Knightwolf schreef op woensdag 31 oktober 2012 @ 15:48:
Ahhhh ja, de 1000 stond dus op glijlagers

dat verklaart een hoop idd. Vraag me dan af hoe het ding in in hemelsnaam voor 160 geschikt zou zijn. Zeker als blijkt dat dat gewoon problemen oplevert. Opgavefoutje van de ontwerper?
Of wat te optimistisch geweest. De Zwitserse
Ae 4/6, waar de NS 1000 van is afgeleid, was bijvoorbeeld oorspronkelijk op maximaal 125 km/h gerated.
Hoewel, de
Britse stoomloc Mallard had een topsnelheid van ruim 200 km/u. Die had dan met 2,03m ook wel achterlijk grote drijfwielen. Maar dan nog draaien die een erg hoog toerental.
Grotere drijfwielen komen ook wel voor. Uit mijn hoofd zijn sowieso de NS-series 1300 (ex-
SS, de "Grote Groenen", in dienst van 1880 tot februari 1940) en de serie 1500 (ex-
NCS, in dienst van 1892 t/m 1945) al in het bezit van drijfwielen van 2.15 meter. Mogelijk nog meer locs, maar dat weet ik zo 1-2-3 ff niet uit mijn hoofd...
Van die 1300-en (180 exemplaren gebouwd) is de SS 326 (ex-NS 1326) in het spoorwegmuseum bewaard gebleven:
Van de 1500-en (10 stuks gebouwd) zijn er helaas geen enkele bewaard gebleven.
Lol
Vraag me wel af: die 1000-serie zou niet goed door de bochten kunnen, maar hoe zit het met grote stoomlocomotieven dan? Slopen die op dezelfde manier de rails, of hebben die er vanwege lagere snelheid minder snel last van?
Daar hebben ze de
leading wheels voor uitgevonden. Dat zijn de kleine wielen vóór de drijfwielen. Deze kleine wielen worden niet aangedreven, ze lopen dus alleen maar mee, en helpen om het bochtengedrag binnen acceptabele grenzen te houden.
In dit voorbeeld zijn dat er dus 2, in het rood gemarkeerd:
Vaak (niet altijd) heb je achter de drijfwielen nog een stel niet-aangedreven wielen, dat zijn de
trailing wheels, in het onderstaande plaatje te zien:
Die dienen als ondersteuning voor de vuurbox met daarin de branders, en de machinistencabine.
In het meest extreme geval kan een stoomlocomotief zó krachtig zijn dat hij zichzelf uit de rails 'wipt'. Een goed voorbeeld daarvan is de
AA20 uit de Sovjet-Unie. Deze had maar liefst 7 (!) drijfwielen (ook de enige non-articulated loc ooit met zoveel wielen). Het idee daarachter was om de asdruk per as zo laag mogelijk te houden, zodat hij ook op slechtere rails kon rijden.
Maar dat ding was zó krachtig dat hij zichzelf uit het spoor duwde. Er is dus ook maar één exemplaar van gebouwd, en die is nooit in bedrijf geweest.
(en ja, ik ben stoomloc-liefhebber, heeft me altijd geboeid

)