Dit is de derde keer dat ik het zeg, als ik het me goed herinner: mijn aanbod om uit die 10 minuten die ik gezien heb van het debat dat jij aanraadde de fouten te halen die hij maakt, staat. Die zijn een stuk makkelijker te pakken, ook omdat hij zich niet bedachtzaam achter een woordenspel kan verstoppen, maar omdat hij het ineens moet uitspreken. Maw: als hij de complexe materie in een debat gaat toelichten en uitleggen, dan wordt het een stuk makkelijker om zijn fouten te ontdekken. Daarmee blijft mijn argument dat hij het op die site expres moeilijk maakt, recht overeind.zeeg schreef op maandag 15 maart 2010 @ 20:58:
Weet ik niet hoor. Hij is (bijvoorbeeld in debatten) goed in het uitleggen van complexe materie.
Je snapt het echt niet he? Het is niet vergezocht, dat is zijn methode! Hij moet wel, om zijn fouten te verhullen - hoe kan je anders niet kloppende logica overtuigend overbrengen aan 'de gewone man'? Je moet ergens je fouten verdoezelen, anders kan je net zo goed inpakken.Het is inderdaad moeilijk om een fout te ontdekken in filosofische redeneringen als je er niet in thuis bent. Maar om de complexiteit aan te voeren als argument voor opzettelijke misleiding, vind ik te ver gezocht.
Om te beginnen: waarom meerdere werelden? Dat is absoluut nergens goed voor, er bestaan geen 'meerdere werelden', er is maar 1 wereld. Misschien bestaat er in een gedachtenexperiment een hele reeks aan varianten van die wereld, als je parallele universa (multiversum) erin zou betrekken, maar dat is totaal niet boeiend voor de discussie. Waarom niet? Je probeert uit te leggen of een god bestaat ja of nee, in deze wereld. Daar heb je geen andere wereld voor nodig. Dat resulteert in de volgende lijst:Die stap slaat ie misschien hier over, maar komt wel degelijk terug in andere stukken van hem.
We hebben het hier over het ontological argument wat je als volgt zou kunnen weergeven (zie ook post jschuurk):
1. It is possible that a maximally great being exists.
2. If it is possible that a maximally great being exists, then a maximally great being exists in some possible world.
3. If a maximally great being exists in some possible world, then it exists in every possible world.
4. If a maximally great being exists in every possible world, then it exists in the actual world.
5. If a maximally great being exists in the actual world, then a maximally great being exists.
6. Therefore, a maximally great being exists.
1. It is possible that a maximally great being exists.
2. If it is possible that a maximally great being exists, then a maximally great being exists in some possible world.
3. If a maximally great being exists in some possible world, then it exists in every possible world.
4. If a maximally great being exists in every possible world, then it exists in the actual world.
5. If a maximally great being exists in the actual world, then a maximally great being exists.
6. Therefore, a maximally great being exists.
Hey... Wat zien ik nou? Het is mogelijk dat een 'maximally great being' bestaat (1) vertaalt direct naar 'hij bestaat' (4). Even terugkomend op 'multiversa zijn niet nodig voor een verklaring': wat zouden die andere werelden, die alleen hypothetisch bestaan, toevoegen hier? Of anders gezegd: ik haal een stuk van zijn logica weg, waar maak ik de fout door dat te doen? Zeggen andere, hypothetische werelden ook maar iets over de wereld zoals wij die kunnen beschrijven? Filosofisch is dat mogelijk, maar geen feit. Dus dat onderdeel voegt niets toe. En vervolgens zeggen 5 en 6 helemaal niets anders dan de conclusie van 4. Dus: als het kan, dan is het zo.
Nou weet ik dat je weinig tijd hebt, maar als je mij niet overtuigend kan vertellen waarom ik een fout maak, wil je dan toegeven dat hier gewoon gegoocheld wordt met logica? Ik krijg intussen een klein beetje het gevoel dat ik had met Spruit 11 in deze draad als ik met je discussieer. Je herhaalt statements van anderen, je geeft zelf geen enkele input, je kan mijn logica alleen maar weerleggen door te zeggen 'de kans lijkt me wel klein dat je zomaar iemand van zijn kaliber omver kan lullen'... Tsja, Craig is nou eenmaal van inferieur intellect, sorry, maar dat is toch niet mijn schuld?!
Dat is een correcte conclusie. De logica die je dan gebruikt is nog steeds fout, maar je toont wel aan dat je gewoon door je aanname aan te passen, je conclusie ook verandert.Als je 1. zou veranderen in 1’. It is possible that a maximally great being does not exist,
kom je uit bij: 6′. Therefore, a maximally great being does not exist.
Taalspel. Er is een god, of er is geen god, klaar. Wederom kan je ingewikkeld filosoferen over dit soort fenomenen, maar er is geen zinnige reden om dat te doen.Kunnen ze beiden waar zijn? “Het is mogelijk dat God bestaat én het is mogelijk dat Hij niet bestaat.” is alleen maar een zogenaamde ‘epistemic possibility’: "for all we know," God may exist or He may not exist. Aan de andere kant, als God een ‘maximally great being’ is, dan is Zijn bestaan of noodzakelijk of onmogelijk, ongeacht onze ‘epistemic uncertainty’.
Euh? Waarom moet ik (of 'de atheist') bewijzen dat het niet zo is? Jij snapt het principe van 'burden of proof niet zo, geloof ik:Ik vond een voorbeeld: als er op een schoolbord een enorm ingewikkelde vergelijking staat die we absoluut niet kunnen oplossen, zouden we kunnen zeggen dat het mogelijk is dat de vergelijking waar is, maar ook dat ie niet waar is. Wij zeggen dat dan alleen maar door onze ‘epistemic uncertainty’ over deze vergelijking.
Vanuit wiskundig oogpunt is de vergelijking echter ‘necessarily’ waar of niet, we weten dat alleen gewoon niet. Maar áls de vergelijking waar is, is ie noodzakelijk waar en is het dus niet mogelijk dat ie onwaar is en vice verse.
Hetzelfde geldt voor 1. of 1’: één van tweeën is waar, en wij moeten beslissen welke.
Nou moet jij (als atheïst) volgens mij aantonen dat het idee van een ‘maximally great being’ 'onlogisch' is (onlogisch in de zin dat het onlogisch is te spreken van een getrouwde vrijgezel o.i.d.).
Dit ontologisch argument wordt overigens versterkt door de andere genoemde argumenten.
Met andere woorden, het ontologisch argument spreekt keihard tegen jouw redenering: jij zegt namelijk: 'god bestaat'. Ik zeg: hij bestaat niet. Natuurwetenschappen zeggen: we weten niet of god bestaat en daar doen we ook geen uitspraak over. Wetenschapsfilosofie zegt: we achten de kans heel klein, namelijk exact even groot als vliegende eenhoorns, theepotten en spaghetti monsters, en Occam's Razor vertelt ons dat we geen god nodig hebben voor onze verklaringen, maar er is een kans dat hij bestaat, hoe klein ook. Daarbij is bewijzen dat iets niet bestaat een ontzettend tricky verhaal.For any given argument (e.g., the existence/nonexistence of fairies), both sides of the proposition carries a burden of proof. However, the burden of proof will often be asymmetrical, meaning that it will fall harder on one side of an argument than the other. There are any number of factors which can influence the symmetry of the burden. Two of the most common are
* How close the claim corresponds to conventional knowledge such as for the claims "pigs snort" (close) and "pigs fly" (distant).
* Whether the claim is ontologically positive or negative such as the claim "unicorns exist" (positive) or the claim "unicorns don't exist" (negative).
De uitspraak vanuit de natuurwetenschappen is wat mij betreft 100% correct. Die van wetenschapsfilosofie is ook 100% correct, maar daar moet je accepteren dat er bepaalde deductieve instrumenten gebruikt zijn die niet heilig zijn. Mijn statement is natuurlijk wat harder, maar volledig gebaseerd op deze zaken.
En nu zegt de burden of proof: beste zeeg, bewijs maar dat hij bestaat. Jij moet eerst, want bij jouw ontologisch positieve uitspraak ligt het zwaartepunt.