Grijze Vos schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 15:51:[...]Nja, ik vind mijn schoonfamilie nou ook weer niet zo extremistisch, en toch hebben ze van die trekjes waaraan ik me erger. Moet wel zeggen dat deze mensen waar ik over spreek van de reformatorische kant zijn, terwijl de andere helft van die familie hervormd is. De hervormden zijn een stuk relaxter. Maar ik hoop stiekem dat er ook nog gradaties van extremisme te vinden zijn onder de gereformeerden.
Heel waarschijnlijk zijn er nog gradaties van extremisme te vinden onder de gereformeerden. Een groep waar je geen deel van uitmaakt, lijkt een stuk homogener dan de groep waar je wel deel van uitmaakt.
Grijze Vos schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 15:51:[...]Dat is nou het verschil tussen de reguliere kaartjes die we met kerst krijgen (zegge: "Moge God je een goed jaar geven") en deze wensen met ons huwelijk (zegge: "Ik hoop/wens dat je in God gaat geloven"). Het eerste is duidelijk een gelukswens vanuit de eigen gedachte, het tweede is gewoon geformuleerd als een vraag om je levensbeschouwelijke visie te veranderen.
Die tweede soort wens kreeg ik ook. Mij stoorde het niet. We zijn gewoon verschillend. Ik ga niet zeggen dat ik begrijp wat jij er erg aan vindt: ik neem gewoon aan dat het jouw oprecht stoort. Wat ik wel denk is dat als het je stoort (en dat doet het) dat je iets zal moeten doen afhankelijk van wat je wilt.
Jouw optie a (Niets doen, om “de rust” te bewaren) lijkt me alleen een haalbare kaart op de langere termijn als je kan accepteren dat die mensen nou eenmaal zo zijn. Als je dat niet lukt (en dat kan alleen jij inschatten) lijkt het me veel beter om optie b (Er een keer over praten met ze, danwel een brief schrijven dat het moet ophouden) te doen. Zelf zou ik dan kiezen voor de brief: dan kan je je zorgvuldig formuleren. Echter moet je dan ook voor jezelf duidelijk hebben wat je doet als je wens dat het moet ophouden niet gerespecteerd wordt. Je zou op zich dan kunnen overwegen om over te gaan naar optie c (Naar een van die familieleden een keer een kaartje met een atheïstische tegenwens formuleren). Ik zou zelf dan de kaart die ik heb gekregen terugsturen, met hun wens doorgestreept en jouw tegenwens erop. Als ook optie c niks brengt, blijven er drie opties over: het contact verbreken, slikken of een geweldige ruzie maken.
Het vervelende in het geheel lijkt mij dat het gaat om de familie van je vrouw (als ik het goed heb begrepen). Ik zou het in ieder geval ook met haar overleggen als ik jouw was.
Verwijderd schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 16:25:
[...]Zoals
hier en
hier te lezen gaat dat specifiek over dopen, niet over normen, waarden e.d. Toetreding tot een organistie die niet (of erg moeilijk*) ongedaan te maken is, moet altijd opt-in zijn. Religieus of niet-religieus, kind of volwassene, maakt in dat verband weinig uit.
Even nagedacht... Goed idee.
Natuurlijk is het een slecht argument voor de doop. Maar het is wel een reden voor veel mensen om toch hun kind te dopen.
Dido schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 17:30:
[...]Dat is het kind met het badwater weggooien. Maar om in lijn met de topictitel te blijven: van alle dingen die je opnoemt is het eenvoudig om de "zin" ervan te beargumenteren. Gezien de lengte van dit topic blijkt het lastig te formuleren wat de "zin" is van een religieuze opvoeding. Als alle genoemde zaken mogelijk schadelijk zijn, kan het toch zin hebben kinderen eraan bloot te stellen.
Ik heb zelf een religieuze opvoeding genoten. Bijbelstudie was er o.a. een onderdeel van. Ik heb het als zeer zinvol ervaren: een groot deel van onze normen en waarden zijn direct afkomstig uit de bijbel, bij analyse van teksten in de litteratuur is een goede bijbelkennis best wel makkelijk (ik kon dan ook altijd mijn leraren Frans wijzen op fouten die ze maakten op dat gebied), vandaag de dag kan ik nog moeiteloos een argument herkennen die eigenlijk een bijbelsargument is (binnen de milieu beweging heb je er bijvoorbeeld een paar), kan de achtergrond van bepaalde kunstwerken begrijpen, ik kan een Jehova's Getuigen die me aan de deur probeert te bekeren alle hoeken van de kamer laten zien en als ik eens in gesprek kom met een gematigde gelovige, kan ik hem volgen.
Ik was al vanaf het begin van mijn puberteit niet meer gelovig (13, 14 jaar). Toch ben ik nog wekelijks naar de kerk gegaan omdat ik het er naar mijn zin had. Het groepsgevoel, zingen in een religieus koor, toneelstukjes opvoeren, christelijk kamp: ik vond het allemaal even geweldig. Ik genoot werkelijk van de sermons - er waren in die kerk veel verschillende sprekers die erg goed waren - die me over allerlei verschillende onderwerpen aan het denken zette. Er was maar een nadeel aan het geheel: ik kon niet geloven.
Ardana schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 20:57:
[...]Een religie-neutrale opvoeding is goed mogelijk als je alle religies, atheisme/agnostisisme evenveel aandacht geeft, naar gelang het aantal gelovingen dat er in de wereld en met name jouw wereld-deel/land/streek zijn.
Leuke theorie: in de praktijk voed je niet op met een timer om te kijken hoeveel aandacht je per onderwerp besteed. Ik denk dus dat het onmogelijk is. Vooral omdat je zelf datgene wat het dichts bij je staat gewoon het meeste aandacht zal geven en in uitingen die niet gericht zijn op het overbrengen van kennis/informatie, zal je ook nog eens je voorkeuren laten blijken. Een religie-neutrale opvoeding is enkel mogelijk als je zelf volledig religie-neutraal bent.
Ardana schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 20:57:
[...]Dit is een argument in de categorie "waar maak je je druk om?" en als zodanig (voor mij) niet goed. Ik maak me er druk om, omdat ik tegen mijn zin in, ingedeeld ben bij een groep mensen waar ik niet bij wil horen, zonder dat ik de mogelijkheid heb om dat ongedaan te maken.
Nee, dat is een argument in de categorie waar hebben we het feitelijk over. En feitelijk hebben we het over een paar druppels water die over de hoofd van een kind worden gegoten, wat geprevelde woorden en wat gebaren.
Dat een religieus persoon graag zijn kind wilt laten dopen, is omdat hij aan die druppels water, die geprevelde woorden en gebaren meer waarde hecht dan wat het feitelijk is. Hij maakt er iets anders van: hij transcendeert het door de symbolische waarde. Die waarde die hij eraan geeft, heeft alleen maar waarde omdat hij het eraan geeft. Dat iemand anders dat absoluut niet wilt, is ook omdat hij aan die druppels water meer waarde hecht dan wat het feitelijk is. In mijn optiek hecht hij er dezelfde waarde aan als de gelovige, maar omdat hij het geloof verwerpt, moet hij ook die waarde verwerpen.
Als je gaat zeggen dat een doop een verminking voor het leven en na de dood is, dan heb je het niet meer over iets feitelijks, maar over een of andere symbolische waarde die aan een paar druppels water, wat geprevelde woorden en wat gebaren wordt toegekend. Die symbolische waarde mag jij er aan hechten, maar vraag me niet dat ik het er ook aan hecht. Een vergelijking in die categorie: als je een willekeurige micasteen opraapt en zegt dat het voor jou het meest prachtigste en waardevolste steen is wat wel een miljoen euro waard is, dan mag je dat best wel vinden, maar verwacht niet dat ik er die miljoen voor ga betalen. We hebben het over een stukje mica.
Ardana schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 20:57:
[...]Misschien kon het me als kind niet schelen, maar als volwassene wel. Vrijwel alles waarvan ik nu de gevolgen nog draag, kan ik beinvloeden: keuze school (2e kans opleiding), naam (wijziging), woonplaats (verhuizing), slechte ervaringen (therapie), slechte familie (brouilleren). Een doop kan ik op geen enkele manier ongedaan maken.
Een doop kan je op een simpele manier ongedaan maken: je stuurt een brief naar de Bisdom waar je gedoopt bent. Vanaf dat moment ben je geen lid meer van de RKK (of andere kerk). Als gevolg daarvan kan je geen sacramenten meer ontvangen (bijvoorbeeld het sacrament van de zieken) en kan je ook geen kerkelijke begrafenis meer krijgen. Er zijn websites op internet waar je zo'n brief kan downloaden.
Ardana schreef op dinsdag 13 juli 2010 @ 20:57:
[...]Daarnaast zijn er nogal wat gelovigen/christelijke stromingen die van mening zijn dat de doop al je zonden van je afwast, dat je als het ware met een schone lei kan beginnen. Wat nou als ik dat graag op een later moment wil doen? Die kans is mij ook ontnomen.
Ook niet. Want diezelfde christelijke stromingen (die dan aan volwassen onderdompeling doen) zijn ook van mening dat je dat meerdere keren kan doen. Je kan vaker dan eens je zonden van je afwassen is hun redenering.