honey schreef op woensdag 26 februari 2025 @ 08:45:
[...]
Misschien wil je, droom je, verlang je dat de samenleving de definitie van man en vrouw baseert op genderexpressie en -identiteit, maar in de echte wereld is dat simpelweg niet het geval. Vraag willekeurig mensen op straat hoe zij man en vrouw definiëren, en je krijgt een helder antwoord. Ga nog een stap verder en vraag het mensen buiten onze westerse cultuur, dan wordt het onderscheid alleen maar duidelijker.
Dat gezegd hebbende, staat het je natuurlijk vrij om persoonlijk elke definitie te hanteren die je wilt.
Maar het punt is dat ze afwijken in gedrag van wat ze zeggen. Ze zeggen dat ze het baseren op het geslacht, op wat er in de onderbroek zit. Maar ze weten in 99% van de gevallen niet wat er in de onderbroek zit, daar doen ze 'n aanname over. Ze nemen dus aan dat iemand een penis heeft, op basis van hoe iemand er uit ziet en zich gedraagt. Of een vagina heeft op basis van hoe iemand er uit ziet of zich gedraagt.
Er zijn echt transgenders die heel erg passing zijn. Zie bijv. Nikki de Jager. En er zijn er meer. Zij werd als vrouw behandeld omdat ze als vrouw gezien werd.
Punt is: je kan jezelf wel voorhouden dat je het weet en ziet, maar als je het niet ziet, weet je het dus ook niet.
Dan kun je 'm vast wel quoten? Ik vond deze: “een man gedefinieerd als iemand die met een piemel is geboren en een vrouw als iemand met een vagina. Je kunt die definitie uitbreiden naar genetica of vruchtbaarheid", maar ook hier heb je dus een 'restcategorie'. Mensen die zonder penis en zonder vagina geboren zijn. Of mensen die beiden hebben. Om over genetica en vruchtbaarheid maar niet te spreken.
In dat kader: ik vraag me af of er voor welk onderwerp dan ook het mogelijk is om te zeggen "dat is A en dit is B" waarbij B geen restcategorie is. Dit is een tafel en dat is een kruk - maar er zijn ook tussencategoriën. Dit is een auto en dat is een fiets - en zelfs daar zullen tussencategoriën zijn. En volgens mij kun je zelfs van iets 'simpels' als een fiets geen omschrijving maken die sluitend is. Je zal altijd versies tegenkomen die instinctief niet binnen de categorie "fiets" passen, maar wel binnen de definitie vallen, en vice versa.
Hetzelfde geldt voor (biologisch) geslacht, én (ervaren) gender.
De enige manier waarop je een sluitende binaire definitie kunt hebben, is als je 1 definitie voor 't een hebt, én een restcategorie voor alles wat niet aan die ene categorie voldoet. En zelfs dan krijg je wangedrochten, zaken die technisch binnen die categorie vallen, maar waarvan je zeker weet dat 't níet binnen die categorie thuis hoort en andersom dus.
Het is geen wedstrijdje he? Je hoeft niet het ene erger te vinden, je mag echt voor beiden begrip opbrengen.
Waarbij ik me wel afvraag, wat verwacht je dan in een zaak als deze? Dat de man z'n hele leven doet alsof en zijn geluk opoffert voor dat van z'n vrouw en kinderen? Denk je dat die vrouw echt gelukkig is als ze zou weten dat hij dat voor haar doet? Of vind je dat hij haar de rest van z'n leven moet voorliegen en moet blijven doen alsof 'ie iemand is die hij niet is?
honey schreef op woensdag 26 februari 2025 @ 09:08:
Wanneer ik met studenten praat, focus ik niet op het labelen van mensen als man of vrouw, dat is iets waar iedereen persoonlijk een mening over mag vormen. In plaats daarvan leg ik hen de vier aspecten uit:
biologisch geslacht, genderexpressie, genderidentiteit en seksuele geaardheid. Deze bieden een helder kader om genderkwesties op een genuanceerde manier te benaderen en beter te begrijpen.
Maar niet alle vier de aspecten zijn voor alle levensgebieden van belang.
Voor medici is het geboorte-geslacht van belang, of beter gezegd, het fysieke geslacht: de chromosomen, de hormoonhuishouding, de geslachtskenmerken.
Voor de ene wedstrijd is het huidige geslacht van belang.
Voor de andere wedstrijd de gender-expressie.
Etc.
Mensen proberen al deze dingen op op 1 hoop te gooien en dat gaat niet.
DeKever schreef op woensdag 26 februari 2025 @ 09:17:
[...]
Wat overeind blijft is dat je zulke discussies niet uitsluitend kan laten voeren door de medici. Daarvoor zit er teveel ethische of morele lading aan. De discussie valt niet volledig te outsourcen bij medici.
Bij wie hoort 'ie volgens jou dan wel thuis? En vraag je je dan ook af wat die groep in de onderbroek van een ander te zoeken heeft?
Roenie schreef op woensdag 26 februari 2025 @ 13:31:
Waarom al die tijd verspillen aan een definitie waar iedereen zich 100% in kan vinden? Die hele discussie omtrent definities en alle specifieke variaties daarvan lijkt wel belangrijker voor de regenboog gemeenschap te zijn dan voor de gemiddelde klant bij de bakker.
Omdat mensen op basis van die definities uitgesloten worden voor het een, en ingesloten voor het ander. En omdat mensen die in geen enkel geval een twijfelgeval zijn een mening hebben over mensen die wél een twijfelgeval zijn. Dus is die definitie van belang. Ook voor de gemiddelde klant bij de bakker. Want die heeft er óók een mening over dat een trans vrouw bij de vrouwen sport. Of dat een trans vrouw bij de vrouwen naar de wc gaat.
Wat hierbij opvalt, is dat het altijd de vrouwen zijn die de lul zijn (pun intended). Trans vrouwen die gedwongen worden bij de mannen naar de wc te gaan voelen zich niet veilig. Trans mannen die gedwongen worden bij de vrouwen naar de wc te gaan, maken dat vrouwen zich onveilig voelen.
Dat doen we bij vrijwel alle psychische en zelfs bij veel fysieke aandoeningen.... Migraine om maar 'n voorbeeld te noemen.
Roenie schreef op woensdag 26 februari 2025 @ 14:03:
[...]
Dat een transman of -vrouw negatieve ervaringen heeft met andere mensen over hoe hij-zij zich voelt en uit wil niet zeggen dat mensen daar massaal tegen zijn of zo. Ik krijg de indruk dat je dat denkt.
De twee groepen waarvoor het een groot punt lijkt te zijn lijken mij de of mensen die vanwege hun cultuur dat niet (willen) begrijpen en fanatiekelingen uit de regenbooggemeenschap die volledig begrepen willen worden voor wie zij als individu zijn. En er zullen veel mensen zijn die het wellicht niet begrijpen, maar die het simpelweg langs hen heen laten gaan. Je kunt niet eisen/verwachten dat iedereen je maar begrijpt en ziet zoals jij je voelt. En dat is dan niet alleen op dit onderwerp, maar alles in het sociale verkeer.
Het begrijpen zou fijn zijn, maar het is een kwestie van rechten die nu in 't geding is. Recht om behandeld te worden zoals je wil. Recht om gebruik te maken van voorzieningen. Recht om deel te nemen aan evenementen.
En dan heb je geluk. Een kennis van mij heeft net 4,5 jaar op de wachtlijst gestaan (ivm sluiten klinieken waardoor hij zich weer ergens anders moest aanmelden geloof ik).
Zijn ze gevoeliger voor afwijzing, of hebben ze meer ervaring met afgewezen worden? Iemand die 4x z'n been breekt tijdens het skiën neem je ook niet echt kwalijk als 'ie niet meer wil skiën. Waarom dan wel bij afwijzing?