Goed, ik ga dan toch maar eens mijn verhaal van mijn selectieprocedure bij de EPST hier posten, aangezien het mij wel informatief/vermakend leek.
Het is alweer een tijd geleden dat ik de eerste fase (16-06-2004) gehad heb van de gehele selectie, maar de medische keuring heeft een tijd op zich laten wachten, waarover later meer.
Op een mooie dag in mei had ik een gesprek met mijn schooldecaan, over wat/hoe ik mijn verdere "schooltijd" zou gaan invullen, kortom: wat ik zou gaan doen/worden.
Ik vertelde haar dat ik bedrijfskundige informatica ging doen, of in ieder geval van plan was dat te gaan doen. Tijdens het gesprek heb ik ook laten vallen (hoe dat precies ter sprake is gekomen weet ik niet meer) dat ik eigenlijk graag piloot wilde worden, maar dat ik dacht dat piloot worden voor mij niet haalbaar was omdat ik een te lage opleiding had (HAVO, geen Natuurkunde), en ik dacht dat je minstens VWO+natuurkunde nodig had.
Ze vertelde mij dat ze een opleiding kende (EPST, later bleken er nog meer te zijn waar je niet percé vwo nodig hebt, maar dat laat ik buiten beschouwing) waar het niet verplicht werdt gesteld VWO te hebben. Ik ben toen met mijn ouders gaan praten en die zagen het eigenlijk niet zo zitten dat ik die opleiding wilde gaan doen, ook zagen ze mij niet capabel genoeg om door de selectie heen te kunnen komen. Ik mocht toch naar de selectie (onder het mom van: dan zijn we daar ook van af) en op 16 juni werdt ik verwacht in het EPST kantoor, dat toen nog in het oude pand in Maarssen was.
De eerste selectie bestond uit 3 onderdelen: de compass test (algemene vliegaanlegtest), tech-test (technisch inzicht test) en een psychologische test.
De compass test was de meest uitgebreidde test van deze eerste fase, en duurde ruim een uur, waarin onderdelen als controle, slalom (d.m.v. een joystick een puntje binnen de banen van een circuit houden), mathematics en geheugentests voorkwamen. Daarna kwam de tech-test waarin er verschillende vragen werden gesteld over verschillende technische onderwerpen, de een simpel, de ander wat lastiger. Vragen zoals "wat is de weerstand in punt A" passeerden de revue. Daarna kwam de psychologische test, waarin echt enorm veel vragen werden gesteld van hoe je in bepaalde situaties zou reageren, waar je van houdt, enzovoort.
Een week na het maken van de test zou ik de uitslag krijgen, en ik was enorm benieuwd.
En na een week kwam inderdaad een envelop in de bus, met daarin een de uitslag van de compass test, de uitslag van de tech-test, een 14 pagina's tellend psychologisch rapport en uiteraard een uitslagformulier.
De uitslagen
Compass Test: 34 punten, waarbij een score van 24 voldoende was geweest.
Tech-test: 12 van de 15 vragen goed.
Psychologisch advies: Negatief (!)
Uiteindelijke uitslag: Door, omdat de uitslagen voor de compass en tech-test goed waren, met de opmerking dat ik in fase 2 moest laten zien dat het psychologisch rapport "fout" was.
Ik was uitgenodigd voor fase 2, en werdt op 8 september verwacht op het nieuwe EPST kantoor, ook in Maarssen. Deze lange tijd die er tussen zat kwam onder andere door de verhuizing van de EPST naar een nieuw pand, en door het feit dat ik nog geen 18 was, wat noodzakelijk is voor fase 2.
Op 8 september ging ik vol goede moed met de trein naar Maarssen, en ik ontmoette daar mijn medekandidaten, we waren in totaal met 8 kandidaten die dag, waaronder ook 2 dames.
Het begon met een kop koffie, en een voorstelrondje. Het selectieteam stelde zich ook voor, en bestond uit 2 mannen, allebei voormalig captain.
De eerste opdracht was "The Indian Ocean Survival Exercise". Een teamopdracht waarbij de situatie was, dat wij gestrand waren met een boot op een (onbewoond) eiland, en onze kapitein was gewond, er was dus geen "leider". Er konden een paar voorwerpen gered worden, en van ons werdt verwacht die te rangschikken op volgorde van belangrijkheid. Iedereen had individueel een lijst gemaakt, waarop stond wat men dacht wat het belangrijkst was. Daarna werden we opgesplitst in 2 groepen van 4 en moesten deze bespreken wat nu de uiteindelijke volgorde van deze goederen zou worden. Zo kwam bij mij het six pack bier op nummero 1 omdat dit bier het enigste vocht was dat er beschikbaar was op de lijst, en zonder vocht op een warm tropisch eiland is het lastig overleven, vond ik ten minste. Het ging er bij deze test vooral om hoe sterk je je eigen mening motiveerde en hoe je standvastig bleef. Dit heeft twee kanten, je kan te makkelijk toegeven (ja-knikker), of stug je eigen mening doorvoeren (wat ik zeg is juist, geen discussie).
Daarna kwamen de individuele tests van die dag, twee om precies te zijn, een (hoofd)rekentest en test die betrekking had op de werking van een vliegtuig. De rekentest bestond uit (als ik het mij goed herinner) 30 opgaven, welke in een half uur allen beantwoord dienden te worden. Persoonlijk vond ik het niet al te moeilijke vragen, resultaat: 1 fout.
De tweede test ging over vliegtuigen en vliegen in het algemeen, zoals richtingen, hoogteroeren e.d., ook een niet al te lastige test, 2 fout.
Na deze test kwam de "bridge" opdracht, de tweede groepsopdracht van deze dag. De opdracht was om binnen een half uur een brug te bouwen van een beperkt aantal bouwsteentjes (hout), welke een lengte van 3 A4 overspande, 1 A4 hoog was op het middenpunt en een glas met water (Nitroglycerine volgens een van de captains

) kon dragen.
Het "leuke" van deze test was dat er op een gegeven moment er een "radiostilte" verwacht werdt, wat dus inhoudt dat we tijdens de bouw niet mochten spreken, handgebaren alom. Uiteindelijk lukte het ons om de brug 5 minuten voor tijd paraat te krijgen.
LUNCH!!! erg lekkere broodjes, vers bezorgd door de cateraar.
Hierna waren de persoonlijke interviews, waarin op het eerste gezicht irrelevante vragen werden gesteld (welke film heb je voor het laatst gezien). Ook werdt je gevraagd of je nou niet vond dat je tijdens een opdracht iets te passief was geweest. Een relaxte sfeer tijdens dit interview.
Fase 2 was afgelopen, en met zn vieren (anderen waren al eerder klaar met het interview, die hadden het eerder gehad, en die waren dus al weg) liepen we terug naar het station.
Ik zou voor 20.00 gebeld worden als ik door was naar fase 3.
Toen ik ongeveer een half uurtje in de trein zat ging mijn mobiele telefoon rinkelen (het zal toch niet!?!), en jawel, EPST stond op het schermpje (had het nummer voorgeprogrammeerd). Ik nam op, en ik wist dus al wat ze wilde gaan zeggen, ik was door naar fase 3!
Een week later (6 dagen om precies te zijn) werden ik, en nog 2 anderen die ook door de selectie waren gekomen van mijn groep, verwacht op het kantoor van de EPST voor de Simulator sessie.
Ik ging als laatste de simulator in. Als eerste ging een meisje, welke op deze sessie afgewezen werdt, maar met bijlessen in de simulator (herkansing als het ware) zou ze nog een kans krijgen. Kandidaat nummer 2 was wel in een keer goed door. Toen mocht ik de simulator in.
Het scherm stond uit (puur op instrumenten vliegen dus), en ik mocht plaats nemen naast mijn instructeur, achter mij zaten nog 2 anderen om mij te beoordelen en, zoals later bleek, mij af en toe af te leiden tijdens het vliegen door middel van schouderklopjes en praten met elkaar e.d.
Het waren vrij basis manouvres die uitgevoerd moesten worden, ik zal er een paar noemen.
- Ga naar koers 357 en behoud je hoogte.
- Klim naar 10.000 voet met een snelheid van 1000 voet per minuut.
- Maak een bocht naar links naar koers 200 en stijg daarbij naar 8.000 voet.
en variaties en combinaties hiervan.
Als laatste test ging het scherm aan en moest ik mijn ogen sluiten. Mijn instructeur zette het vliegtuig (een B737 by the way) compleet op zn kant en in een duikvlucht, aan mij de taak om, zodra ik mijn ogen weer open mocht doen, het vliegtuig weer stabiel te trekken. Om deze opdracht uit te voeren heb je maar een paar (3 seconden ongeveer) nodig.
Ik heb in totaal 50 minuten in de sim gezeten, en daarna volgde een evaluatie. Mijn instructeur (Nol Oskam) zijn conclusie was: netjes, weinig fouten, je bent door. (!!!!!)
Deze uitspraak betekende dus dat ik door de gehele selectie heen was gekomen, een mooie prestatie vond ik zelf.
Ik heb besloten om niet met de opleiding te gaan beginnen, omdat ik de kans op een baan te klein vind om daar op 18 jarige leeftijd zonder enig hbo diploma een klein fortuin voor te moeten lenen (garantiefonds of niet, ik wilde dat gewoon niet). Ik heb dus besloten om eerst een HBO opleiding te gaan volgen, om zo tegelijkertijd mijn natuurkunde wat bij te spijkeren, zodat ik met een betere basis aan de vliegopleiding kan beginnen over 3 jaar (ik heb het eerste jaar HBO er inmiddels opzitten).
Hiermee was het verhaaltje nog niet uit, ik moest nog medisch gekeurd worden, iets waar ik al sinds het begin voor vreesde. Mijn ogen hebben namenlijk -4.75 als afwijking (refractie + cylinder) op mijn linkeroog, en -5 is de grens, en bij die sterkte (tussen -3 en -5) wordt er extra streng gekeken naar de conditie van je ogen. Ik besloot dus om eerst een oogkeuring te laten doen, om te kijken of ik geen afwijkingen had (kleurenblindheid e.d.).
Tijdens deze keuring werdt mij verteld dat mijn afwijking van mijn linkeroog -5.50 (!!!!) was, mijn ogen waren voor de rest in orde. Volledig aangedaan door deze uitspraak keerde ik terug naar huis, mijn droom was in duigen gevallen....
Na het 2 dagen "verwerkt" te hebben besloot ik om mij bij diverse opticiens op te laten meten, omdat ik een nare smaak had van het feit dat mijn brilsterkte (en die was toen recent gemeten) 0.75 afweek van waar het AMC op uitgekomen was.
Bij 3 opticiens ben ik geweest, en twee daarvan kwamen op -4.75, en een op -5.00.
Aangemoedigd door deze metingen heb ik een herkeuring aangevraagd op een andere locatie (puur psychologisch), dit keer voor een volledige keuring klasse 1.
Op locatie aangekomen zijn talloze tests uitgevoerd, die ik hier niet ga beschrijven, van alles werdt gecontroleerd in ieder geval. Op ongeveer de helft van de keuring waren mijn ogen aan de beurt, het moment van de waarheid. Tot mijn verbazing zat daar dezelfde arts die mij ook in Utrecht had gekeurd, en ze herkende mij. Ze vond het dom van mij dat ik voor een tweede keer kwam, omdat ze me al afgekeurd had. Ik heb toen brieven van mijn opticiens overlegd en gezegd dat ik voor een dergelijk belangrijke stap in mijn leven absolute zekerheid wilde hebben over of ik nou wél of niet goed bevonden kan worden. Met zichtbaar tegenzin begon ze aan de meting, en na lang bijstellen en hercontroleren sprak ze de (voor mij) verlossende woorden, "ik kom op -5.00". Dat was een pak van mijn hart, mijn ogen waren goed!!
De rest van de medische keuring werdt afgemaakt, en ik ben in het ziekenhuis geweest voor de EEG en de thorax foto. Na een week of 2 kreeg ik de brief van IVW Divisie Luchtvaart met daarin het volgende papiertje:
Medisch Certificaat
Zoals te zien is de administratie bij deze instellingen niet helemaal 100%, zo ben ik geboren in 986 (dat is wel erg oud

), en is mijn keuring niet "valid until".
Na een belletje met het IVW heb ik een nieuw certificaat toegestuurd gekregen, met daarop wél alle gegevens ingevuld.
Nu ga ik dus eerst nog "even" 3 jaar het HBO doen, waar ik ook veel plezier in heb, waarna ik (na opnieuw selectie gedaan te hebben) ga beginnen met de opleiding. Deze her-selectie is noodzakelijk omdat de testresultaten maar 1 jaar geldig zijn, maar aangezien het positieve resultaat van de selectie heb ik er het volste vertrouwen in dat ik daar gewoon weer door heen kom.
Ik hoop dat jullie een beetje een goed beeld hebben gekregen nu wat er allemaal wordt "behandeld" tijdens de selectie van de EPST. Vragen zijn altijd welkom.