Ik moet eerlijk bekennen dat dat mij niet zo boeit, maar ik respecteer het wel als dat het argument is van de koper. Wat mij echter interesseert is hoe ver men hier in blijkt te willen gaan, en waarom.
Laat ik even voorop stellen dat ik bij de believers hoor: ik heb te vaak verschillen tussen kabelsets (interlinks, speakerkabels en stroomsnoeren) gehoord om nog te geloven dat het niets uitmaakt. Echter, het kan allemaal het gevolg zijn van een massa-psychose en je verwachtingspatroon: "Dit is een dure kabel, dus hij moet wel mooi zijn." Ik geloof dat niet, maar ik kan ook niet uitsluiten of bewijzen dat dat niet zo is.
Stel dat dat inderdaad het geval is: alle kabels klinken hetzelfde, en sommige mensen denken alleen maar dat een duurdere kabel beter klinkt. Dan hebben die mensen toch nog steeds meer plezier van hun installatie als ze die duurdere kabel aanschaffen? Wat is daar mis mee?
Het is altijd zo dat de prijs/kwaliteit verhouding van audiocomponenten (of we het nou hebben over kabels, cd-spelers, versterkers, luidsprekers, of noem maar op...) exponentieel loopt: om een klein beetje meer kwaliteit te krijgen, moet je flink meer betalen
Eens. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat alles wat duur is dan ook bij zal dragen in de kwaliteit. Veel dingen wel, zoals betere speakers, accoustiek van de ruimte, duurdere versterker, etc. Voor een handgemaakte versterker met zwaar overgedimensioneerde componenten mag je inderdaad best de hoofdprijs verwachten qua prijs, maar daar zal dan ook niemand vreemd van opkijken. Niet iedereen zal het de moeite waard vinden natuurlijk, maar het is zeker te bevatten dat daar weer wat extra kwaliteit mee te winnen is.
Maar....sommige dingen worden wel *zo* extreem ongeloofwaardig, dat ik me niet meer kan verplaatsen in de geest van de koper. Het is net alsof er iemand opgestaan is die dacht..hee, ik kan die mensen werkelijk *alles* op de mouw spelden, dus als ik nu een mooi stukje hout kan verkopen voor een paar honderd euro (want dat is toch peanuts voor hun), dan doe ik niemand kwaad, en zij zijn er ook nog blij mee! Ik vind dat dus wel heel erg naar oplichting stinken, zelfs als alle betrokken partijen er blij mee zijn. Ik lig er nou ook weer niet wakker van, maar ik *snap* het niet. Hoe ver moet je al gegaan zijn wil je dit soort excessen proberen? Wat maakt het geloofwaardig? Kan ik morgen een site oprichten die zoiets aanbiedt, en zou je het dan kopen? Zo nee, wat moet ik dan doen om het wel verkoopbaar te maken? Zelf voordoen als audofiel is al genoeg, of gaat het puur om al een naam te hebben in de audiowereld? Als je je nou dus verplaatst in de gedachtengang van een verkoper, zou je misschien ook wel gaan beseffen dat de verkoopargumenten niet altijd even kosher zijn?
Los daarvan vraag ik me altijd af of je dan blijer wordt van de apparatuur dan van de muziek, want ik word vooral blij van muziek omdat ik er positieve associaties mee heb. Als het dan enigzins goed klinkt (ik luister bijv. meestal muziek met een goede sennheiser koptelefoon, HD580, op een losse vintage sony versterker, maar als bron wel een 192kbps+ mp3 of flac

), dan is het muziekstuk veel bepalender dan de apparatuur. Op slechtere apparatuur vind ik het nog steeds prima, het wordt natuurlijk wel wat anders als het door een mono speakertje uit mijn wekkerradio schalt. Betere apparatuur is leuk, maar voegt aan mijn persoonlijke beleving niet toe. Ik bespeur wel eens een behoefte om eens lekker naar nieuwe apparatuur te gaan speuren, en me helemaal te verdiepen in de specs, reviews, etc, maar telkens weer komt het besef boven dat ik dan relatief veel geld moet uitgeven voor iets wat ik nu al goed genoeg vind. Ondanks het feit dat ik dat heel goed kan betalen, vind ik dat toch een soort zonde die ik niet kan verantwoorden. Ik vind het echt te decadent. Nou snap ik wel dat dat een puur persoonlijke mening is, maar ik blijf me toch verbazen hoe ver mensen kunnen gaan in het upgraden
I mentioned it once, but I think I got away with it.