Ik vind het namaken van de werkelijkheid juist helemaal niks aan. Auto's, hoofden, dat soort dingen: ik beschouw het enkel als oefening. Ik vind het pas interessant worden als er iets wordt gemaakt dat juist
niet in het echt kan, of waar ik de middelen niet voor heb om in het echt te maken (een echte stad bouwen volgens eigen ontwerp is natuurlijk leuker, maar niet binnen mijn budget, dus als ik dat wil, dan doe ik dat met 3d).
Maar realisme vind ik wél leuk: de fantasie realistisch uitbeelden, alsof het echt is, dat is mijn doel. Maar dingen die er al zijn namaken? Nee, dan maak ik liever een foto, als ik het zo mooi vindt dat ik er een plaatje van wil.
Abstracte werken vind ik op zich ook mooi, maar dat vind ik te moeilijk. Het is namelijk zo dat je daar enorm veel gevoel voor compositie, vorm en kleur voor nodig hebt. Technisch is het heel gemakkelijk, iedereen kan het, maar om het ook mooi te maken, zoals Mondriaan deed, daar durf ik mijn vingers niet aan te branden. Geabstraheerde dingen vind ik wel leuk om te proberen, maar puur abstract begin ik niet aan.
En even ter verklaring nog: het trein-project vind ik juist zo leuk, omdat niemand hier de middelen heeft om een échte wagon te ontwerpen en uit te werken, maar met 3d kan het tóch. Zeker de meer fantasierijke ontwerpen, zoals de locomotief en de Tijgetje-wagon, die vind ik erg leuk. En zonder 3d was daar nooit een plaatje van gekomen (misschien getekend, maar dat is de techniekkeuze).