eL_Jay schreef op zondag 02 juni 2013 @ 16:43:
Dingdingding en de award voor meest informatieve post van de week gaat naar DanielWW2. Je bent met die post trouwens verrassend meer on-topic(lees; een informatieve bijdrage aan dit topic) dan de doorsnee reacties hiero

Ik meen trouwens dat de Duitsers ook meer penetratie per mm(diameter) kanon leverden dan andere kanonnen (maar daar kan ik me in vergissen)
Wat betreft ingame, het blijft mooi dat tanks (en prototypen) uit de jaren 40 (van de duitsers) zich kunnen meten met meer courante modellen van de russen/chinezen/fransen/engelsen/amerikanen
Het verschil per kanon was redelijk te verwaarlozen. Vaak was training het vizier de doorslaggevende factor en de Duitsers hadden daar het voordeel. De 7.5cm KwK40 L/48 en de 7.6cm M1 L/55 zitten erg dicht op elkaar. De L48 heeft een hogere penetratie op korter bereik maar de L55 houd zijn penetratie langer vast hoewel deze wel lager is. Eigenlijk is het precies omgekeerd in WoT wat ik wel knap vind. De L48 zou ongeveer 120mm moeten zijn, de L55 ongeveer 115mm.
Een andere leuke is de 7.5cm KwK 42 L/70 vs de 7.62cm 17pdr. De 17 pdr. heeft hier een licht voordeel in het begin maat de 7.5cm houd de penetratie hier vast. De VS, GB en Duitsland zaten ongeveer op hetzelfde niveau qua mogelijkheden alleen waren het de Duitsers die deze mogelijkheden ook echt hebben uitgebuit. Zie de 8.8cm KwK43 L/71 wat gewoon echt een monster was.
Een mooie opsomming kan je hier vinden.
http://www.ww2aircraft.ne...specifications-22607.htmlVasZaitsev schreef op zondag 02 juni 2013 @ 17:26:
Om eens op dat Duitse-tank-verhaal in te gaan:
Een IS-2 kon een Tiger veel eerder uitschakelen dan andersom, omdat de Russen, net als de Duitsers, zeer hard staal maakten. De IS'en die in eind 44 en begin 45 van de band rolden en in Duitsland kwamen, waren voor een normale Tiger bijna niet uit te schakelen, vooral omdat een IS een Tiger al op ongeveer 1km de genadeklap kon geven, vanwege het slechtere staal en het feit dat de 122mm gewoon een beest van een kanon was.
De IS-2 was dan ook ontworpen om Tigers af te schieten. Verder wat de IS-2 alles behalve een droommachine. De koepel is van gegoten staal dus zeer kwetsbaar. Het 122mm kanon duurde behoorlijk lang om te herladen. Het kanon moest na elk schot naar beneden worden afgesteld omdat de lader anders nooit kon herladen. Verder bestond de granaat uit twee delen om het herladingsproces nog langer te maken. Last but not least. De IS-2 verscheen in 1944 pas op het slagveld. De Duitsers begonnen toen met het vervangen van de Tiger I met de Tiger II. De Tiger I heeft het zeker moeilijk tegen een IS-2 maar de Tiger I is in staat om een IS-2 af te schieten door gewoon door de koepel heen te schieten op 1000m.
Duitse tanks waren inderdaad goed, maar hadden ook zeer veel nadelen, vooral omdat ze zo complex waren. Versnellingsbakken die heel snel stuk gingen, vooral bij de Panther. Het slechte ophangingssysteem, wat nodig was door de rubbertekorten, waardoor sneeuw, ijs en modder een Tiger tot stilstand konden brengen, terwijl een simpele T-34 of IS door kon gaan.
De versnellingsbak was niet het probleem bij de Panther. De transmissie was een zeer goed ontwerp voor die tijd en hield het gemiddeld 1500km uit. Tegen die tijd was zo ongeveer elke tank uit de tweede wereldoorlog allang kapot geschoten. Het probleem bij de Panther was de final drive. (Ik kom even niet op het Nederlandse woord)
Het probleem was dat dit onderdeel maximaal een voertuig van 35t aankon en de Panther was 45t. Dit zorgde ervoor dat de levensduur van de final drive gemiddeld 150km was. Dat was de achilleshiel van de Panther. Dit onderdeel had vervangen moeten worden in latere versies maar het is nooit gebeurd omdat de Duitsers een tekort aan machines hadden om een beter onderdeel te maken.
De ophanging van de Tiger en de Panther was inderdaad complex maar daar zat een hele goede reden achter. Het systeem was ontworpen door een Duitse hoogleraar die een expert was op het gebied van offroad rijden. Het systeem dat bij bedacht maakte gebruik van een aantal torsiestaven met wielen die in elkaar overliepen. Dit verlaagde de gronddruk van de tanks enorm. Een Panther heeft nauwelijks meer gronddruk per cm2 dan een T34. Het resultaat was dat Duitse tanks enorm stabiel waren voor hun tijd en veel comfortabeler reden dan tanks van andere landen. Hierdoor kan je ook sneller over ruwe grond rijden. Een Panther is sneller dan een M4 Sherman offroad. Het systeem was alleen zeer gevoelig voor modder wat tussen de wielen kwam te zitten. Als het dan gaat vriezen dan heb je een bunker en geen tank meer. Dit is waarom de overlappende wielen niet meer worden gebruikt. De torsiestaaf ophanging is de standaard geworden voor tanks omdat het zeer betrouwbaar is en de tank zijn snelheid behoud op ruwe grond.
Dan is er nog der T34. Die tanks werden op z'n waardeloze manier in elkaar gezet dat het een wonder was als ze na 200km rijden nog functioneerden. De transmissie en de ophanging die begaven het meestal al lang voordat ze 200km hadden gereden. Een T34 werd letterlijk op een trein gezet naar het front. Stop er een bemanning in en val aan. De een deel word meteen afgeschoten, de rest gaat er bij een tweede of derde aanval eraan en wat overleeft word afgeschreven omdat deze toch kapot zijn...
Ook was bijvoorbeeld de Panzer IV knap waardeloos tegen T-34's, en in tegenstelling tot veel mensen denken, waren er helemaal niet zoveel Panthers, Tigers, Königstigers en zeer grote tankjagers. De Panzer 4 en de Stug III zijn de meest gebruikte tanks, en waren beide makkelijke doelwitten voor T-34-76 en al helemaal voor de T-34-85.
De Pz IV had de grote moeite tegen de T34-76 tot Aus F2 uitkwam halverwege 1942. Deze had de 7.5cm KwK 40 L/43 welke meer dan capabel was om een T34 op 1000m af te schieten. De T34-76 was helemaal niet z'n capabel tank. Op 1000m gaat er een vervelend krasje op het pantser van de meeste Pz IV tanks of de Stug III zitten. De sovjets stormde met enorme getallen naar voren en schoten pas op korte afstand waar je mogelijkerwijs nooit kan missen. Een gemiddelde sovjet tankschutter nooit raken op 1000m. Verder moet je ook rekening houden met het feit dat de Duitsers pas in 1943 echt hun tankproductie opvoerden. Toen was Stalingrad al geweest en waren de Duitsers het initiatief al kwijt. Toen konden ze nooit meer winnen omdat ze op te veel fronten moesten vechten en dit werd alleen maar erger.
De Stug III en de Pz IV waren inderdaad het meest aanwezig maar de Panther met zijn 5000 stuks was zeker een aanwezige tank. 5000+ tanks is moeilijk te negeren aangezien de Pz IV op 9000+ uitkwam. De Panther was verder een verrassend simpele tank om te maken. Het koste ongeveer 55.000 manuren om een Panther te assembleren en alle onderdelen te maken. Een Sherman zit op 48.000 uur. Qua productiesnelheid zit het wel goed met de Panther. Dit verklaard ook meteen de 5000+ tanks in minder dan twee jaar terwijl je nog duizenden andere tanks maakt, tekorten aan grondstoffen hebt en gebombardeerd word. Oké het is niks als je de getallen van de T34 er naast legt maar zoals eerder al aangegeven. Kwaliteit is anders.
Nog een punt voor de Russen was het gebruik van diesel: Russiche tanks klapten voornamelijk uit elkaar door een treffer in de munitiebunker, al was die van een T-34 redelijk goed beschermd, maar ze waren erg moeilijk in brand te krijgen. Duitse tanks, en nog erger de Amerikaanse, brandden veel sneller.
Het was niet de keuze voor benzine die de tanks vatbaar maakte voor brand. Het was de munitieopslag.
Het voorbeeld was de Sherman:
Zoals je kan zien is de munitie niet onderaan de tank opgeslagen maar redelijk hoog in de tank. De standaardgranaat van de Duitsers was de PzGr 39. Dit is een panzerdoorborende explosieve granaat. Deze gaat dwars door de voorkant van de tank en ontploft dan, precies waar de munitie opgeslagen is. Dan ontploft te tank. De benzine ontplofte meestal pas later. Niet dat het voor de bemanning veel uitmaakten...
De Duitse tanks hadden hun munitie veel lager in de tank op waardoor de kans op een explosie lager was. De T34 was nou niet echt een voorbeeld van een onbrandbare tank. De dieselmotor hielp wel mee maar een T34 brand ook gewoon na een hit. De kans is alleen lager dan bij een Sherman. Ik zou de T34 niet hoge zetten dan de Pz IV als het om niet ontploffen gaat. Beide hadden een goede kans om te ontploffen. De Pz IV bood vaak nog de kans voor de bemanning om de tank te verlaten. De T34 bood ook een kans. Het verschil was vaak wel dat de Pz IV of ontplofte of niet. De T34 die brandde of niet.
De Sherman was ook een knap waardeloze tank, het enige wat hem goed maakte was zijn robuustheid, het redelijk goede kanon[vanaf de 76mm dan] en dat er heel veel van waren. Ze waren niet vreselijk snel, ze konden slecht overweg met modder en sneeuw, erg hoog, slecht pantser en vlogen zeer makkelijk in de fik. De "wet ammorack" is idd uitgevonden voor de Sherman.
Maar, eigenlijk was elk "werkpaard" van de drie legers behoorlijk slecht. De Sherman dus, de Panzer 4 had vrij slecht pantser, matige kanonnen en later ook last van slechte motoren en transmissies. De T-34-57 en T-34-76 hadden een kleine koepel die weinig zicht gaf. Ook de betrouwbaarheid wisselde heel erg, sommigen gingen erg lang mee, sommigen haalden het front nieteens. Het 76mm kanon was ook niet erg effectief tegen Tigers.
Geen van de drie was echt geweldig maar als ik zou moeten kiezen dan ga ik voor de Pz IV. Niet omdat het pantser nou zo superieur was of het kanon zo goed maar de gehele tank met alle factoren gezien was de beste van de drie. De motor en transmissie waren wel betrouwbaar in de Pz IV en het kanon was zeker niet slechter dan de Amerikaanse 76mm of de Sovjets hun 85mm. Wat de Pz IV bied dat de andere twee niet hebben zijn de zogenaamde "soft factors". De Pz IV bood de beste radio's dus communicatie tussen de tanks was veel beter wat voor betere tactiek zorgt. Het vizier was zeer goed. Als laatste ging de interne communicatie in de tank ging per hoofdtelefoon waardoor men elkaar kon verstaan wat ook wel handig is. Als je te maken hebt met drie tanks die elkaar af kunnen schieten dan gaat het om hoe effectief de tanks bemant worden of kunnen worden en dan wint de Pz IV.
Het voordeel van Rusland, en iets mindere mate de VS, was de gigantische stroom tanks en tankjagers. Er viel simpelweg niet tegenop de produceren. Daardoor konden zij ook overstappen op de IS-2 als hoofdtank, die dus alleen echt bang moest zijn voor een Tiger II, en die zag je niet veel op het oosfront.
Al met al was alles wel aan elkaar gewaagd, en had iedere tank zijn voor en nadelen, al denk ik dat de Duitse tanks zeker niet de beste waren.
De Duitsers konden anders ook wel wat van massaproductie. 20.000 tanks en tankjagers in 1943 en 23.000 in 1944 is behoorlijk wat. Het probleem was alleen dat de VS en de Sovjets samen tegen de Duitsers vochten. Dan red je het met 20.000 tanks niet eens.
De tanks in WOT realistischer maken, dat mag van mij best. Maar dan moet je echt alles realistischer maken, wat erg moeilijk is en ik betwijfel of het spel voor "normale" games er leuker op wordt.
Als je echt alle factoren in het spel gaat stoppen dat is meteen 90% van de spelers weg omdat ze er niks meer van snappen. De rest zit dan in een Panther met de module final drive of the Tiger II. Dat was het plan om de Panther definitief betrouwbaar te maken maar dit is nooit gelukt door machinetekorten.
Never argue with an idiot. He will drag you down to his own level and beat you with experience.