Soms aan de technocratofielen (mooi woord) en soms aan wetenschappers. Ik denk dat het in eerste instantie meer toe te schrijven was aan technocratofielen die houvast probeerde te krijgen en aan cijfersfetisjisme leidden. Maar ondertussen ziet je vaker wetenschappers zich mengen in het politiek debat zonder dat de technocratofielen hun oproepen. En in sommige gevallen (bijvoorbeeld Global Warming – of hoe je het ook noemt) is de grens tussen wetenschap en politiek niet meer aanwezig.
Verwijderd schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 19:10:[...]Alphawetenschappen zijn gebaseerd op de regels van de bètawetenschappen. Net als sociologie dat is. Het is leuk dat er kennis gezocht word op deze gebieden. Doch door de chaotische modellen zal je geen (100%) zekerheid / toekomst bouwen op deze kennis. Diversiteit van kennis en argumentatie is het sleutelwoord. De waarheid ligt in het midden.
Sociologie is geen alfawetenschap maar een
gammawetenschap.
En nee, de alfawetenschappen zijn niet gebaseerd op de regels van de bètawetenschappen: hoe wil je bijvoorbeeld de stelling “schoonheid is nuttig” falsifieren of testen? Onmogelijk. Bètawetenschap zijn wel ontsproten aan de alfawetenschap. De antwoorden op filosofische vragen – wat is wetenschap, wat zijn feiten, wat is werkelijkheid etc - hebben gezorgd voor de regels voor de bètawetenschappen.
Ik stel dat grote delen van de kerk het eens waren met Galileo. Daar breng je de volgende quote tegenin (zou je de bron van je quote kunnen geven een volgende keer? Praat net wat makkelijker).
After 1610, when he began publicly supporting the heliocentric view, which placed the Sun at the centre of the universe, he met with bitter opposition from some philosophers and clerics, and two of the latter eventually denounced him to the Roman Inquisition early in 1615.
In February 1616, although he had been cleared of any offence, the Catholic Church nevertheless condemned heliocentrism as "false and contrary to Scripture",[10] and Galileo was warned to abandon his support for it—which he promised to do.
When he later defended his views in his most famous work, Dialogue Concerning the Two Chief World Systems, published in 1632, he was tried by the Inquisition, found "vehemently suspect of heresy," forced to recant, and spent the rest of his life under house arrest.
In 1604 gaf Galileo die zich tot dan nog niet had uitgesproken voor het copernicaanse systeem – vooral door het feit “
hij in de eerste jaren van de zeventiende eeuw nog niet over doorslaggevende wetenschappelijke argumenten ten gunste van het copernicaanse systeem beschikte” - een aantal lezingen naar aanleiding van een nieuwe komeet waarin hij twee standpunten verdedigde “
die we, in het licht van die tijd bezien, op zijn minst onorthodox kunnen noemen. Ten eerste verklaarde Galileo dat een astronomisch probleem alleen door metingen, en niet op basis van metafysische overwegingen is op te lossen. Ten tweede dreef hij de spot met de algemeen heersende opvatting dat het ook voor wetenschappers fundamenteel zou zijn om de aard van de sterren te kennen.”
Deze lezingen zorgde voor heftige disputen in de kringen van Paduaanse intelectuelen. “
Hier werd immers de overheersende mening ter discussie gesteld, namelijk dat alleen de filosoof die de essentie der dingen bestudeerde, gerechtigd was om uitspraken over de ware structuur van de werel te doen. De astronoom moest zich daarentegen tot zijn berekeningen beperken.” Tegelijk kreeg hij daardoor ook aanhangers. Een van zijn meest bevlogen aanhangers was de jonge benedictijnse monnik Girolamo Spinnelli die een boek schreef waarin hij de ideeën van Galileo verdedigde. Spinnelli zegt onder andere in zijn Dialoog “
dat een astronoom niet hoeft te weten of een lichtgevend object uit hemelse materie of polenta bestaat, wanneer hij de positie van dit object wilt bepalen om vast te stellen of het een ster of meteorolische verschijnsel betreft”.
Hoe belachelijk het vandaag de dag lijkt om dit te benadrukken, het was een revolutionaire uitspraak in die tijd. Metafysica – gebaseerd op het gedachtegoed van Plato en Aristoteles - stond voor de wetenschappelijke wereld aan de top van de kennispiramide. En in de metafysische werkelijkheid was het gangbare standpunt dat de hemellichamen onverganklijke van aard waren. Als de metafysische werkelijkheid botste met de zintuigen dan diende men de voorkeur te geven aan de metafysische werkelijkheid.
Een van de grootste tegenhanger van Galileo was Ludovico delle Colombe die de oppostie tegen hem organiseerde in Florence en een groep filosofen en geleerden om zich verzamelde die zichzelf de 'lega dei colombi' ('verbond der duiven') noemde. Delle Colombe was een bekend filosoof, dichter en geleerde die “
tot alles bereid was zolang het hem maar de faam opleverde, een machtig en ontwikkeld man”. Hij was het die voorstelde “
om Galileo niet op grond van wetenschappelijke, maar op grond van religeuze argumenten te arresteren” eind 1611.
Toch was dat nog niet zo simpel als werd voorgesteld. “
Het idee dat 'de waarheid er meer dan één kon zijn' was wijdverbreid. Iedereen was daarom vrij om zijn eigen standpunt te verdedigen, zolang men maar niet verklaarde dat de onder de geleerde algemeen aanvaarde academische opvattingen op grond van technische of wiskundige argumenten achterhaald waren. Kortom aan ieder het zijne, zolang men maar de regel in acht nam die bepaalde dat een filosofische waarheid belangrijker en van een diepere betekenis was dan een astronomische waarheid.”
De 'duiven' begonnen een laster campagne tegen Galileo die gehoor vond aan het hof van Pisa en vooral bij “
de zeer devote groothertogin Christina van Lotharingen”. Een of andere monnik van de orde de dominicanen preekte tegen Galileo. “
Deze monnik, Tommaso Caccini, die zeker niet op eigen initiatief maar op aanwijzing van anderen handelde, stak een heftige preek tegen de wiskunde en wiskundige af. Hij veroordeelde de wiskunde als 'duivelskunst' terwijl de wiskundige als 'ketters' werden aangeduid.” Pater Maraffi nam weer de verdediging van Galileo op zich en stelde dat de Florentijnse monnik enkel naar voren bracht wat hem “
'door woede van anderen en de onwetendheid van hemzelf' was ingegeven.”
Het waaide weer over totdat de Florentijnse professor Niccolò Lorini naar de inquisiteur
1 in Rome stapte met een bijzondere aanklacht: hij beschuldigde Galileo en zijn aanhangers, de 'galileïsten' ervan “
dat zij standpunten innamen die indruisten tegen zowel het Heilige Schrift als de 'gehele aristotelische filosofie', die een solide fundament voor de academische filosofie vormde.” De karmeliet Paolo Antonio Foscarini verklaarde weer dat het copernicaanse systeem aanvaardbaar was en deed de aanbeveling om “
bijbelse passages die op de een of andere manier in tegenspraak met de astronomische wetenschap leken te zijn, opnieuw te interpreteren”. Kardinaal Bellarmino koos echter de kant van Lorini in dit conflict en verkaarde dat het “
niet was toegestaan om te spreken over de manier waarop de zon en aarde zich 'in werkelijkheid' binnen het copernicaanse systeem bewogen”. Het is echter onduidelijk of Bellarmino dit verbod op religieuze of filosofische gronden uitsprak. Tegelijk met dat verbod schreef Bellarmino een brief die Galileo beschermde tegen verdere stappen.
Toen echter kardinaal Bellarmino stierf en in dezelfde tijd paus Urbanus VIII de toonbestijgde, werd het spreekverbod opgeheven. Met de zegening van de nieuwe paus mengde Galileo zich weer in het debat. De nieuwe paus schreef onder andere een lovende brief over Galileo naar de groothertog Ferdinand en “
bovendien moedigde hij Galileo eveneens per brief aan, om zijn analyse en vergelijking van de belangrijkste astronomische systemen voort te zetten.” De ster van Galileo was weer rijzend; zo werd hij ontvangen door de machtige kardinaal Francesco Barberini die ook zijn zijde koos.
Hoewel de inquisitie in die tijd had besloten dat verwijzingen naar copernicus op de index stonden, maakte Niccolò Riccardi, meester van het Pauselijke Hof, zich hard om het nieuwe boek van Galileo – Dialoog over de twee belangrijkste wereldsystemen, het ptolemaeïsche en het copernicaanse - te laten drukken en kreeg daarvoor toestemming van de inquisitie. In dat boek werd de paus compleet belachelijk gemaakt. “
De paus had zeker reden om zich beledigd te voelen.” Feit is dat de paus woedend was op Galileo. Toen hij ook nog eens te maken kreeg met het verwijt dat “
hij te toegevelijk was op culturele vlak en te weinig aan de bestrijding van ketterij deel, koos hij Galileo als zondebok.”
Bovenstaande is een samenvatting van
Galilei – leven en werken van een onrustige geest van Enrico Bellone uit de collectie wetenschappelijke biografie (ISBN 90-76988-07-2). Quotes (in schuin) zijn ook uit dat boek.
Uit deze en andere biografieën komt duidelijk naar voren dat er voor- en tegenstanders zowel in de Kerk als daarbuiten bestonden. Dat het ging om een botsing van twee paradigma's.
1 dit was trouwens niet de eerste persoon die een aanklacht tegen Galileo bij de inquisitie indiende. Enkele jaren daarvoor had Silvestro Pagnoni dat al gedaan op instigatie van de moeder van Galileo – van je familie moet je het hebben. De klacht was toen o.a. dat hij samenwoonde met een minnares. Nee. Het had te maken met een open maatschappij waarin kennis belangrijk was. En waarin die kennis ook nog eens werd aangemoedigd op religieuze gronden (verschillende Koranverzen zijn daarvoor de aanleiding).
Verwijderd schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 19:10:
[...]Het is niet onzinnig als het een feit is dat er 'wereldvreemde figuren' zijn die dankzij religie (cq. 'sekte') hun stempel op de samenleving willen drukken. Religie is niet per sé wat de meerderheid denkt. De meerderheid vind het ongepast sexueel contact met kinderen te hebben, maar die enkeling die het blijkbaar deed geeft leiding aan de rest van de volgelingen. Niet dat elke geestelijke deze handelingen zou verrichten, gelukkig zijn er nog wel goede mensen.
Dus er zijn individueen binnen een religie. En sommige van die individueen zijn idioten/pedofielen/klootzaken/slechte mensen en andere van die individueen zijn het niet. Maar die individueen zeggen niet iets over religie in zijn algemeenheid.
Verwijderd schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 19:10:[...]Technocratie hou alleen in dat uitvindingen vaker gebruikt gaan worden voor eigen gewin. Wat is hier slecht aan? Wat heeft het met een democratie te maken?
Hoe vormt wetenschap de maatschappij? Is het inzicht van zwarte gaten genoeg om nieuwe gebouwen en sociale feesten neer te zetten? Of zijn het de mensen zelf die die leuke lampjes en tv's willen hebben?
Nee, technocratie houdt niet in dat uitvindingen (vaker) gebruikt gaan worden voor eigen gewin.
Uit wiki:
Technocratie kan ook negatief worden opgevat. Wanneer deskundigen en specialisten op deelterreinen veel macht krijgen bij het oplossen van maatschappelijke problemen, gaat dit ten koste van politici en de democratie. Het gaat ook ten koste van de (door de politiek te waarborgen) afweging van belangen tussen meerdere beleidsterreinen en ten koste van de waarden waarop deze belangenafweging gebaseerd zou moeten zijn. In een technocratie kan de samenleving niet bewust een bepaalde gewenste richting op worden gestuurd.
Het heeft niks te maken met draaien. Als je gelooft in een opperwezen die mensen wijsheid en inzicht geeft, dan is het normaal om die opperwezen te bedanken. Als ik zou geloven dat mijn kleren gestreken in de kast liggen dankzij kabouters, dan zou ik het ook normaal vinden om de kabouters daarvoor te bedanken. Niet bedanken, zou dan in beide gevallen in ieder geval onbeleefd zijn.
Dat je je niet kan verplaatsen in gelovigen, is één. Maar dat je vanuit dat niet kunnen verplaatsen gelovige arrogantie gaat toedichten, is twee.
En als je graag Ockhams scheermes wilt toepassen, dan is de meest eenvoudige verklaring voor het feit dat men een “schepper” bedankt het feit dat men dankbaar is.
Als het geen nonsens is, dan zijn dus alle mannen die schrijven in dit topic vreemdgaande klootzakken. Liever jij die zoiets beweert dan ikke...

gambieter schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 19:54:[...]Het is een verschil tussen passief en actief. Wetenschap is passief, dwz er is geen partij van wetenschappers die probeert de maatschappij te vormen. De religieuze partijen doen aan actieve vorming (gelukkig met weinig succes).
Actieve onsuccesvolle vorming versus een passieve succesvolle vorming...
Of het nou passief is of actief, gewild of ongewild, wetenschap bemoeit zich met de maatschappij en de vorm die onze maatschappij zou moeten nemen. En hoewel wetenschap passief is, zijn wetenschappers dat zeker niet altijd.
gambieter schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 19:54:[...]Technocratie? De maatschappij vervalt juist meer richting een onderbuiksmaatschappij, dwz gebrek aan ratio, niet een teveel aan ratio. Ik kan me dan ook niet in je visie vinden, wat meer rationaliteit en minder verdeling door bijvoorbeeld religies zou juist goed zijn.
Technocratie inderdaad. En dat onderbuiksmaatschappij is daar volgens sommige van de critici juist een direct gevolg van. (In een notendop: gebrek aan idealen waaruit een beeld van de maatschappij wordt gevormd + technocratie = onrust gevoelens en stuurloosheid wat als gevolg heeft onderbuikmaatschappij).
gambieter schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 19:54:
[...]Het is net zo willekeurig als zeggen dat als iemand het zelf een religieus symbool vind, het daarom automatisch beschermd moet worden. Sterker nog, het is minder willekeurig dan ieders visie zomaar te accepteren.
Er is niks willekeurig aan ieders visie te accepteren: dat is juist consistent. En de beslising om gelovige te laten bepalen wat deel uit maakt van hun geloof of niet, is ook niet een willekeurige beslissing: daar is over nagedacht.
Jester-NL schreef op vrijdag 18 juni 2010 @ 20:35:Om nog even terug te komen op het kruis en het hoofddoekje (en vooral het gelijk trekken daarvan):
Eerlijk gezegt hoopte ik dat een grap met een piraat en wat klederdracht mensen tot nadenken zou kunnen aanzetten.
Hoe dan ook: het kruis is (zeker in geval van het Latijnse kruis) een symbool dat zo goed als onlosmakelijk met het christendom is verweven. Dat vanwege de kruisdood van Jezus. Het is dus niet een heel vreemd standpunt om zo'n kruis te zien als een religieus symbool.
Een hoofddoek is niet op een dusdanige wijze te koppelen aan een bepaald geloof. Het bedekken van het hoofd gebeurd (nog steeds) in de zwaardere christelijke kringen (en dat op basis van I Korintiers 11:5-6) en het is een redelijk normaal gebruik binnen de Joodse cultuur. Little Steven heeft in de E-Street band jaren zijn hoofd met een doek bedekt, net als Axl Rose (die dat combineerde met een oproep je idolen te vermoorden, op zijn shirt).
Als we het hebben over een hoofddoek in het kader van het Islamistisch geloof, dan weet iedereen welke hoofddoek bedoeld wordt en weet ook iedereen dat het niet gaat om een andere hoofdbedekking. Dan heb je het niet zomaar over een hoofddoek, maar over een hidjab. Hoofdbedekking zijn niet te koppelen aan een bepaald geloof, hoofddoekjes (hidjab) wel.
Wat er nu wordt gedaan is hetzelfde als zeggen dat een kruis niet een christelijke symbool is omdat je ook keltische kruizen hebt en hakenkruizen en adreaskruizen etc etc.
Er zijn genoeg niet religieuze mensen die een kruis hebben omdat ze het mooi vinden. En als je een voorbeeld wilt hebben van het gebruik van die kruis in een niet-religieuze context, dan komt Madonna direct bij me op.
Wees gerust: ik gun je de eer van elke intelligente opmerking (en zal wel de duivel voor elke minder intelligente opmerking de schuld geven ;-))