Mektheb schreef op dinsdag 18 maart 2014 @ 20:10:
Er is maar 1 sanctie die ze in rusland echt serieus nemen, en dat is een militaire sanctie en interventie.
De rest zou Rusland wel raken, maar lang niet zo erg dat ze daarom niks zullen doen wat ze willen doen.
Zelfs dat zou Putin dienen. Het is heel moeilijk om het ons voor te stellen hier in het Westen, maar Rusland als land staat qua informatievoorziening onder zeer centrale controle. Zeker, er is wel wat onafhankelijk nieuws, en protestjes worden nauwkeurig ingecalculeerd en behartigd, maar Putin en intimi zijn in iets geslaagd wat men in China zelfs niet heeft: de mogelijkheid om culturele, economische en politieke trends op niveau van bevolking en middelen te instigeren en te sturen met relatief weinig kosten. Daar is dan ook heel hard aan gewerkt.
De consequenties is echter wel dat enkel een hernieuwde volledige destabilisatie van Rusland van binnen uit praktische mogelijkheden biedt tot het indammen van en bijsturen van die geschapen trends. Men spreekt af en toe over een nieuwe Koude Oorlog, maar dat is niet meer mogelijk. Men is in West en Oost wereldwijd te verweven voor een dergelijk scenario. Dan hebben we het nog niet over hoe politiek in deze nog maar zeer beperkte mogelijkheden tot sturing van conflicten heeft, de financiële belangen zijn daarvoor te groot, te complex, en te divers geworden.
Een direct militair conflict valt uitstekend te verkopen intern. Kan uitstekend gebruikt worden om verdere organisatie intern te bewerkstelligen in dienste van bepaalde doelstellingen. Het kan uitstekend gebruikt worden zelfs voor wat een van Putin's intimi een klein decennium geleden het "saneren van bevolking en denken" noemde.
Het is een kwestie van logische analyse van mogelijkheden. Intenties en denkwijzen doen er niet echt toe. Dit is ook hoe Putin zelf ageert en doet plannen. Wat kan een tegenstander, plan daarvoor, en tegen. Zorg ervoor dat je het tempo en de richting doet bepalen, en zorg dat je reikwijdte over het hele bord inzetbaar is, en het doet er gewoon niet toe wat je tegenstander denkt, wil, hoopt of zelfs doet.
Het enige scenario van nachtmerries voor Putin is het scenario wat bijna op tafel kwam tijdens de Cuba crisis, in de tijd dat Rusland een dergelijk conflict gewoon niet aankon (of zelfs maar hopen te winnen, het had gewoon de middelen niet). Dat scenario is geen optie, het is echter wel onderbouwing om de buffers uit te breiden. Zoals het conflict toen afliep is ook geen scenario voor Putin, de Soviet Unie speelde immers daarna het spel mee op voorwaarden van de toenmalige tegenstander. En dat verloor men, logisch ook. Daarom dat Putin ook zo'n focus heeft op enkel op eigen voorwaarden zijn stappen zetten.
Om het even koud te stellen, Putin is vooralsnog feitelijk brilliant, en is er in geslaagd om de lessen van de afgelopen 120 jaar om te zetten in zeer praktische en flexibele planning. Het Westen zal er niet in slagen om daar mee om te gaan, niet zonder zelf eerst aan de tafel te gaan zitten en diezelfde analyses te maken.
De huidige situatie is een vloeibaar, chaotisch, hectisch maar voldongen feit voor de door Putin gewenste resultaten. Als het Westen hier tegenin wil gaan (en dus het grotere conflict aan wil gaan) dan zijn de komende tien jaar slechts voorbereiding. En wie het beste zijn huiswerk doet, tja.
If anything, als we dat zo kunnen zeggen, zouden politici en bestuurslagen zich eerst moeten realiseren hoeveel positie men is kwijtgeraakt de afgelopen decennia ten opzichte van de financiële wereld. Vooraleer ik met pensioen ging was het fenomeen lobby vaak een zorg, tegenwoordig ook nog wel af en toe, maar de echte beslissingen worden te vaak niet op niveau's van samenleving of politiek genomen. Bedrijfsleven is zelfs in toenemende mate een zeer beperkte factor wat dit aangaat.
Ik ben historisch gezien geen "fan" van het concept natie-staat, maar een middenweg zou toch te vinden moeten zijn. Op zijn minst balans. Als Europa als concept de belangen van de volkeren die in haar lidstaten leven dient te behartigen in de toekomst, dan zal politiek en burger zich boven het niveau van instrumentatie van belangenbehartiging dienen te verheffen. Pas dan is er ruimte voor balans tussen cultuur en grenzen, balans tussen nationale en regionale afhankelijkheden / mogelijkheden en ruimte voor zaken als een uniforme visie op externe afhankelijkheden en mogelijkheden. Dat is een zeer lange weg te gaan, en ik heb zo mijn twijfels of we daar nog wel toe in staat zijn zonder een nieuw historisch cataclysme.
Maar goed, even terug on topic voor Rusland en de Oekraïne :-) Een Europees militair concept is niet realistisch, een hernieuwing en reorganisatie van de Navo zou veel praktischer zijn - echter politiek gezien zou het enkel een veel instabielere structuur opleveren. We zijn te versnipperd, en financiële belangen heersen over nationale, culturele, regionale en alle andere belangen.
Wat dan, als stok aan het raam? Tja, het enige middel in militair opzicht is de Navo. Is dit het enige drukmiddel? Nee. Economie is een ander. Daar heeft Europa echter weinig eigen zeggenschap in, en die zeggenschap die er is, tja, die is erg versnipperd. Zie je een Mark Rutte al bij Merkel aankloppen voor gezamenlijke gas inkopen vanuit andere bronnen? Zie je een Frankrijk met een groeiende invloed over de olie in Libië even zorgelijk kijken over aardbevingsfondsen in Nederland? Grapje, natuurlijk.
Toch is economie een middel, maar vanuit een andere hoek. Handel doet ook informatie geleiden, tenzij handel enkel een oligarchie behartigd. In dat opzicht heeft Putin misschien een fout gemaakt, met het buitenshuis zetten van die oligarchie. Zeker, met goede redenen, maar ook met consequenties die toch wel mogelijkheden bieden voor de komende decennia. Maar wel vooropgesteld dat Europa in staat is om een uniform buitenlands beleid in zake te formuleren, en uit te voeren (boven, en onder de tafel).
[
Voor 29% gewijzigd door
Virtuozzo op 18-03-2014 20:48
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.