mux schreef op donderdag 25 februari 2016 @ 10:08:
Er is geen andere universele manier dan om $/QALY te gebruiken in de wereld. Het klinkt hard en materialistisch,
maar het is juist één van de meest nondiscriminatoire manieren om echt goed objectief naar de grootschalige effecten van policyveranderingen te kijken.
Ik ben met je eens dat het de defacto standaard is maar economen kunnen
het onderling niet eens worden welke discount factoren er nou eigenlijk gebruikt moeten worden, juist omdat het niet echt objectief is. Je moet immers bijvoorbeeld waarde geven aan een leven van iemand in de toekomst. Wat is het leven van een arme subsistence boer in Zuid-Oost Azie in 2030 waard of in 2100? Iedere econoom heeft andere normen en waarden en zal daar dus een andere waarde aan toekennen.
Daarnaast ben ik het niet persé eens met een blanket statement dat acties tégen klimaatverandering op de lange termijn universeel goed zijn; dat is iets te nonspecifiek. Er zijn voor- en nadelen, en in veel gevallen zijn deze non-obvious.
Uiteraard, het ene pakket aan maatregelen zal beter/efficienter werken dan het andere en voor elke publicatie is weer een andere keuze te maken. Punt is wel dat zo'n beetje alle publicaties met diverse soorten aanpakken tot zeer positieve gevolgen komen. Ook niet zo moeilijk eigenlijk, de toekomstige economische schade door klimaatverandering wordt steeds groter naarmate de temperatuurstijging groter wordt, maatregelen winnen het dan steeds makkelijker. Voor de details moet je uiteraard de studie(s) lezen, ik herhaal alleen de gist: namelijk dat volgens economische studies een rationele aanpak stukken gunstiger is dan de boel op zijn beloop laten.
Het IPCC heeft als hun donkerste scenario (8 graden opwarming) min of meer een lineaire groei in kolen- en olieconsumptie uit nieuwe bronnen genomen; iets dat economisch op deze tijdsschaal onmogelijk is.
SRES scenario's zijn natuurlijk fictief om te kijken wat het resultaat van de aannames is en om te vergelijken met andere scenario's. Je moet zo'n A1FI scenario los zien van wat makkelijk mogelijk is, dat specifieke scenario is opzettelijk extreem met hoofdzakelijk fossiel energieverbruik waar in A1B juist veel hernieuwbare energie gebruikt wordt.
Er is een hele goede kans dat je ook in een 'doom and gloom'-scenario vanuit prijsdruk een technologische doorbraak krijgt die onverwacht sterke CO2-reductie veroorzaakt.
Nee, want dan hebben we het dus over een ander scenario.
Overigens acht ik het wel degelijk mogelijk dat er kantelpunten kunnen zijn waarbij fossiel verbruik ineens rap vervangen wordt door schonere alternatieven die een sterke reductie van de CO2-uitstoot mogelijk maken. Ik acht het echter zeer onwaarschijnlijk dat er technologie ontstaat die (uitvoerbaar) op grote schaal CO2 uit de korte koolstofkringloop haalt en weer terug stopt in de lange koolstofkringloop.
Omgekeerd is kortetermijn massa-implementatie van duurzame energie een potentiële rem op de economie die ervoor zorgt dat door noodzakelijkerwijs langzame implementatie de totale impact op het milieu alsnog groter is, vergeleken met het scenario dat een ongespecificeerde technologische doorbraak ergens in de toekomst zorgt voor een veel betere duurzame techniek, welke sneller tot resultaat zou kunnen leiden.
Dit heb je eerder betoogd maar is in mijn opinie pure speculatie en een onverantwoorde gok met het klimaat en de toekomstige generaties. Wat als dat scenario onverhoeds niet uit komt?
Kun je een studie(s) linken die betoogd dat investeren in duurzame energie economische groei schaadt? De studies die ik zie betogen juist dat duurzame energie één van de efficientste en effectieve oplossingen voor onze milieu en klimaatproblemen kan zijn, ook op de korte termijn. De studie die ik hierboven linkte is er één van maar er zijn nog vele andere zoals
diverse studies van Nordhaus en
Dincer 2000,
Stern 2006,
Watkiss 2005,
DIW 2005 en zelfs
Google.
Deze twee scenario's zijn opportunity cost-scenario's die het IPCC ook meeneemt (wat wil je als je een rapport van een paarduizend pagina's moet volkrijgen), en die serieuze studie achter zich hebben.
Het IPCC houdt juist opzettelijk geen rekening met 'major future technological breakthroughs', alleen al omdat die zeldzaam zijn en het IPCC conservatief in zijn aannames is.
In de praktijk betekent dit dat we nooit moeten proberen all-in te gaan op een techniek die een té grote opportunity cost met zich meebrengt. Dus: zonnepanelen installeren tegen $1/Wp: uitstekend. Zonnepanelen 10 jaar geleden installeren tegen $7/Wp: afschuwelijk. Zelfde panelen, zelfde techniek.
Dit is overduidelijk een persoonlijk waardeoordeel. Wat is "een te groot opportunity cost"? Is dat $1, $7, $14 of $140? En voor hoe lang?
Er zijn zat alternatieve voorbeelden te bedenken waar hoge aanloopkosten maatschappelijk betaald zijn om zo later te kunnen profiteren van fors lagere kosten en synergievoordelen. In het kader van PV heeft Duitsland met subsidies prijsdoorbraken mogelijk gemaakt waardoor PV nu zo goedkoop is dat het concurrerend is, op sommige plekken ook op grid-scale al zelfs zonder subsidies. Zonder de investering van het grootschalig installeren van $7 PV was $1 PV nu niet mogelijk. Daarbij ook als voordeel dat (mede daardoor) kernenergie uitgefaseerd kan worden, de afhankelijkheid van buitenlandse energieleveranciers verminderd (Duitsland heeft vrijwel geen eigen gas, kolen en uranium voorraden, alleen veel bruinkool), de industrie veel kan toeleveren aan de rest van de wereld, dat er veel extra banen in de duurzame sector bijgekomen zijn, enz. De Duitsers hebben nooit problemen gemaakt van subsidies voor $7 PV en over 10 jaar is de (kleine) pijn van de $7 PV alweer vergeten en heeft de hele wereld er profijt van.
Relevant uit IPCC AR4:
Implementing any major energy transition will take time. The penetration rates of emerging energy technologies depend on the expected lifetime of capital stock, equipment and the relative cost. Some large-scale energy-conversion plants can have an operational life of up to 100 years giving a slow rate of turnover, but around 2–3% per year replacement rate is more usual (Section 4.4.3). There is, therefore, some resistance to change, and breakthroughs in technology to increase penetration rate are rare.
Technology only diffuses rapidly once it can compete economically with existing alternatives or offers added value (e.g. greater convenience), often made possible by the introduction of new regulatory frameworks. It took decades to provide the large-scale electricity and natural-gas infrastructures now common in many countries. Power stations, gas and electricity distribution networks and buildings are usually replaced only at the end of their useful life, so early action to stabilize atmospheric GHGs to have minimal impact on future GDP, it is important to avoid building ‘more of the same’ (Stern, 2006).
[
Voor 1% gewijzigd door
styno op 25-02-2016 17:13
. Reden: Fix SRES scenario namen ]