We hebben het hier over het “Dualisme”. Dualisme houdt in dat onze geest/bewustzijn iets gescheidens (metafysisch) is van ons lichaam (fysisch).
Het fundamentele probleem is dat interactie tussen de twee niet te verklaren valt.
Hoe komt de kwalitatieve ervaring, dat ik het rode van rood ervaar, vanuit mijn ogen, in mijn hersens en dan opeens in mijn metafysische geest?
Waar zit de brug tussen de twee? Als die brug zou bestaan, dan is die aantoonbaar. Dat is te meten want er zijn wat natuurwetten over behoud van energie, etc, etc. Het moet aan te tonen zijn.
Je kunt je niet verstoppen achter ‘dat hebben we simpelweg nog niet gevonden’. Zo kan ik het ook: er bestaan kaboutertjes die olifanten roze schilderen, we hebben ze alleen nog niet gevonden. Zo kun je wel van alles roepen.
Ik quote even selectief:
Arguments against dualism
[edit]Causal interaction
One argument against Dualism is with regards to causal interaction. If consciousness (the mind) can exist independently of physical reality (the brain), one must explain how physical memories are created concerning consciousness. Dualism must therefore explain how consciousness affects physical reality. One of the main objections to dualistic interactionism is lack of explanation of how the material and immaterial are able to interact. Varieties of dualism according to which an immaterial mind causally affects the material body and vice-versa have come under strenuous attack from different quarters, especially in the 20th century. Critics of dualism have often asked how something totally immaterial can affect something totally material - this is the basic problem of causal interaction.
Natuurlijk kunnen neuronen wel verantwoordelijk zijn voor mijn mentale processen, dat zijn ze gewoon lijkt me en daar heb ik absoluut geen probleem mee eerlijk gezegd. Alleen hoe kom je van de elektrische en chemische signalen in je brein tot een persoonlijk bewustzijn? Hoe onbegrijpelijk, ingewikkeld en uitgebreid deze ook zijn, daar moet toch een 'conversiestap' tussen zitten?
Waarom is dat noodzakelijk? Ons bewustzijn is niet die elektrische signaaltjes, net zomin dat een browser een elektrisch signaaltje is. Het zijn de verschillende processen te samen die ons bewustzijn vormen. Het is een actief programma.
De elektrische signalen zijn op zichzelf nog geen mentale gewaarwording. En omdat mentale toestanden uitsluitend immateriële eigenschappen bevat vind ik het aannemelijk dat je bewustzijn weleens iets metafysisch zou kunnen zijn.
Een draaiende browser is net zo ‘immaterieel’ als ons bewustzijn. Je maakt ons bewustzijn veel specialer dan het hoeft te zijn. Wat is er metafysisch aan een draaiend software programma?
Je doet de aanname dat ons bewustzijn niet-fysisch of metafysisch of wat dan ook is, maar die aanname is nergens op gestoeld.
Als het brein alleen uit biologische processen bestaat, wat is dan de functie van het bewustzijn nog? Deze is dan toch eigenlijk helemaal niet nodig aangezien alles biologisch geregeld kan worden als een deterministisch proces? Het feit dat je een bewustzijn bezit geeft eigenlijk aan dat deze een soort van functie moet hebben.
Het bewustzijn heeft een duidelijke functie. Ik snap hier niets van. BTW, ons bewustzijn is dus een van de vele processen die in je hoofd plaatsvinden. Of is misschien meer het resultaat van het complexe samenspel tussen alle processen in het brein en is dus een soort ‘metaproces’.

. Je bewustzijn is niet aan te wijzen in het brein, omdat het een proces is. Maar dat maakt het niet metafysisch.
Juist, hoe is dit dan hetzelfde als een elektrisch en chemisch hersenproces?
Waarom is dit niet het resultaat van een samenspel van al die hersenprocessen die in ons hoofd plaatsvinden? Waarom moet je er iets ‘speciaals’ van maken dat buiten het domein van de wetenschap wordt geplaatst?
En waarom is dit geen filosofisch, maar slechts een technisch probleem? Zelfs al meet je elke exacte activiteit in de hersenen (inclusief alle voorgaande toestanden en interpretatie) en kun je hieruit precies reconstrueren wat iemand moet denken. Dan heb je nog niet de ervaring zelf waarmee je de geestestoestand vormgeeft in je geest. Dit is toch echt iets meer dan een combinatie van elektrische activiteit. Ik heb het over de ervaring van je bewustzijn zelf, dit is zoals ik het zie een immateriële entiteit en niet slechts een eigenschap van je brein.
De grote vraag is ‘wat is het dat al deze ervaringen heeft’.
Ik denk dat er niet ‘iets’ is dat die ervaringen heeft, en dat het gevoel van een zelf iets kunstmatige is. Het probleem is dat introspectie niet weel duidelijkheid gaat geven.
Aan de hand van beschadigingen van de hersenen kunnen we echter wel veel leren. Een heel belangrijk en wat mij betreft significant effect van hersenschade is dat iemands persoonlijkheid sterk kan veranderen, tot enorm verdriet van de omgeving of partner. Want wat er gebeurt is dat je in feite niet meer dezelfde man of vrouw in huis hebt als waarmee je een relatie bent aangegaan. Je hebt een vreemde in huis. Maar wat is er dan veranderd? Dat verschilt per geval, maar het komt er op neer dat mensen anders reageren op ‘input’ en zich van naturen anders gaan gedragen. Regaeerde iemand vroeger op prikkel A met reactie X, dan zal iemand nu reageren op prikkel A met reactie Y.
Effectief kun je stellen dat de persoon of eigenlijk persoonlijkheid met wie je was getrouwd voor de hersenschade is overleden. Die persoon bestaat niet meer.
En dat puur om dat de processen in het hoofd nu anders werken. De relatie tussen onze hersenen en wie wij zijn is enorm sterk. De processen die plaatsvinden in onze hersenen zijn niet direct tastbaar, netzomin als dat een berekening die plaatsvind in een microprocessor tastbaar is. We zie hooguit wat elektrische activiteit.
Alles wijs er echter op dat er geen enkele noodzaak is om te doen alsof onze persoonlijkheid, ons ik, ons bewustzijn, iets is dat
niet een product is van onze hersenactiviteit. Zeker omdat als wij in die hersenen gaan lopen poeren, er een direct effect is op ons bewustzijn.
Mja, je hebt denk ik inderdaad de collectie van voorgaande states nodig en de instructieset van je processor. Ik zie alleen niet zo goed waar je heen wilt met deze analogie eerlijk gezegd. Een computer geeft de output weer op een beeldscherm (of iets fysieks) en deze is 100% natuurkundig af te leiden. De output van je brein is echter (ten dele) een gewaarwording in je geest en dat is het wezenlijke verschil.
Het punt is dat jouw aanname is dat onze ‘geest’ / persoonlijkheid / bewustzijn al is dat deze metafysisch van aard is. Terwijl die aanname nergens op gebaseerd is.
Wat met die processor kan, kan ook met onze hersenen, alleen is de apparatuur nog niet goed genoeg. Of de output van een computer nu naar een beeldscherm toe gaat of naar een ander proces dat dit evalueert en daar op reageert (acties uitzet) maakt toch niets uit?
Ik bedoel eigenlijk met die kwalitatieve ervaring een soort van staat binnen je bewustzijn. Maar het wezenlijke verschil dat ik maak is dus tussen ons fysieke brein en het bewustzijn, aangezien daar toch echt een verschil in zit.
Dat het bewustzijn niet iets is wat ik kan vastpakken maakt het nog niet metafysisch? Is een browser metafysisch? Waarom zijn onze gedachten en ervaringen anders?
Spuit 11
Je zegt: "de onstoffelijke bovennatuurlijke wereld is volledig onkenbaar".
Waar baseer je dat op? Ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat de immateriële wereld onkenbaar is.
Ik denk dat we nog niet weten wat materie precies is, en dat we vanuit de natuurkunde tot nu toe alleen bepaalde wiskundige eigenschappen van materie hebben ontdekt. Wat materie in werkelijkheid is, dat weten we nog niet, wat ook wel blijkt uit het feit dat natuurkundigen de snaartheorie hebben bedacht maar niemand weet of de snaartheorie gebruikt kan worden om eigenschappen van materie correct te beschrijven.
Onze discussie gaat in over het dualisme. Dat lichaam en geest twee gescheiden entiteiten zijn.
Wat jij nu zegt is dat er een mechanisme is dat communicatie mogelijk maakt tussen de twee, alleen we weten nog niet hoe. Ofwel wetenschap heeft dat nog niet ontdekt.
Je probeert even en passant de hele natuurkunde en onze huidige kennis terzijde te schuiven omdat we een hoop nog niet weten.
Onder het mom van, de wetenschap weet het ook allemaal nog niet zo goed, begin jij de meest wilde ideeën neer te zetten, maar met
nul onderbouwing. Zonder enige verwijzing naar wat jouw visie enige geloofwaardigheid zou kunnen geven.
Je beroept je op het gebrek aan begrip en kennis want de wetenschap betreffende bepaalde zaken, om vervolgens jouw eigen ideeën in dat ‘gat’ van kennis te verstoppen onder het mom van ‘zou kunnen dat’. Zo kan het ook.
Het lijkt me dan ook incorrect om te zeggen dat het bovennatuurlijke geen invloed kan hebben op materie.
Dat weet je helemaal niet.
Dat de wetenschap nog niet alles heeft uitgevlochten maakt niet dat er ook maar enige ruimte is voor jouw idee binnen ons huidige kennis kader. Er is geen enkel (indirect) bewijs voor jouw standpunt. Je hanteert een god-of-the-gaps tactiek. Je roept ‘we weten nog niet alles, dus het zou kunnen dat ……x…y…z… en impliciet hangt daar naartuurlijk aan vast: jij kunt niet aantonen dat het niet zo is. Dat zeg je niet letterlijk natuurlijk, en ik moet geen stroman neerzetten, maar dat ligt er wel impliciet in. Maar jij bent aan zet. Als jij dit idee neer wilt legen, moet je met meer komen dan dit. Anders blijft het borrelpraat.
Jouw punt is dat onze geest volgens jouw immaterieel als in ‘niet fysiek’ is en jij probeert continue aan te geven dat de wetenschap zoiets nooit zomaar kan verklaren vanuit het fysieke. Maar het omgekeerde geldt dan ook: het niet fysieke, het immateriële kan dan ook geen weet of interactie hebben met het fysieke.
Maar wie weet is er toch een connectie tussen het immateriële en materiële, via roze kaboutertjes die toverkracht hebben. Serieus, ze bestaan, alleen ze zijn nog niet ontdekt door de wetenschap.
Je kunt wilde dingen roepen en dan roepen dat iets werkt op een manier dat nog niet is ontdekt door de wetenschap, maar zo kan ik wel van alles uit mijn duim zuigen. Zo is geen discussie mogelijk en houdt het op.
Ik ga er persoonlijk vanuit dat materie eigenschappen heeft waarop bovennatuurlijke fenomenen invloed op hebben, en andersom. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat bovennatuurlijke fenomenen uit een ander soort materie bestaan en dat deze materiesoort invloed heeft op de een of andere manier op de materie die wij kunnen waarnemen.
Tja, het zou zelfs kunnen zijn dat er kaboutertjes zijn die olifanten roze verven. Ik voorzie dat je binnenkort een nobel prijs gaat winnen voor een nieuw soort natuurkunde. Dit is totaal dagdromerij.
Je verzint gewoon je eigen werkelijkheid hier bij elkaar en gaat volledig voorbij aan al onze huidige kennis. Die laat geen ruimte voor dit soort fantasie.
Wat jij doet is stellen dat:
1. Er is een werkelijkheid
2. De natuurkunde / wetenschap kent slechts een deel van die werkelijkheid
3. Geesten en wat we nu ‘bovennatuurlijk’ noemen bevinden zich in dat deel van de werkelijkheid dat ‘nog’ niet door natuurkunde en wetenschap is ontdekt.
Ofwel: god of the gaps.
Wikipedia: God of the gapsMet de uitspraak: "De onstoffelijke immateriële bovennatuurlijke wereld is volledig onkenbaar." doe je een flink aantal vooronderstellingen die nergens op gebaseerd zijn.
De gotspe. Wie doet er hier een flink aantal vooronderstellingen die nergens op zijn gebaseerd? Zie je dat cursieve stukje hierboven?
Toch volgt uit al die waarnemingen nog steeds niet dat de mens een toevallige anomalie is.
Vergeet niet dat de sterren wel groot zijn, en de afmetingen in de ruimte enorm, maar dat die sterren niet kunnen denken en voelen. De mens is dus ondanks de afmetingen van de ruimte en ondanks het feit dat de aarde niet het centrum is van het universum wel degelijk speciaal.
Onze vaardigheden zijn ‘uitzonderlijk’ maar niet speciaal. Aapachtigen hebben een bijna vergelijkbaar gevoelsleven als mensen en qua denken komen ze ook ver.
Wij zijn alleen nog ietsje beter. Maar de zelfde
mechanismen zijn ook duidelijk aanwezig in andere dieren. Maar wat wij zijn en kunnen is niet zo speciaal dat we wie we zijn moeten verklaren aan de hand van geesten, metafysica en vreemde gedachtes over een onstoffelijke wereld. Want daar wil men natuurlijk naartoe redeneren. Waarom zou je de mens anders speciaal willen noemen? Wat maakt het verder uit of we ‘speciaal’ (…uitverkoren…) zijn of niet?
AlbantarDe mens begrijpt het verschil tussen goed en kwaad en kan gebaseerd daarop een keuze maken. Als je dat "niets speciaals" kunt noemen, is er denk ik iets met je mis…
Ik denk dat als je denkt dat wij iets speciaals zijn dat er dan iets met je mis is. Wie het niet met me eens is, is gek. En dat notabene van een mod.
Wat wij kunnen kunnen sommige dieren ook. Maar wat wij kunnen, kunnen we erg goed, veel beter dan die dieren. Maar de basis mechanismen van onze vaardigheden zijn ook bij andere dieren waargenomen.
Afgezien van het feit dat goed en kwaad niet bestaat maar meer conventies zijn, hebben primaten weidelijk besef van goed en kwaad binnen hun sociale context.