Killer schreef op woensdag 21 oktober 2009 @ 09:39:
[...]
Ik heb al een aantal van die test meegemaakt en daar nog nooit enig verschil kunnen ontdekken. Toegegeven er zat bij die tests, maar 2 keer een echte dropveter. Maar daar had men er zich wel van verzekerd dat de dropveter een degelijke kabel was. Dat scheelt er bij dropveters nog al eens aan.
Het klopt dat er ook bij dropveters veel verschil is, maar over het algemeen genomen zijn de dropveters van een mm of 3 doorsnede nou niet echt het toonbeeld van hoe een signaalkabel eruit moet zien (technisch gesproken). Ik heb in het verleden heel wat met audiokabels geprutst en elke keer zakte mijn broek weer af van de belabberde kwaliteit van deze touwtjes...
[...]
De discussie hier is ook dat er geen hoorbaar verschil is tussen een goede en degelijke kabels. Die heb je al voor pak hem beet 15 euro. Bij dropveters kom je regelmatig wel slechte kabels tegen, maar ook daar zitten prima exemplaren tussen. Het oppikken van ruis is wel een erg slechte test als je die als enige gebruikt. Ik kan een kabel voor je in elkaar draaien die absoluut 0 ruis oppikt, maar alleen maar lage tonen doorlaat.
Maar een kabel moet wel heel erg slecht afgeschermd zijn, wil deze ruis oppikken op zo'n niveau dat deze hoorbaar invloed heeft op het signaal. Daarvoor zijn de signaalwaarden veel te groot t.o.v. het opgepikte ruisniveau.
Ruis is slechts 1 van de vele indicatoren, maar wel een bijzonder belangrijke. Als ik 3 kabels vergelijk, die in principe probleemloos 20 - 20kHz door moeten kunnen geven, en de ene hoor je al ruizen op normaal volume, en de 3de pas bij hoog volume, dan is dat voor mij al een eerste selectie. Er wordt overal waanzinnig veel waarde gehecht aan de SN-ratio's van apparatuur, die tegenwoordig eigenlijk altijd lager dan -90dB liggen, en daarmee vrijwel onhoorbaar zijn geworden, dat je daar per definitie geen kabel voor gaat gebruiken met een SN-ratio van -60dB of slechter. Ter vergelijk, een cd heeft een dynamisch bereik van maximaal 96dB. Dat is dus 96dB verschil tussen de laagste en hoogste amplitude dat opgeslagen kan worden. Bij een SN-ratio van -90dB zou er theoretisch 6dB ruis kunnen zijn bij een 1:1 afspeelvolume (dus 1dB van het dynamisch bereik staat gelijk aan 1dB geluid, met een maximum volume van 96dB), dat is onhoorbaar, zelfs op de beste set. 36dB (bij een SN-ratio van -60dB) is echter wel degelijk hoorbaar. En geloof me, ik heb ze thuis liggen en ze zijn ooit ook echt verkocht als audiosnoeren.
Ik heb jaren muziek gemaakt en in de oefenruimtes was het altijd zonder problemen te horen als er weereens een slechte kabel tussen zat. Niet als je zelf aan het spelen was, maar wel zodra er even een rustmoment in de muziek zat. En juist dan stoort het. Ook leuk zijn slecht ingeregelde compressors en normalizers in combinatie met remoerige kabels. Die gaan doodleuk het volume van de ruis zover opkrikken dat het net zo hard wordt als de bron waarvoor het apparaat ingezet hoort te worden.
Overigens vind ik het knap als je het voor elkaar krijgt om een 100% stille kabel te maken die totaal belabberde doorgifte heeft op de 20 - 20kHz range, zeker vanwege wat je hieronder claimt dat impedantie onbelangrijk is. Je kan zelfs audio doorgeven over een ordinair 2-ling snoertje dat aan je schemerlamp zit, alleen verga je van de ruis en brom (met dank aan de elektrostatische wolk waarin wij leven, met ontelbare bronnen die op 50Hz of hogere harmonen ervan staan te storen).
[...]
Ik kan je een kabel van 12 euro laten horen, waarbij ik zeker weet dat je geen verschil hoort met je eigen referentie. Scheelt een hoop kluswerk (tenzij je dat leuk vindt om te doen natuurlijk).
En waarom die obsessie met 75 Ohm impedantie? De ingangsimpedanties van versterkers zijn over het algemeen zo hoog, dat het helemaal geen drol uitmaakt wat de impedantie van een kabel is (binnen redelijke grenzen natuurlijk). Bij de meeste versterkers ligt hij op 47 KOhm of hoger, dan maakt die extra 50Ohm of 75Ohm niet zoveel meer uit. Wedden dat jij het verschil niet hoort tussen een kabel met 50Ohm impedantie en een met 75Ohm?
Alleen als je bron een platendraaiert is met een MC element, heeft de kabelimpedantie invloed op het signaal, omdat deze mee gaat spelen met de impedantie van het element, waardoor je een laagdoorlaatfilter creëert. En hier is 75 Ohm aan de hoge kant voor veel elementen!
En waarom deze obsessie? De kabelimpedantie heeft niet alleen te maken met ingangsimpedantie van een versterker, maar ook met de manier waarom een bepaalde frequentie door een kabel kan bewegen. Een kabel met de verkeerde impedantie kan faseverschuivingen veroorzaken voor bepaalde frequenties of er zelfs voor zorgen dat bepaalde frequenties uit zullen doven. Ook hiervoor geldt weer dat de relatief lage frequentie van audio niet heel gevoelig is en dat inderdaad een 50Ohms kabel voor korte afstanden ook prima gaat, maar het is echt wel iets om rekening mee te houden. Daarnaast maak ik geen onderscheidt in mijn kabels tussen het doel waarvoor ik ze gebruik. 75Ohm geldt voor zowel audio, als video en SPDIF. Zolang mijn kabels daaraan voldoen, kan ik ze dus ook ongestraft uitwisselen en hoef ik niet bang te zijn voor rare storingen en vervormingen.
Als ik mijn elektrotechniek had afgemaakt, had ik ook wel voor je kunnen uitrekenen, maar helaas dat is 11 jaar geleden dat ik er voor het laatst wat mee heb gedaan en rekenen aan inductie en capaciteiten was niet mijn sterkste vak.
[...]
Ben ik met je eens en is ook de grootste onzin die je kunt verzinnen. Ben dit jaar niet bij de VAD geweest, maar de jaren daarvoor wel een paar keer. Mij zien ze daar niet meer, wat een lading esoterische onzin verkopen ze daar!
Dergelijke luisterruimtes liepen we ook in en snel weer uit. Het erge was nog wel dat het namelijk echt helemaal nergens naar klonk...
Het toppunt want trouwens de ruimte van Kef... Ze hadden een (kerk)orgel concert van Bach op staan (ik weet de naam van het stuk niet meer, maar het is het beroemde stuk dat ook in The Phantom of the Opera gebruikt wordt). Als er één ding wel belangrijk is, is dat je speakers de grondtonen van een groot kerkorgel aankunnen. Deze kunnen tot ruim onder de 20Hz komen (ik meen zelfs tot 5Hz). Dan sta je in een luisterruimte, met een enome sub (uit m'n hoofd de Reference 209) en Reference fronts, en je hoort gewoon de verplaatste lucht in de basreflectie tunnels klappen... Dit had niks met de ruimte te maken, maar kwam puur uit de speakers...
[...]
Dat lijkt mij heel vreemd. De verschillen tussen versterkers onderling zijn ook heel klein. Zolang de versterker niet buiten zijn werkgebied staat te spelen en deze niet gebouwd is om specifiek het geluid aan te passen, hoort ook hier in blinde testen geen mens enig verschil.
Je kunt absoluut geen conclusie trekken gebaseerd op een luistersessie met 2 verschillende speakers in 2 verschillende ruimtes met 2 verschillende versterkers en dan concluderen dat de luidspreker versterker-kritisch is! De akoestische eigenschappen van de ruimtes en de speakers zijn zo verschillend en hebben zo'n enorme invloed op het geluid, dat het verschil van versterker (als dat er al hoorbaar is) teniet gedaan wordt door die verschillen.
Ook hier durf ik te beweren dat mits er goede versterkers gebruikt worden die binnen hun werkgebied opereren, jij bij een blinde test ze niet uit elkaar kunt houden.
Ga eens luisteren in een studio/luisterruimte. Kies een set uit die je lekker vindt klinken in de mid-range (waar mijn Cambridge Azur in valt). Wissel alleen van versterker, en je zult verbaasd staan over het verschil in geluid.
Een tijdje geleden heb ik op dezelfde manier staan luisteren. Eerst mijn Cambridge aan verschillende speakers. B&W, Kef en Dali vielen direct af. Ik bleef uiteindelijk op Monitor Audio uitkomen. Toen een Marantz versterker gepakt, die qua prijs en specs concurerent moet zijn aan mijn Cambridge. Monitor Audio: No-go, klonk werkelijk nergens naar, B&W erop klonk ineens wel goed.
Elke versterker veroorzaakt klankkleuring, zelfs de extreem dure. Net zoals elke speaker ook aan kleuring doet. Echter is het de kunst om een speaker en versteker zo te matchen dat het een voor jou prettig geluid oplevert. De combi die Cambridge had staan, deed dat voor mij, en vrienden van mij, absoluut niet. In de kamer ernaast stond een andere combi (ander merk versterker) die dat beter deed. Dezelfde rare verkleuring van het geluid, had ik vorig jaar op een beurs in Rotterdam ook al gehoord (vergelijkbare set, andere ruimte).
Tuurlijk heeft de ruimte invloed, maar dit was een kleuring vanuit de weergave (het verschil is echt wel te horen als je een beetje ervaring met acoustiek hebt).
Waarschuwing, opperprutser aan het werk... en als je een opmerking van mij niet snapt, klik dan hier