsen waar separatisten verrast zijn over de wending van Putin gisteren, er zijn echter ook plaatsen waar men er geen geloof aan hecht. En er zijn genoeg plekken waar Putin's woorden niet van belang zijn, gezien de banden tussen separatisten aldaar en de oude oligarchie. Overal wordt inmiddels gezegd dat men het aan lokale autoriteiten zal voorleggen - maar ja, dat zijn nu juist de instellingen die òf zijn geblokkeerd, òf zijn overgenomen. Een ander stuk van de BBC:
Ukraine crisis: Separatists to debate Putin referendum call. De OVSE maakt daarbij vermelding van een mogelijk schisma, hen die alles via de wet willen doen versus hen wie het niet interesseert - de krachten die gewoon een resultaat willen zien zoals men het wil hebben.
Ondertussen is een Brits team er in geslaagd om
beelden te maken en wat vragen te stellen in Donetsk van de voorbereidingen.
Ondertussen heeft de Washington Post een wel erg pijnlijk interview:
For one young Ukrainian, the Maidan dreams of democracy are dying. Wat wel weer daarbij opvalt, toch zit men nog in het kader van Putin's bluf: let op de militaire referenties op het einde.
[
Voor 18% gewijzigd door
Virtuozzo op 08-05-2014 10:34
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.