Wij hebben ons ondertussen ook op de huizenmarkt begeven (als kopers), maar 't is nog verdomd lastig om wat te vinden als je 'n beetje afwijkende (ok, en toegegeven, erg lastige) eisen hebt.
We zijn op zoek naar 'n appartement (geen 2e verdieping, hoewel zoldertje oid wel mag, maar alle gebruikersruimtes moeten op 1 verdieping zitten), liefst zonder buren, maar niet op de begane grond (bijv. boven een woning). Graag wel een (ruim) dakterras en eigen berging. Uiteraard (

) met genoeg parkeerplaats of eigen parkeerplaats. Dicht in de buurt van uitvalswegen en de basiswinkels, ergens in 't midden van Nederland (boven de grote rivieren, onder 't IJsselmeer, ten westen van Ede). Liefst geen bouwval waaraan nog 4 maanden verbouwd moet worden, maar wel meer dan 120m
2 gebruiksoppervlak, waarbij de woonkamer zeer groot moet zijn (of gemaakt moet kunnen worden). Daarnaast graag een aparte "natte" cel voor wassen en drogen, een badkamer waar bad en douche in past en een redelijke keuken (geen hokje van 2 bij 4). Geen boiler, wel cv of vloerverwarming en niet te hoge servicekosten (max € 150 zonder stookkosten).
Het is niet alsof ons budget vreselijk krap is: we zoeken tot € 350.000.
Funda wordt meerdere keren per week uitgespit, maar levert niks op. We hebben al met diverse makelaars contact gehad, maar ze kunnen ons allemaal niet verder helpen. De rest van de huizensites is vaak zo onoverzichtelijk dat we die al heel snel opgegeven hebben.
Weet iemand nog tips hoe we kunnen zoeken? Of is 't gewoon 'n kwestie van wachten totdat je 'n geschikt huis tegenkomt?
Waar ik tevens mee zit is dat ik echt geen gevoel voor waarde meer heb, nu ik aan 't kijken ben. Een uitgave van € 700 voor een vakantie of € 1000 voor een vakantie, ja, dat voel ik nog wel aan. Maar 'n woning voor € 220.000 of voor € 240.000? Dat verschil "voel" ik niet, dat "snap" ik niet. Mijn gevoel zegt: als je toch al zoveel uitgeeft, wat maakt die paar duizend dan nog uit? Dat merk je toch niet?
Dat hele onderhandelen op het scherpst van de snede, om soms een paar duizend euro, daar snap ik helemaal niks van, dat voelt zo ongelooflijk nutteloos. Je bent toch 'n mega-zak met geld kwijt, wat maakt die paar duizend dan nog uit? Voor mij voelt het heel erg als Monopolie-geld...
Hoe gaan jullie daar mee om? Is 't voor jullie wel helemaal echt? Kunnen jullie wel het belang inzien van die paar % verschil?
Als laatste: ik hoor heel veel over belastingaftrek, diverse vormen van hypotheek, waardestijging/daling etc. etc. Ben ook (vanuit m'n werk, hoe heerlijk toevallig) bezig met de opleiding Woningfinanciering I van Nibe SVV, dus de kennis is allemaal wel aanwezig

. Waar ik echter nooit iemand over hoor, is over de inflatie.
Bijv. je bent nu 35 en koopt een woning met een hypothekaire lening van € 200.000. Daar betaal je nu zeg € 800 netto hypotheekrente over. Over 25 jaar wil je met vervroegd pensioen, en dan is je netto hypotheekrente ineens € 1200. Iedereen waarschuwt daar ineens voor. Maar waar ik niemand over hoor, is dat die € 1200 in 2035 veel minder waard is, dan die € 800 nu. Waarom houdt niemand daar rekening mee? Waarom wijst niemand je daar op?
Lol, wel grappig, ik las 't bericht, en ik dacht "hey, dat klinkt als EMP". En jawel hoor

Ik vroeg me al af hoe de bezichtiging gegaan was.
Je kent volgens mij meer mensen in je omgeving die al 'n keer de verwarming hebben gedaan, toch? Dus dat lijkt me geen probleem. Die vloer zou ik echt niks zinnigs over kunnen zeggen, srry.