Jullie zijn allemaal homo's. Homo sapiens. Jullie wonen allemaal op dezelfde apenplaneet, Aarde.
Waarmee ik aan wil geven dat je met je bewoording iemand met een grapje pijn kunt doen. Maar vaak worden grapjes ook gezien als een manier van meningsuiting. Denk aan de humor binnen de Sovjet-Unie.
Het cis specificeren zie ik net zoals het woord kippenei of koemelk. Er is meer ei op deze wereld dan die van de kip, en er is meer melk op deze wereld dan die van koe, meer planeten dan Aarde en meer sterren dan Zon, en meer pieten dan zwart/wit. Dat kun je duidelijk specificeren en dat vindt in de ene subcultuur meer plaats dan de andere. Niets mis mee. Door te zeggen ik snap niet dat je die bewoording gebruikt zeg je in feite: specificeren is onnodig. Dat is alleen maar zo wanneer je de ander (en diens pijn) niet accepteert.
Dan zijn er voor jou maar twee geslachten, dan is er voor jou maar één planeet en één ster (waarbij de zon om de planeet draaide pre Copernicus), dan is er maar één kleur piet, dan is er maar één soort ei en één soort melk.
Dan over topic. Ik schrik altijd als ik doorheb dat een trans persoon trans is. Ik vind dat opmerkelijk aan mezelf maar dat is wel hoe het is. Ik ben neurodivers (ook een minderheid), sociaal onhandig, en kan (te) stevig uit de hoek komen, terwijl ik dat dan niet beledigend bedoelde. Dat kun je voelen. Binnen de neurodiverse wereld kennen we overigens ook het woord neurotypisch. Neurotypische mensen voelen dat vaak goed aan.
Daarnaast kan ik mij enorm ergeren aan drama queens (dat is iets anders dan af en toe humor). Dat kunnen heteroseksuelen zijn, maar ook homoseksuelen en transseksuelen. De reden dat ik me erger is simpel: hun hondenfluitjes en signal to noise rating (inhoud vs. ruis) is m.i. te dicht bij het vriespunt. Een voorbeeld: Gordon. Wanneer is er ooit iets uit de scheur van deze geinponem gekomen waarvan je objectief vast kunt stellen: zo,
dat getuigd van intelligentie. Dan heb ik het niet enkel over intellectuele vlak. Ook op emotioneel vlak is deze man... (tja ik weet niet of ik het mag zeggen) niet zo sterk begaafd.
Ik kan nog veel meer voorbeelden noemen want ook politici kunnen hier wat van. Bijvoorbeeld politici die zelf nauwelijks tot nooit te vinden zijn binnen Tweede Kamer, vanaf de zijlijn van alles roepen, en als ze dan zelf eindelijk aan de slag mogen dan hoop je nog opstartproblemen maar nee het is louter incompetentie en het niet willen oplossen van problemen maar symboolpolitiek en wijzen naar de bouwwerken van onze vrije samenleving: zij zijn het, de gemaakte afspraken zijn oneerlijk, het probleem bestaat niet, het komt door die en die groep, of ik mag het niet zeggen (lees: mag niet groepen wegzetten).
Helaas, juist in de regio's waar men conservatiever is en niet met de veranderingen om wenst te gaan, dat zijn ook de regio's waar men op deze politici stemt. En ook al spelen die politici niets klaar het draagvlak wordt er niet minder op. Dat houdt in dat de groep kiezers m.i. niet voor rede vatbaar is. Zo diep zit hun haat, zo diep zit de afgunst, zo diep zit de ontevredenheid. En n.a.v. die haat, daar gaan slachtoffers vallen. Zie wat er in VS plaats aam het vinden is. Dat probeert men naar Europa te exporteren. Actief. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik je geen angst aan zou willen praten, @
corset. Want dat wil ik wel: be afraid, be very afraid. Echter die angst aanpraten is niet hatelijk bedoeld omdat ik je haat vanwege je zijn maar uit bezorgdheid dat jouw zijn hier straks op nationaal en Europees vlak niet meer geaccepteerd wordt. Op lokaal en stedelijk niveau mogelijk en hopelijk nog wel.
Toen Trump nog in de race zat, wist ik al dat bij winst de LGBT* gemeenschap het voor de kiezen zou krijgen, en specifiek de transseksuelen. Omdat men groeperingen kiest die maatschappelijk niet worden geaccepteerd. Daar val ik zelf onder. Volgens de minister van Volksgezondheid VS komt mijn neurodiversiteit door vaccins. Het intellect, de wetenschap, is het daarmee oneens. Nul wetenschappelijk bewijs voor. En toch 'mag hij dat vinden'. Dat doet mij pijn, en maakt me angstig. Dat is de kern: helaas wel het doel van het sado-populisme.