Ik had vandaag toch een mooie encounter met linux, kruising tussen dependency hell en PEBKAC

. Ik een library voor python handmatig downloaden en installeren met dpkg -i, krijg ik een foutmelding dat er dependencies waren die ie toch nodig had. Dus ik die proberen te installeren, maar nee, want die installatie van dat python ding was nog pending dus er kon niks geinstalleerd worden.
Dan ga je kijken wat je er aan kan doen om het op te lossen, en zo kwam ik op
apt-get -f install uit. Stond er zelfs nog bij, dat je het kon proberen te fixen door dat te doen.
Dus idioot als ik ben en naief met linux deed ik dat commando en typte ik omdat ik het zeker wist de phrase 'Yes, do as I say!' in.
....
Vervolgens heeft apt volgens mij zo'n beetje de helft van mijn hele OS letterlijk weggegooid voor mijn neus

. Ik startte opnieuw op en het enige dat ik nog had was een shell en wat Xterm gedoe (en X-server dus wss). Dus blackbox geinstalleerd, nautilus geinstalleerd, google chrome geinstalleerd (Ja, ik moest het even proberen en moest wel lachen toen die weer vrolijk voor m'n neus stond

). Daarna Gnome3 geinstalleerd en na een reboot deed mijn installatie het weer, op het ontbreken van wat packages en assets na.
Het mooie is dat ik linux mint draaide, maar daar niet meer zoveel van over is nu

. Hij start op met een Debian splash screen bij GRUB, vervolgens komt er een 'Ubuntu 12.04' laadscherm, een op Min geinspireerd loginscherm, en krijg ik de Gnome3 interface met 50% Ubuntu iconen en 50% Mint iconen op mijn desktop.
Ik denk dat ik hem zo maar laat