Dat is natuurlijk niet gek (excl correctie voor inflatie). Als je performance niet significant meer groeit dan zal je salaris dat ook niet doen. Iedereen bereikt op een gegeven moment dat punt.
Het probleem wat je waarschijnlijk hebt is dat je het ijkpunt / referentiesalaris te laag vindt. Dat betekent dat je dat aan de orde moet stellen of je schaal / level.
In bepaalde sectoren is er overigens nog wel wat flexibiliteit over het doelsalaris. Dat kan bijvoorbeeld ook op 120% liggen bij de een en 100% bij de ander om toch nog te kunnen differentieren.
Beoordelingen beinvloeden dus hoe snel je naar dat punt groeit. De meeste salarissystemen vlakken al af bij 90% van referentiesalaris. Bij bereiken van doelsalaris heeft beoordeling geen invloed meer op salarisgroei maar hooguit op variabele elementen (bonus / PPP).
Dit is ook volstrekt logisch vanuit de gedachte dat het doelsalaris het salaris is wat je de rest van je carriere waard zou kunnen zijn in de huidige rol / functie. (Er bestaan ook andere systemen, maar dan zouden jongeren veel sneller in salaris moeten groeien en ouderen na hun 40e/50e weer een dalend salaris moeten krijgen.)
Dit element van arbeidsvoorwaarden is op zich dus vrij normaal. Ik durf de stelling zelfs wel aan dat een salarishuis van grote waarde is voor zowel medewerker als werkgever.
Wat echt van potje gerukt is is dat de werknemersvertegenwoordiging een deel van de werknemerspopulatie in de kou heeft gezet door akkoord te gaan met danwel ruimte te geven voor een abrupte verlaging van de (geldelijke waarde van de) arbeidsvoorwaarden. De gangbare methode is om daar naartoe te groeien door bevriezing. Over het algemeen gaat dat ook vrij rap want de komende jaren kijken we echt wel aan tegen inflatie van >3%. Eindresultaat is dan dat beloning voor iedereen in lijn met elkaar ligt.