Helemaal mee eens, met uitzondering van de laatste verzorgingspost, waar geen doorkomen aan was.
Oversteekplaatsen was paar keer drama maar verder goed te doen!
Ik vond het juist goed geregeld bij de oversteekplaatsen.
Vermogen en de dubbel voor nekten me wel. Geulhemmerberg, Bemelerberg, Loorberg gingen goed. De Camerig zuid was 4600 meter afzien maar ok bovengekomen (beide delen). Schitterende on-Nederlandse klim overigens. Je waant je net in Frankrijk.
Even verderop vanuit belgie via de rue de tres bornes omhoog naar drielandenpunt. En dat was toch wel erg pittig! (Gemmenicherweg/berg). Bovenop onze groep in tweeen gesplitst. Eigenlijk had groepje "matige conditie" waaronder ik zich op de 'vlakke' (heb je die daar?) teveel op laten jagen al. Het slechte groepje heeft een drie kwartier op de vaalserberg bijgekomen en daarna gingen we verder. Grote nadeel is dat tussen de dikgedrukte bergen in de routebeschrijving je natuurlijk geen vlakke stukken hebt eigenlijk. Helaas veel vals plat dus echt bijkomen was er niet bij voor ons ongetrainde dwazen. En ook dikwijls klimmetjes die dan niet vermeld stonden (later in strava blekken het toch nog bekende bergjes zoals de mollenbult (althans dat zei een passant ons)).
Na de pauze met klein groepje in langzamer tempo (zodat we uit konden rijden). Kruisberg ging nog maar toen kwam de Eyserbosweg... Leuke theorietjes over nog 2 tandjes over hebben voor je het bos bereikt ten spijt was het voor mij met mijn volle benen onderaan al op 39x30. En tot het bos ging het nog wel, maar daarna moest ik echt even pauze houden. Nog een poging het tweede stuk in maar laatste stukje moeten lopen. De Hulsberg ging weer maar met mate. Bij de Fromberg een opleving en die ging ook goed. Lekkere afdaling ook van de Fromberg (door die vallei zo slingerend). Het begon hier op te vallen dat we niet de enigen waren die slecht waren. Overal bosjes rustende mensen na elke beklimming. Na de Fromberg waren we vastberaden hem uit te rijden. Maar wat vielen die tussenstukken tegen. Schrale wind tegen op het valse plat en door onze matige power ook weinig groepjes om aan te klampen. Steunend en kreunend aan de voet van de Keutenberg. En ja de theorie zegt dat je rechts de hoek om moet en op tijd moet terugschakelen. Nou we reden al op het binnenblad en tempo van lik me vestje dus dat was geregeld haha. Eerste paar meter nog dapper gestreden en zelfs dat rare bochtje naar rechts nog gehaald met een kleine opleving (dus eigenlijk had ik de steilste 300m al gehad) en toen was de koek op. Klaar. Over. Afstappen en lopend het minder steile stuk gedaan. Ging niet meer. Bovenaan weer opstappen en richting Valkenburg. Cauberg wel weer opgereden maar ook met adempauze halverweg. Tevreden de finish gehaald.
Mooi verslag, klinkt heel bekend, hoewel het mij wel gelukt is overal boven te komen. Maar ik reed dan ook met een 34x27 als lichtste verzet. In kilometers een goede voorbereiding gehad, maar de afgelopen week was ik helemaal brak, tot aan een knallende migraine op vrijdag. Daarnaast ben ik deze winter een stuk zwaarder geworden, zit met 95 kg 10 kg boven het streefgewicht. Heb zwaar getwijfeld of ik niet aan zou haken bij een vriend die de 150 zou rijden, maar uiteindelijk toch gestart op de 250.
Was vandaag he-le-maal leeg. Geen greintje energie meer. Spierpijn en andere pijntjes eigenlijk niet echt, maar wat een energiemolen zo'n tour. Ik heb ook voor een bouwvakker lopen vreten de hele dag. Stapels Snelle Jelle (die hoef ik dus nu nooit meer haha), bananen, gelletjes, energie-repen, etc. En ook liters drank. Maar dan niet hoeven plassen en de number 2. Kennelijk zweet je het eruit en is alle voedsel voedzaam. Geen hongerklop gehad ook. Wel enorme nadorst.
Klinkt ook heel erg bekend. Ik heb echt gegeten als een dokwerker, elke verzorgingspost meer gegeten dan mijn gevoel aangaf wat ik nodig had en ook telkens veel Isostar gedronken. De Keutenberg ben ik naar boven gekropen en was de enige plek waar ik bovenaan ben gestopt, want ik dacht dat mijn fietsmaatje vast was komen te zitten achter _letterlijk_ omvallende fietsers. Na een minuut of wat was het wel duidelijk dat ik hem gemist had en daarmee had ik wel weer even mezelf opgeladen, want na de Keutenberg ging het soepel, bovenaan de Cauberg begonnen er om mij heen nog een paar een sprint aan te trekken en ik kon gewoon mee op de 52x12
Wat voor mij wel een vreemde ervaring was is dat ik zaterdagavond en zondagochtend me, afgezien van een incidentele krampaanval, redelijk goed voelde. Zondag nog een rustig rondje Amerongen gedaan op de MTB en dat ging allemaal aardig, maar zondagavond stortte ik helemaal in.
Smaakt wel naar meer! vind het klimmen echt leuk. Leuker dan het afdalen ook (angsthaas). Ik ga voor het weerzien met de heuvels daar maar dan in betere conditie, meer km's in de benen en een compact of triple.