Hier ook een Alpe d'HuZes er, met 6 succesvolle beklimmingen. Heb er even over getwijfeld om het te posten, maar hierbij mijn dagboek entry van gister:
"# het zit er op
Na 132 bochten, 158 kilometer en 6461 hoogtemeters zit het op...
De Alpe d'HuZes met team Woningnet was een heel bijzonder evenement. Zeker ook omdat m'n ouders onverwacht op de berg stonden.
De dag begon om 02:10 uur na een kort slaapje. Even snel douchen en om 3 uur zaten we in de auto.
Een flink stuk voor de start afgezet en het laatste stuk in het pikkedonker (met coole lampjes) naar de start gefietst.
Daar hebben we 40 minuten staan wachten. Heel erg was dat niet, een prachtig gezicht van al die mensen wachtend in de straat aan de voet van de Alpe d'Huez.
Toen het startschot eenmaal klonk zijn we rustig vertrokken en hebben we genoten van een prachtig gezicht. 1000-den mensen met lampjes op de fiets die de 22 bochten naar boven slingerden. Ook stonden in alle bochten kaarsen wat vooral 's ochtends een erg imposant gezicht was.
De eerste drie beklimmingen gingen erg lekker in 1:27, 1:26 en in 1:25. Bij de 4e ging het even een stukje minder. Daar ben ik even bij de camper van Mark gestopt voor een kleine pauze. Vooral de hitte was erg slopend toen. Beneden in het dal was het rond de 30• en volledig wind stil.
Na een kleine pauze en een grote sanitaire stop was ik weer als herboren en ben ik voor de 5e gegaan. Ik was na de 3e beklimming al niet helemaal helder meer en kreeg zelf geen (be)grip op de tijd en hoe lang/vaak ik nog kon. Toen ik aan de 5e begon wist ik zeker dat ik het kon halen en toen ik die naar boven reed had ik ook weer moraal "klote ding, ik zal je krijgen ook" heb ik denk ik wel 100x tegen mezelf gezegd.
Bij aankomst van de 5e beklimming (1:36) wist ik dat ik ruim voldoende tijd had om nog even te zitten en mentaal op te laden vaan de finale.
Samen met m'n collega (we reden samen omhoog in rit 1, 2 en 3 - 4 en 5 was hij iets sneller) zijn we afgedaald. Beneden nog even zijn vrouw en kindje begroet (toen begonnen de emoties al) en toen op het gemak omhoog gereden. De laatste rit nog veel gestopt om gewoon echt te genieten (1:50). Van het prachtige uitzicht, de onvoorwaardelijke supporters die vanaf 5 uur al stonden aan te moedigen.
Ik had voor m'n zoontje beloofd dat ik een mooie steen mee zou nemen van de berg voor z'n verzameling. Daar nog even een filmpje gemaakt (ook weer emotioneel) en toen de laatste kilometer om hoog gereden.
Hoeveel pijn en vermoeidheid je ook had dat verdween als sneeuw voor de zon als al die mensen je de laatste km omhoog schreeuwen.
En dan de ontlading bij de finish... eerst juichende teamgenoten en dan je ouders omhelzen. Het is al jaren geleden dat bij m'n moeder borstkanker werd geconstateerd. Gelukkig is ze na alle behandelingen al een hele tijd beter en dit deed ik natuurlijk ook voor haar.
Een trotse vader en moeder zijn op zo'n dag genoeg voor de nodige tranen.
Al met al een onbeschrijfelijke dag met een prestatie waar ik erg trots op ben. "
En de verplichte gps log...
http://connect.garmin.com/activity/324041182
Be reasonable.... do it my way