Inmiddels weer wat bijgeslapen dus hierbij wat van mijn avonturen in de Alpen.
edit:
Sorry, de tekst is wat lijvig geworden zie ik, maar ik zit nog een beetje vol adrenaline denk ik. Vergeef me evt. spelfouten.
Zondagavond laat arriveerden we in de stromende regen in Bourg d'Oisans, maandagochtend gelukkig droog en begin van de middag op de fiets gestapt voor mijn eerste ervaring met bergen op fietsen.
We startten aan de Alpe d'Huez, mijn doel was om de hartslag onder 165 te houden (midden D2), maar dat lukte van geen kant. Door alle zenuwen is hij de hele klim rond 180 gebleven, maar de benen voelden goed aan, dus toch niet vertraagd. We hadden afgesproken in Huez te verzamelen om richting Glandon af te zakken, maar dat ging niet helemaal goed. Ik klom zo lekker dat ik vooruit ben gereden en wist sowieso niet waar dat punt precies was. Op 2/3 stoppen kon ik dus ook niet opbrengen en ik ben maar doorgestampt naar boven, ze zouden me wel bellen was mijn gedachte.
Na 1:10 ongeveer was ik boven, voor Palais des Sports. Dat vond ik lang niet slecht, zeker omdat ik niet alles gegeven had ivm het plan voor de rest vd dag. Laatste stuk vanaf bocht 1 nog al telefonerend gedaan. Samen met een sterkere maat (die mij had achterhaald) volgas richting Villard Reculas, langs het stuwmeer naar de voet van de Glandon. Daar pikten we een collega op die gewacht had. Het eerste stuk ging nog lekker, maar na ongeveer de helft (na de korte afdaling, haarspeld over het water en meteen steil omhoog) begon ik het toch flink zwaar te krijgen. Mijn twee collega's laten gaan. Een paar kilometer later, uit het bos, pikte ik een andere collega op die vrij traag reed. Met hem ben ik rustig naar de top van de Glandon gereden, uit solidariteit en om mezelf weer op te laden. Stukje naar Croix de Fer ging weer veel beter, lekker omhoog gestampt uit het zadel. Bovenop zat iedereen lekker aan de cola op ons te wachten.
Prachtige klim was dat, erg mooi uitzicht ook. Vergeleken daarmee is de Alpe d'Huez qua uitzicht maar een lelijke heuvel. Daarna een suicide-mode snelle afdaling terug naar Allemont, jammer van de wind tegen. Dan voel je die 50mm velgen toch wel een beetje, maar op zich geen probleem. Wel echt mooi om in de afdaling mee te trappen en samen met een maat de rest echt zoekgereden. Laatste stuk vlak door het dal terug naar Bourg nog een mooi stuk kop-over-kop doorgetrokken met 40-45 km/u.
Erg mooie tocht van 95km met bijna 3000 hoogtemeters, iets meer dan een halve Marmotte.
Dinsdagochtend zijn we vanuit Bourg de Col d'Ornon opgereden. Ik had mezelf wederom voorgenomen om rustig aan te doen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toen een collega me voorbij ging wilde ik toch bijblijven en eigenlijk continu op 50m achter hem omhoog gereden. Vrij saaie en niet al te lastige klim, maar wel goed om weer wat hoogtemeters te pakken. De rest ging 's middags nog een keer de Alpe op, maar verstandig als ik was, ben ik met de auto meegereden om foto's te maken en rust te pakken voor donderdag.
Woensdag regende het, dat kwam ons prima uit, want wij moesten toch rust houden. Wel klote voor de woensdag-shift van AD6, maar goed, die hadden toch niet genoeg tijd om 6x te kunnen halen, woensdag had men een kortere koersperiode. Lekker fietsen gepoetst en onstpannen.
Woensdag op donderdag een uurtje of 2 slaap gehad en donderdag berevroeg op. Gelukkig hadden we vrouwen en andere familieleden die 's avonds al een boel spullen de berg op hadden gebracht. Zij hadden donderdag de hele dag een basecamp voor ons ingericht voor het Palais des Sports. Echt, zonder die mensen had ik het niet 6x gered ivm tijdgebrek.
Donderdag om 5:15 eindelijk mogen starten, na 45min. strontzenuwachtig wachten. Het werd een schitterende dag en het was zo vroeg al niet heel koud. Eerste klim heel erg rustig aan gedaan, hartslag laag D2 kunnen houden en nog een kaarsje aangestoken, foto's gemaakt van de nevel die over Bourg lag. Klimtijd 1:35.
De tweede wilde ik het iets opvoeren, hartslag tot max. 165 en hopen op een tijd rond 1:30. Dat werd 1:19, hmm, eigenlijk te hard maar het voelde nog heel goed. Derde klim ging hetzelfde, weer 1:19. Op dit moment had ik echt vertrouwen gekregen dat ik de 6x zou volbrengen.
De vierde was aanmerkelijk zwaarder omdat de hitte begon in te kicken. Het voelde niet geweldig, maar de de tijd was toch nog 1:23. Bij de vijfde klim had ik het echt wel behoorlijk lastig, het was nog heter. Onderin langs de rotswanden waaide het nauwelijks en reed je echt in een bakoven. Gelukkig deelden ze natte sponzen uit. Knijp zo'n spons uit over je hoofd en het voelt direct alsof je er een paar pk (bij wijze van) bij krijgt. Ter vergelijk: de eerste klim heb ik 300ml gedronken en de vijfde bijna 2 liter. Dat drinken (en veel eten) heeft me wel gered, want tot mijn grote verbazing ging deze zelfs weer in 1:22.
Nu was het nog geen 17:00, dus ik dacht dat ik lekker kon ontspannen en eten boven, omdat de finish voor de 6e klim om 20:00 zou sluiten. Gelukkig wezen collega's mij erop dat je wel voor 18:00 moest starten, omdat de start dan dicht ging. Snel weer vertrokken, maar in de afdaling lang opgehouden door een paar bestelbusjes. Ik zat echt mijn stuur op te vreten. Beneden langs de startmat direct omgedraaid en eroverheen gereden. Achteraf zag ik dat dat om 17:59:16 was. Djeez, dat was close. Ik had het mezelf echt niet vergeven als ik te laat was geweest, omdat ik me weer goed voelde en zeker de 6x zou halen.
Direct na de startmat even gerelaxed, sms-jes verstuurd en begonnen aan de laatste klim. Ik wilde die ook rustig aan doen, omdat ik al had gezien dat ik mijn hartslag toch niet meer boven de 160 kreeg eigenlijk.
Toch voelde het erg goed en ben ik vanaf bocht 8 of 7 toch weer lekker aan het rammen gegaan. Het motiveert enorm om bijna iedereen op te vegen en commentaar te krijgen als: 'dat ziet er nog soepel uit' en 'o jij bent nog fris, je kan nog wel tien keer'. Blijkbaar hou ik mijn bovenlijf altijd vrij stil en mijn gezicht zonder grimas. Dat samen met een lichte cadans laat het er veel makkelijker uitzien dan het voelt. Na 1:32 was ik boven. Inclusief stop is dat waarschijnlijk ongeveer even snel geweest als de vorige klimmen.
Echt fantastisch om bij die laatste klim, voor het tunneltje door hordes toeschouwers te worden toegejuicht. Je voelt je dan echt even Schleck bovenop de Galibier. Hierdoor ook zoveel overmoed gekregen steeds dat ik als een malloot uit het zadel door dat tunneltje omhoog stampte en op de 50-14 door de laatste bochten naar beneden vloog over de finish.
Mission accomplished. Mede dankzij mijn perfecte 34-30 verzet. Echt een aanrader, een Ultegra compact groep, met korte kooi derailleur, icm 12-30 Tiagra cassette, schakelt feilloos (toch even technisch blijven voor de Tweakers

).
's Avonds wel een gevoel van: ik haat fietsen, ik ga nooit meer fietsen. Maar de volgende dag, na een bruut goede slaap was het aardig weer en kriebelde het weer. Ik speelde eerst met de gedachte om een toptijd op de Alpe neer te zetten, want ik voelde me heel goed. Maar mijn verstand zei me dat dat eigenlijk onmogelijk was na de inspanning van de vorige dag. Een collega zei dat we de Galibier echt niet mochten missen, dus we zijn in de auto gestapt naar Lautaret. Vanaf de makkelijke kant omhoog gefietst, het ging inderdaad zo makkelijk als ik had verwacht met hoe mijn benen aanvoelden. Onderweg nog lekker foto's van elkaar gemaakt en actiefilmpjes van sprintjes omhoog tussen de sneeuwwanden.
Dat was de autorit inderdaad wel waard. Waar de Croix de Fer mooier was dan de Alpe, zijn de uitzichten vanaf de Galibier nog mooier. Dan heb je echt het gevoel midden in de bergen te zijn en niet tussen wat uit de kluiten gewassen Ardennen.
Aldus een uitermate tevreden en enthousiaste Tweaker.
Ik belicht hier uiteraard alleen het sportieve aspect van deze week, vanwege de aard van het topic, maar buiten dat was het echt aangrijpend en indrukwekkend. Ik merkte dat pas echt toen ik na de finish mijn zoontje van 4 over de telefoon hoorde zeggen dat hij het knap vond en ik trouwens ook de allerliefste papa van de wereld ben. Toen hield ook ik het dus even niet droog. Dit draag ik nog wel even met me mee vemoed ik.
edit:
@dinkelover, ja dit zijn de volle 1100 hoogtemeters. Vanaf de rotonde/rivier tot bovenaan de rotonde en dan nog iets omlaag naar Palais des Sports. Ik begreep dat de tour-finish alleen nog een stukje verder afdalen is door het dorp?