Ze plukken lukraak een tekst uit de bijbel, zuigen daarmee een regel uit hun duim en gaan vervolgens bij hoog en laag lopen schreeuwen dat de regel van God afkomstig is. Om die reden heb ik het christendom ook verworpen.
Als vader of moeder wil je toch graag dat je kind zich houdt aan bepaalde leefregels en uiteraard wil je ook een relatie met je kind. Maar juist door die regels creeer je een omgeving waarin die relatie optimaal tot bloei kan komen!
Dat klopt, maar bij je vader en moeder kun je vaak nog nog zeggen dat de leefregel een doel dient, bij de regels die verondersteld worden van God afkomstig te zijn is dat niet het geval. Ik bedoel: wat is in 's hemelsnaam het nut van het gehoorzamen van degene die boven je staat, of het geven van tienden (10% van je inkomen, waar (charismatisch) evangelischen nogal dol op zijn)? Dit soort leefregels hebben m.i. werkelijk geen enkel nut en zijn voor mij alleen maar schadelijk omdat ze mijn relatie met God in de weg staan. Als ik naar een orthodoxe gemeente ga (een evangelische bijvoorbeeld) dan wordt mijn geloof afgebroken in plaats van opgebouwd, zo ervaar ik dat En dat lijkt me niet de bedoeling.
mphilipp schreef op maandag 23 augustus 2010 @ 23:40:
Daar wordt ik ook gek van. Zo kan je natuurlijk met geen enkele gelovige een fatsoenlijk debat opzetten over het geloof/religie. Er worden te pas en te onpas zaken uit de bijbel letterlijk genomen en dan weer eens niet. Net hoe het uitkomt. Niet dat jij inconsequente bent daarin, maar als ik met Piet praat, heeft die weer andere ideëen als Jan. Anderen, zoals de Amish, zetten de klok ergens in de 19de eeuw stil en leven volgens de letter. Andries Knevel twijfelt over het scheppingsverhaal en dan weer niet... Je overtuigd natuurlijk nooit een ongelovige als 'jullie' het zelf ook niet weten.
 
Ten eerste: Ik noem mezelf liever "bijbels gelovige" omdat ik op een bijbelse manier gelovig ben maar veel standpunten met andere bijbels gelovigen (christenen dus) niet deel.
Dit komt niet alleen door een interpretatieverschil, maar vooral door een motivatieverschil.
De motivatie van de meeste bijbelvaste christenen voor hun geloof is: leven zoals God het wil.
Mijn motivatie is: God kennen door een relatie met God te hebben.
Je ziet dus dat ik een andere motivatie heb dan orthodoxe christenen. Voor orthodoxe christenen is het zinvol om precies te leven zoals zij denken dat dat volgens de bijbel moet. Voor mij is dat echter alleen zinvol als het goed is voor mijn persoonlijke relatie met God. En aangezien ik niet ervaar dat de leefregels waar orthodoxen mee aan komen zetten mij dichter bij God brengen zie ik het nut er niet van in. En dan hoef ik zo'n leefregel niet. Dit geldt vooral voor de christelijke richting waar ik zelf vandaan kom ((charismatisch) evangelisch) waar men leefregels loopt te verkondigen waarvan elk nut me werkelijk totaal ontgaat, zoals gehoorzaamheid aan de voorganger, geven van tienden, etc.
Ik zeg dus niet perse dat christenen de bijbel onjuist interpreteren. Ik zeg dat ik het nut er gewoon niet van in zie.
Verder is het zo dat ik de bijbel interpreteer aan de hand van mijn eigen ervaring, veel anderen doen dat niet.
Verder probeer ik ook de achterliggende gedachte van wat er in de bijbel staat te begrijpen, ook iets wat orthodoxen vertikken.
Ik 'ken' de bijbel ook wel, en denk dat het eigenlijk niet meer is dan een verzameling verhalen over hoe je met elkaar moet omgaan in een gemeenschap. Alleen is het een beetje uit de hand gelopen en wordt er veel teveel aan opgehangen.
Het is een verzameling verhalen over hoe er met elkaar werd omgegaan in verschillende gemeenschappen: het oude testament over de israelische gemeenschap, en het nieuwe testament over de eerste (joods-)christelijke gemeenschappen.
Verder komen er een heleboel bovennatuurlijke ervaringen in de bijbel voor, en een deel daarvan lijkt te kloppen.
Daarnaast kun je in de bijbel zien hoe een relatie met God functioneert, zowel de relatie tussen God en individuen, zoals Abraham, Mozes en Paulus, als met een groep, namelijk Israel.
En de religieuze instellingen/instituten zijn het ergste. Zij beheersen het leven van talloze gelovigen met hun dogma's. De wereld zou écht een betere plek zijn als mensen het gezond verstand in het geloof zouden toestaan.
Inderdaad: geloof op individueel niveau is niet erg schadelijk, maar zodra er sprake is van organisatie dan blijkt over het algemeen dat de organisatie neigt naar een soort dictatuur waar een stelletje nitwits het voor het zeggen hebben. Erg schadelijk.
Maar ja...dan blijf je houden dat Piet fundamentalistischer is dan Jan. En die 2 komen daar toch niet uit.
Wat niet erg is.
[quote]Zie mijn reactie hierboven. Ik verzin het ook niet... Al die regeltjes. Ik heb regelmatig het gevoel dat ik de bijbel beter ken (of snap) dan menig gelovige, incl.paters/dominees en ander tuig. Als ze bv weer eens beweren met de bijbel in de hand dat een naturistencamping zondig is. Dat zijn alleen hun perverse gedachten natuurlijk. Naakt lopen zou juist iets goddelijks moeten zijn. Er staat volgens mij iets over in de bijbel, iets met het paradijs enzo.
En ik weet dat het een vreselijke dooddoener is, maar er is zo ongelooflijk veel ellende op de wereld, dat ik het heel erg moeilijk vind om te accepteren dat er een hogere macht is die dit laat gebeuren. Zelfs gelovigen hebben er af en toe moeite mee. Dat is ooit een keer heel treffend vastgelegd in de docu 'God grew tired of us'. De man in de docu (vluchteling burgeroorlog Sudan) die dat zei was een diep gelovig mens en hij deed zó zijn best om een goed mens te zijn en toch gebeurde al die onzin...wat moet je dan nog met je geloof en je god vraag ik me af. En ik kan me zo voorstellen dat een paar miljoen joden zich dat ook afgevraagd hebben. Net als veel Afghani zich zullen afvragen waar Allah is?
Het gaat in geloof imo om een relatie met God en niet om te proberen zo goed mogelijk te leven. Dus als iemand probeert om een zo goed mogelijk mens te zijn, maar niet probeert om een sterkere relatie met God te hebben, dan vind ik dat een enorme misser.
Q schreef op dinsdag 24 augustus 2010 @ 00:24:
Dit is totaal dikke poep. 
Een mens is niet zondig. 
Een mens is niet goed noch kwaad. 
Een mens is gericht op het eigen belang en zal daar naar handelen, maar dat maakt het nog niet zondig (slecht).
 
Een mens is imo bij benadering volkomen egoïstisch vanwege een gebrek aan empathie dat uiteindelijk tot uiting zal komen en het gevolg is van een gebrek aan interesse in andere levende wezens. Dus het feit dat de mens in het algemeen gericht is op eigenbelang is geen reden om te zeggen dat de mens egoïstisch is. Eigenbelang!=egoïsme.
Zolang het eigenbelang niet in ernstig conflict komt met dat van een ander (moord/verkrachting) etc. is er niets aan de hand.
Daar zit hem een probleem in: het eigenbelang kan in conflict met het belang van een ander komen omdat de mens een gebrek heeft aan empathische vermogens. In zo'n geval zou er imo sprake zijn van egoïsme.
Ik vind het wel raar, de mens aan de ene kant  als 'speciaal' wegzetten (verheven) om dan een paar posts verder op de mens als egoistisch / zondig weg te zetten. Ergens valt dat niet te rijmen.
Ik heb niet gezegd dat de mens speciaal is, ik heb alleen Gambieter's argumentatie dat de mens niet speciaal is om zeep geprobeerd te helpen.
Het hele ide evan de 'zonde' en dat de mens 'zondig' is, is typisch weer zo'n heerlijk trucje van godsdienst om mensen te onderdrukken en ze klein te houden.
Nou nee, zonde zou denk ik misschien voort kunnen komen uit het gebrek aan empathische vermogens van de mens. God heeft de mens gemaakt om een relatie mee te hebben en daarvoor is een gerichtheid op een ander nodig. De mens is echter vrijwel uitsluitend gericht op zichzelf en dit vormt een probleem voor de relatie met God: zie hier de zondigheid van de mens: het feit dat de mens zo gericht is op zichzelf en zo weinig geeft om een ander zou de reden kunnen zijn dat de relatie met God verbroken is.
------------------------------------------------------------
Het selectief shoppen uit de bijbel
------------------------------------------------------------
Niks mis mee toch? Een beetje lekker shoppen?
Als ongelovige heb ik veel meer begrip voor de orthodoxen of fundamentalisten of hoe ze ook heten, omdat ze zich exact en strikt aan de letter van het woord houden en consequent zijn. Hun gedrag is een weerspiegeling van die teksten.
Dat kan wel een weerspiegeling zijn, maar het feit dat orthodoxen/fundamentalisten zich letterlijk aan die teksten houden, impliceert nog niet dat ze er ook maar het minste of geringste van begrijpen. Orthodoxen/fundamentalisten interesseren zich niet voor de vraag waarom een tekst er staat. Het enige wat ze lijkt te interesseren is dat het er staat, en dan volgens ze de boodschap van de tekst hersenloos op.
Als shopper heb je in mijn ogen theologisch geen poot om op te staan omdat de fundamentalisten zich op de letterlijke tekst kunnen beroepen. Waar staat in de bijbel/koran dat je deze figuurlijk moet interpreteren?
In het nieuwe testament staat werkelijk overal zo'n beetje dat het oude testament figuurlijk moet worden geïnterpreteerd. Dit zal waarschijnlijk ook een belangrijke reden zijn waarom christenen de bijbel zo vaak figuurlijk nemen.
Wat is nu eigenlijk de reden dat 'het boek' over het algemeen niet gewoon netjes volgens de letter wordt nageleefd, inclusief het vermoorden van ongelovigen?
Een belangrijke reden zal dus wel zijn dat het nieuwe testament (vooral Paulus) een figuurlijke interpretatie voorstaan. Dit blijkt uit de interpretaties van Paulus, het feit dat Paulus het niet zo nauw nam met de Joodse wet, uit uitspraken van Christus, etcetera.
Een andere reden is omdat het vreemd is om de bijbel letterlijk na te leven aangezien bijv. het nieuwe testament veel delen bevat die niet eens geschikt zijn om letterlijk op te volgen, en waaruit blijkt dat de schrijvers niet eens beseften dat hun teksten later door miljarden mensen zouden worden gelezen. Het gaat bijv. om brieven voor een specifieke persoon, gemeente, of groep.