Ik schrijf even een reactie uit het niets omdat ik geen specifieke mensen wil 'ondervragen'. Maar uiteraard heb ik aan enkele personen gedacht toen ik het schrijf. Ik ben op zoek naar wat feedback, want ik snap deze discussie niet omdat "de hele wereld" ernaast zit (wat tegelijk onwaarschijnlijk is maar toch vaak voorkomt

) of omdat ik iets niet goed snap (idem

). Dus, oprechte feedback gevraagd. Bij voorkeur op niveau van de redenering: waar zitten logische fouten, waar negeer of mis ik essentiële informatie?
Wanneer het aankomt op in transitie gaan ben ik wat twijfelachtig met mijn steun voor de persoonlijke keuze (die ik in principe heb) omdat:
a. je het nooit helemaal zeker weet of kan weten, ook (juist?) zogenaamde cis-mensen,
b. mensen nu eenmaal gevoelig zijn voor trends (bodymods zijn in meerdere subculturen gebruikelijk, daar reken ik ook zaken als genitale besnijding onder),
c. de ingreep groot en in veel gevallen niet omkeerbaar is, en zijn eigen (medische) nadelen heeft,
d. ik tot op zekere hoogte vind dat een biologie geen reflectie moet zijn van je gevoel of gedachten, want!
e. hoe iemand is geboren is iets waar we als samenleving en individu respect voor moeten hebben, ook jijzelf).
In deze discussie heb ik heel erg het gevoel dat we ons (laten) platslaan. Terminologie als cis en trans zijn voor mij al buiten de werkelijkheid zoals ik hem ken: wat als gender(extreme) doorgaat heeft me altijd gestoord, omdat ik me daar maar zeer beperkt toe reken, en ik er zo vele ken. (Traditionele) genders zijn archetypisch, maar worden door veel deelnemers in dit soort discussie voor absoluut aangenomen. Ik ervaar dat niet, ik zie dat ook niet. Ja, ik zie een klein groepje (laten we ze 'conservatieven') noemen (en vaak heb ik het gevoel dat dat ook maar is om een houding aan te nemen, zoals alle conformisme ongeacht (sub)cultuur), maar daarbuiten een enorme groep die ergens zit tussen totale desinteresse en milde irritatie omdat het soms vereist lijkt je in die binariteit te drukken (zowel man<>vrouw als cis- of trans-positief overigens).
De persoon die ik zelf ken die zich het hardste vastbijt in dat cis-archetypen-zijn-absoluten beeld is een transpersoon. Ik weet dat ik niet moet doen alsof ik iemand begrijp, maar mijn indruk is toch dat die volgens mij veel meer moeite heeft met het stereotype cis-beeld, dan haar lichaam. Die discussie lukt niet, maar ik denk dan: dat cis-mannelijke-archetype, je hebt helemaal gelijk, ik pas daar ook niet bij. Maar daarmee ben ik geen trans en geen cis, of heb ik ergens moeite mee, ik ben gewoon iemand als velen: ergens ertussen, of misschien op een nog tot nu toe onbetitelde as, en dat is prima.
Ik zie de gender en geslacht als vrij losstaand. En eigenlijk heb ik niets op met gender. Ik 'voel' me eigenlijk geen geslacht. Net zo min ik me 'mens' voel. Als ik iets moet zeggen, dan levend wezen. Ik heb een tijd geprobeerd me materie te voelen, maar dat ging zelfs mij te ver

Maar ook weer niet helemaal, we hebben maar 1 heelal tenslotte, en soms voel ik me evenzeer deel daarvan als de sterren aan de hemel. Wat betekenen trivialiteiten die bepaalde uit de bomen afgedaalde apen zich allemaal in het hoofd gehaald hebben in vergelijking daarmee? Maargoed
Ik heb vrede mijn wat zich tussen mijn benen bevind, ik heb geen vrede met wat dat vervolgens zou moeten betekenen volgens, tsja, wie eigenlijk? Anderen. En het is menselijk die veel invloed te geven over wat je denkt, daar kun je niets aan doen, maar ik zou eerst daar grenzen aan stellen voor je besluit je body te modden. Ik wordt niet heel graag als gender mannelijk omschreven, ook al voel ik me ook niet vrouwelijk. Ik vind dat er niets mis is met trans zijn. En tuurlijk, als dat voor jezelf wel heel vervelend is, dan kun je transities overwegen. Maar ik heb heel sterk het gevoel dat je alleen zover komt als je (te) veel externe druk heb aan het een of ander te conformeren. Nee, je hebt gelijk, ik kan me dat niet voorstellen omdat ik niet zover sta.
Misschien helpt het als ik erbij zeg dat ik plastisch chirurgie ben ondergaan, niet aan mijn primaire of secundaire geslachtskenmerken maar aangezicht. Ik sta dus wel op een plek waar de verhouding uiterlijk/biologie en psyche een onderwerp zijn waarover ik (veel) heb nagedacht, en vooral ook over heb gevoeld. Het is niet altijd gemakkelijk geweest, en al heb ik geen spijt, en was er een functionele reden voor, toch heb ik lang geworsteld over waarom dat nodig was cq gebeurde (de eerste snijpartij was ik 4 maanden, dus invloed had ik er niet op, enkel de laatste keer, maar toen was het puntje op de i). Operaties zijn echt geen pretje, en komen met hun eigen levenslange nadelen, dus doe ze niet alleen om voor anderen in een net vakje te komen, of dat nou een oud of een nieuw vakje is.
Dat conformeren, dat is volgens mij de vijand van ons allemaal. Daarom heb ik ook niets met pers. vnw's in signatures ed. Het conformeert me. Weet ik veel wat ik ben. Spreek me lekker aan zo je wil, neutraal als je twijfelt of zelf niet binair wil overkomen. Ik vind het allemaal best. Zolang ik maar geen kleur hoef te bekennen, want hoe meer ik erover denk, hoe minder ik denk dat ik die uberhaupt heb. Of wil hebben. Ik vind het mijn zaak. De wereld heeft mij te respecteren. Zoals ik elk individu respecteer zoals het is. Ik zou alleen niet willen dat je in transitie gaat omdat jezelf hebt laten wijsmaken dat het een of-of verhaal moet zijn. Hoe iemand is, is al goed tenslotte.
Als ik nog even mag afsluiten met mijn eigen ervaring: ik herken die druk om in een cis-vakje te moeten. Uiterlijk kost me dat lichamelijk geen moeite, en kwa kleding heb ik me er ook grotendeels bij neer gelegd (al ben ik wat kleurrijker gekleed dan de meeste denk ik). Maar daarmee is de identificatie er nog niet. Maar bovendien vind ik dat die er ook helemaal niet hoef te zijn. Dat ervaar ik ook als druk. Waarom moet ik eruit zien of mij gedragen als iets wat men herkent? Ik vind dat storend. Ik wil gewoon de hoop conflicten kunnen zijn die ik ben

En ik gun dat iedereen. Voel je niet gedwongen man te spelen, maar voel je ook niet gedwongen iets anders te spelen. Misschien niet eens jezelf. Want staat dat nu wel zo vast als je denkt? Je bent een schepsel zoals het is, en daar is niets mis mee. Eis dat anderen je respecteren, en dat je jezelf respecteert. Laten we een wereld bouwen waarin het mogelijk is geen rol aan te nemen. Pas ver daarna komen transities.