Vandaag in de geschiedenis van de luchtvaart, een erg drukke dag met veel gebeurtenissen!
Om te beginnen vond vandaag in 1927 de allereerste internationale chartervlucht ooit plaats, en de eer was aan KLM om deze uit te voeren! Dit was overigens niet de allereerste charter, want die vond al in 1911 plaats (New York <> Philadelphia), maar wel de eerste
internationale charter.
De Amerikaanse miljonair
Van Lear Black charterde op die dag namelijk een
Fokker F.VIIa bij KLM voor een retourvlucht van Amsterdam naar uiteindelijk Batavia (tegenwoordig Jakarta). Totale afstand 30.106 km, totale tijdsduur: 27 dagen
Het was overigens niet de allereerste vlucht naar Nederlands-Indië, want die werd al in 1924 uitgevoerd (met de H-NACC), zie
dit artikel. Maar op die vlucht in 1924 gingen geen passagiers mee (crew only), dus de vlucht van Van Lear Black was wel de eerste passagiersvlucht daarnaartoe.
Naar aanleiding van de ervaringen die met deze vlucht en die uit 1924 opgedaan werden, heeft de KLM vanaf 1930 een vaste lijndienst naar Batavia geopend, in eerste instantie met een frequentie van 1x per 14 dagen, later is dit geleidelijk opgevoerd naar uiteindelijk 3x per week. Hier is KLM behoorlijk rijk mee geworden (het is tot de meidagen van 1940 hun meest winstgevende route geweest), wat de basis heeft gelegd voor de latere uitbreiding van het bedrijf.
Het eerste deel van de vlucht, van Amsterdam naar Belgrado, werd uitgevoerd met de H-NACT, vanaf Belgrado werd verder gevolgen met de H-NADP (de Nederlandse toestellen hadden toen nog de prefix H-, ipv de huidige PH-).
De (echte, zie hieronder) H-NACT:
De (echte, zie hieronder) H-NADP:
Een tussenlanding in Sengora:
Best wel luxe interieur:
Grappig detail: bij een tussenlanding in Burma (tegenwoordig Myanmar) werd het toestel aangevallen door een kudde olifanten.
Op 29 juni werd Black ook de allereerste betalende vliegtuigpassagier in Singapore ooit, hij had er toen al een flight-time van 86 uur en 14 tussenstops op zitten.
Na terugkeer in Nederland (na 27 dagen dus) werd hij door koningin Wilhelmina benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn activiteiten.
Er staat een "H-NADP" in het Aviodome, maar dat is *niet* de echte H-NADP, maar een voormalige Deense Fokker F.VIIa, die deze valse registratie gekregen heeft (oorspronkelijk werd hij als H-NACT in het Aviodome gezet, dat is later veranderd in H-NADP).
Wat er met de echte H-NADP is gebeurd is niet bekend, vermoedelijk is deze gesloopt. De echte H-NACT is in mei 1940 op Schiphol verwoest door Duitse bommen.
De fake H-NADP:
In 1928 werd deze vlucht overigens nog 2x gemaakt met dezelfde bestemming en door dezelfde persoon. Dit gebeurde met de H-NADR, maar om publicitaire redenen kreeg deze tijdelijk de registratie H-NADP, maar het was dus niet hetzelfde toestel als de oorspronkelijke vlucht.
Eveneens vandaag, maar dan in 1936, de eerste vlucht van de
Vickers Wellington bommenwerper, een vliegtuig dat een belangrijke rol speelde in de eerste periode van de Tweede Wereldoorlog
De Wellington was het toestel dat de allereerste geallieerde bombardementen van de Tweede Wereldoorlog uitvoerde, op 4 september 1939, dus slechts 3 dagen na de oorlogsverklaring aan Duitsland en de start van de Tweede Wereldoorlog.
Dit was een vliegtuig met een
geodesisch ontwerp, wat het vliegtuig heel taai maakt, hoewel het wel een enigszins apart beeld was, zoals hier te zien bij het vliegtuig in aanbouw:
Dat het vliegtuig veel kon hebben blijkt wel uit deze foto, dit toestel is ondanks de zware schade veilig geland. De schade werd aagericht door een direct hit van een Duitse luchtafweer-granaat in april 1943:
Het toestel werd in eerste instantie met name als nachtbommenwerper ingezet, maar ze werden ook voor andere taken ingezet, o.a. voor het laten exploderen van mijnen. Hiervoor werden ze uitgerust met een
degaussing ring:
Later in de oorlog, vanaf 1942, werd hij steeds minder als bommenwerper ingezet, omdat er toen modernere en zwaardere bommenwerpers in gebruik kwamen, met name de
Avro Lancaster heeft de Wellington deels verdreven uit haar traditionele rol.
Als verkenner en in enkele andere rollen bleef de Wellington nog wel tot het einde van de Tweede Wereldoorlog in dienst. Na het einde van de oorlog gingen ze wel massaal uit dienst, met uitzonderving van de Wellington T Mark XIX, een traingstoestel dat gebruikt werd voor het opleiden van navigators. Die toestellen bleven nog tot maart 1953 in dienst.
Duitsland heeft overigens ook met minstens één gevangen genomen Wellington gevlogen:
Er zijn in totaal bijna 11.500 Wellingtons gebouwd, maar er zijn er slechts 2 bewaard gebleven, geen van beiden vliegklaar.
Een van de 2 bewaard gebleven toestellen, deels opengewerkt om de geodesische structuur te laten zien:
Als laatste vloog vandaag, maar dan in 1943, de
Arado Ar 234 bommenwerper voor het eerst.
Dit was de allereerste bommenwerper die door straalmotoren aangedreven werd, er waren behoorlijk wat varianten, zowel met twee als met vier motoren. Er zijn ook verkenner- en nachtjager-varianten van gemaakt.
O.a. was er ook een variant met skies ipv een landingsgestel:
De oorspronkelijke versies (vooral de tweemotorige B-modellen) werden aangedreven door
Junkers Jumo 004-straalmotoren, deze werden later (met name in de viermotorige C-series) vervangen door
BMW 003-motoren. Dit om motoren vrij te maken voor de
Messerschmitt Me-262 fighter, die ook de Junkers Jumo 004-motoren gebruikte. Bijkomend voordeel was dat de BMW-motoren meer thrust leverden, waardoor de start en de klimsnelheid en ook de cruise snelheid aanzienlijk hoger lagen dan met de Junkers-motoren.
Het toestel kwam voor het eerst in dienst in september 1944, toen Duitsland al behoorlijk aan de verliezende hand was, en omdat de Duitsers het toestel primair inzetten als verkenner (ipv als bommenwerper) is er relatief weinig schade mee aangericht. En dat is maar goed ook, want de geallieerden hadden op dat moment geen enkel toestel dat dit toestel zou kunnen bijhouden op die vlieghoogtes en snelheden...
Tevens was de Ar-234 het laatste Duitse toestel dat nog boven Londen zou vliegen, in april 1945, dus in de allerlaatste dagen van de oorlog.
Na de oorlog heeft de VS het toestel ook nog geëvalueerd, tijdens deze periode droeg het ook een Amerikaanse registratie:
Er zijn in totaal 210 exemplaren gebouwd, er is er slechts één van bewaard gebleven, een tweemotorige B-2 variant. Deze staat in een museum in de VS en is niet vliegwaardig:

Dit toestel is tussen 1984 en 1989 optisch geheel gerestaureerd.