IJzerlijm schreef op donderdag 17 april 2014 @ 20:25:
Het prijzen van Putin hier lijkt wel een persbericht uit Noord-Korea over de genialiteit van Kim Jong Il/Un. Wat heeft hij nou eigenlijk bereikt met dit ?
-De marinebasis op de Krim was al van Rusland en is nu nog steeds van Rusland
-Putin zijn populariteit is nu heel hoog op simplistisch nationalisme maar dat is alleen belangrijk in een democratie waar een tegenkandidaat is die je moet verslaan. In het Rusland van vandaag de dag zal nooit iemand de kans krijgen Putin te bedreigen. Hij had zonder dit de komende verkiezingen ook wel gewonnen.
-De tankfabrieken in Kharkov liggen al jaren stil omdat de meeste onderdelen uit Rusland kwamen en die ze niet leverden.
-Putin is nu de trotse bezitter van een stuk land dat nog corrupter is dan Rusland zelf en een zooi industrie waar sinds de jaren '80 niet in is geinvesteerd.
Een lange neus trekken naar de NAVO en de EU is natuurlijk leuk maar toen Amerika op eigen houtje invasies deed prees niemand ze voor hun briljante strategie die Rusland te kijk zette, dat werd terecht beoordeeld op wat het voor effect had op het land wat werd binnengevallen.
Wat Putin bereikt op strategisch vlak is primair het verkrijgen van tijd. Dat is primair van belang. Tijd om Rusland een economisch, technologisch en politiek zwaargewicht te laten worden wat zich staande kan houden tegen wat men daar het Amerikaans imperialisme noemt.
Serieus, dat is het spookbeeld. Het is niet enkel beeldvorming, al wordt het op die manier gebruikt. Men heeft ook goede gronden om het zo te zien. Mensen hier wordt bijvoorbeeld geleerd dat de Koude Oorlog ontstond vanuit de bedreiging van een expansief communisme, de Soviet Unie. Je zal op zoek moeten gaan naar een geschiedkundige, of zelf goed zoeken, maar de realiteit was andersom. Maar goed, dit is altijd de realiteit van de geschiedenis. Verschil is wel dat mensen hier geen lange termijn geheugen hebben, zelfs op vlakken van culturele en maatschappelijke identiteit maar heel zelden. In Rusland is dat fundamenteel anders.
Inmiddels doet het er wel niet meer toe wat waar is en wat gemasseerd is en door wie waar. De beeldvorming in Rusland is een eigen leven gaan leiden - integraal aan alle vormen van ordening binnen de Russische maatschappij.
Er zijn af en toe wel wat mensen in het westen die proberen de geschiedenis te toetsen, maar dat is zeldzaam - en maar al te vaak blijkt van teveel van die mensen dat men gesponsord is. Dat helpt dan ook niet echt natuurlijk. Er zijn uitzondering, maar heel zeldzaam. Het valt hier in de EU toch nog mee, die kleuring van geschiedenis, het is hier veel minder dan in de VS. Propaganda, is een instrument. Een simpele vorm van beeldvorming, maar we hebben het overal. Wie in Nederland weet waar het land zijn voorsprong in wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog aan te danken heeft? Een goede econoom zal met wat onderzoek wijzen naar infrastructurele en maatschappelijke investeringen. Klopt, maar waar kwam het geld vandaan? Terug naar het Marshall plan. Maar weet iemand nog de echte prijs van onze onevenredige hulp?
Het merendeel van zelfs de negatieve consequenties kan hij uitspelen als munt in Rusland zelf, en haar gemenebest.
Lange termijn visie. Putin kent zijn geschiedenis, en ziet heel goed dat het conflict met de VS al zo'n 70 jaar aan de gang is, en prima langer dan dat nog kan duren. De lease op de marinebases op de Krim was afgelopen in 2042 (als ik het me goed herinner), nu niet meer. Weer zo'n munt die hij thuis kan uitgeven, in dit geval aan de conventionele strijdkrachten - en ondertussen functioneert dat in geopolitieke zin weer in een munt van tijd waarmee hij ruimte kan scheppen om later ook te investeren in strategische krijgsmachten. Vergeet niet, in praktische zin vormt de nucleaire paraplu van de VS een cordon rond Rusland. Kijk eens naar landkaarten van de Russische strijdkrachten, Rusland staat daar in het centrum - de VS hangt er boven als een zwaard van Damocles en vrijwel overal er om heen zitten brandhaarden van Amerikaanse invloed.
Kijk naar deze crisis, waar kwam die precies vandaan. Er wordt in Rusland veel geroepen over wat het State Department van de VS allemaal deed, en nog veel meer - van fascistische elementen tot economische sabotage en verder. Er zitten waarheden in, maar ook onwaarheden. Er zitten ook andere smaakjes aan, Rusland maakt net zo goed gebruik van extremistische en fascistische facties waar het uitkomt en nut heeft.
Een leuk startpunt om zelf eens wat onderzoek te doen is dit artikel:
http://www.theguardian.co...e-dr-strangelove-china-us
Geschreven in een manier die erg contraproductief is, te aanvallend en extremistisch. Bijna apologetisch zelfs, dusdanig dat je je meteen af gaat vragen of de auteur op de loonlijst van geaffilieerde bedrijven staat van de FSB (zoals veel firma's in de financiële en journalistieke sector in "Londongrad"). Toch is het interessant. Het perspectief is er een wat in Rusland gedeeld wordt. Factualiteit niet relevant. Wel is het dan ook weer zo dat de onderliggende referenties in hoge mate essentieel correct zijn - maar ja, probeer het eens los te zien van het perspectief en de smaak die erbij komt. Moeilijk.
Het is een goed voorbeeld van die strijd in beeldvorming. Interessant omdat het een inzicht geeft in hoe de gestelde observaties in Rusland "waarheden" zijn, en hier niet. Meer nog, vanwege de manier van schrijven die excessief is zodat je er al heel snel van weg wil lopen.
Putin heeft inderdaad het pluche voor het leven gewonnen. Voor zijn visie had hij dat nodig. Dat had hij echter nog niet, hij miste de symboliek van overwicht die noodzakelijk was om een mythe te vormen thuis. En dat is precies wat hij daar nu voor elkaar heeft. Ik heb het niet over verheerlijking, hij kent duidelijk de gevaren daarvan, maar over de symboliek en de toegang die hij nodig heeft om bij de bestaande en de opgroeiende bevolking een "vader" te zijn. Dat is een cultureel verschil met wat wij in het westen kennen. Wij hebben het bijvoorbeeld over ons vaderland. Rusland is het moederland. De vader "trouwt" daarmee, en geeft zijn leven aan die moeder van allen. Dat zegt ons niets, maar onderschat niet de significantie daarvan in de Russische samenleving.
Natuurlijk, hij had kunnen blijven gaan van regime naar regime. Maar dat is een strijd op zich. Een kostbare strijd. Het is goedkoper en efficiënter om als spil te fungeren, en daar niet in te hoeven concurreren. En concurrentie zou er absoluut komen, daarvoor zijn de belangen te groot. Rusland heeft in dat opzicht een geschiedenis van interne concurrentie die vrijwel structureel is. Maar als vader bij het moederland, waar en generatie opgroeit die in een atmosfeer opgroeien van beeldvorming met de hybride mythe zoals bewerkstelligd op zijn pad van studie, werken, gezin - de "powerbase" van Putin is met deze hele crisis integraal geworden aan de sociale ordening van Rusland, en dat verschaft een enorm voordeel in het omgaan met de economische en politieke dynamiek.
Een ander punt daarbij is ook iets typisch Russisch, men heeft een geschiedenis van leiders die te lang zitten, met streven naar macht. Gigantische trauma's. Zelfs tijdens de Soviet Unie tijd van absolutisme werd zelfs aan de top van politiek, inlichtingen, leger en criminaliteit daar reflexmatig mee omgegaan: men rekende met die leiders af en speelde verspillende spellen van compromis in macht. Ironie en tegenstelling, maar wel verklaarbaar voor Rusland. Putin streeft ook niet naar macht, hij bewerkstelligd invloed. Subtiel verschil misschien, maar kijk eens op een andere en heel kleine schaal dichter bij huis. Geert Wilders schreef ooit eens dat hij nooit voornemens was om naar macht te streven, omdat daar een prijs bij hoort. Invloed was veel belangrijker, en efficiënter. En dat klopt. De schaal is natuurlijk niet vergelijkbaar, en Geert houdt zich in dat opzicht best in (hij is zich bewust van zijn rol en functie), maar het principe staat. Je ziet het vaker terug in onze wereld dan we op het eerste gezicht denken. Putin heeft dat gewoon geïntegreerd binnen de Russische samenleving inmiddels. Of dat nu goed of slecht is, het is briljant uitgevoerd ongeacht het aanwezige opportunisme. Hij stapt naast de valkuil van het Russische trauma van absolutisme, en bereikt toch de beheersing van een absolute instrumentatie.
Klopt, de Krim zal duur zijn. Maar er zal niets gebeuren. Het loont zich niet voor Putin om daar geld in te steken. Natuurlijk, mensen denken dat dit zal gebeuren - maar kijk naar vorige brandhaarden waar Rusland de vlag overnam: er gebeurt niets. Het enige waarin geïnvesteerd wordt zijn die middelen die van belang zijn voor Putin's instrumentatie. Denk opnieuw aan energie, strijdkrachten, territoriale buffer. Hebben de regio's afgesplitst van Georgië baat gehad bij de crisis daar? Absoluut niet. Men is verarmd, criminaliteit heerst, infrastructuur is nog steeds in puin, et cetera. Het enige wat daar functioneert zijn militaire, inlichtingen en economische installaties. De overige brandhaarden zijn er zelfs nog erger aan toe.
Interessant daarbij is dat Putin best "ok" lijkt te zijn inmiddels met een "fall back" scenario waarbij de Ukraïne als brug ontwikkeld wordt tussen west en oost. Wie denk je dat zal investeren in de Ukraïne? Wij. Ondertussen heeft noch politiek noch bedrijfsleven in het westen door dat die investeringen onderhevig zullen zijn aan dezelfde middelen en beleid zoals we dat in Rusland hebben gezien. Met andere woorden: op lange termijn zal Putin voornemens zijn om er zorg voor te dragen dat Rusland de economische vruchten draagt van onze investeringen. Ondertussen hoeft hij enkel er zorg voor te dragen dat de afhankelijkheid van Russische energie blijft bestaan en zal groeien. De Ukraïne zit hoe dan ook vast daaraan. En de EU eigenlijk ook, tenzij men bereid is diepe investering uit te voeren om daar van af te komen.
Maar ja, politici en de financiële wereld zal zoals altijd weglopen met een korte termijn impressie. Dat is ook logisch voor de mentaliteiten zoals aanwezig binnen de EU. Men neigt hier altijd naar de inherente wens om te denken dat een status quo altijd te kopen valt, en dat men op die manier automatisch belangen gediend krijgt. De geschiedenis toont echter wel aan dat dit niet zo is, Putin's handelen toont ook aan dat hij echt geen ruimte daarvoor zal toelaten. Hij zal alles doen om te voorkomen dat onze politici met name gaan nadenken over contracten met de Amerikaanse bedrijven achter de Liquid Gas Terminals die daar rond 2015 opgeleverd zullen worden. Hij zal dat doen middels de instrumentatie van bedrijfsleven.
Kijk dan enkel naar eigen land, de Russische lobby hier is enorm geïnvesteerd in de sector rond onze Gasunie. Er is een extreem efficiënte lobby binnen de energie sector. Maar kijk naar de oosterburen, waar een Schroeder een eigen netwerk hanteert voor hetzelfde, en waar werkt de goede man? Gazprom. Wat is Gazprom? Integraal onderdeel van Putin's instrumentatie.
Verwijderd schreef op donderdag 17 april 2014 @ 21:02:
[...]
Stille lezer hier die ook waardering wil geven voor zowel inhoud als vorm. Het enige dat jammer is is dat er niet een of enkele andere debaters zijn met uitgebreide inzichten zodat men ook daar weer middeling in beeldvorming kan hebben.
/me gaat terug naar de tekentafel voor meer realistische wensen 
Merci, en inderdaad - het zou erg interessant zijn om dat te zien. Met name omdat deze plek hier een van de weinige tegenwoordig is waar informatie en gedrag onder een constructieve loep ligt. Een topic als dit zou op Nujij er heel anders uitzien. Laat staan GeenStijl. Ook in fora en media verbonden aan onze traditionele kanalen van nieuws en analyse is dat - helaas - niet meer mogelijk, daar zit men te vaak in de spreekwoordelijke zelfde vijver (van gedeeld perspectief / met dezelfde kleur) te vissen.
Ik probeer zoveel mogelijk de referenties te geven zodat mensen zelf op zoek kunnen gaan naar die middeling, elk mens is zijn eigen perspectief. Maar, ik ben verre van de enige hier (ik type misschien een beetje meer dan anderen)

Klopt, en dat is essentieel. Zeker in het licht van zijn vermogen tot lange termijn visie en uitvoering.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.