Inderdaad.
Het doet me terugdenken aan een interview, en recente uitspraken en publicaties van / over George Lucas. Dat klinkt misschien even vreemd, maar aangezien de VS al zo lang onderhevig zijn aan allerlei toepassingen van Cultural Engineering is een socio-cultureel patroon iets wat interessant is: in hoge mate worden Amerikaanse groepsdynamica vorm gegeven (mede) door wat wij entertainment noemen.
Van de WOII film “industrie” door naar de jaren 50 sociaal-economische klassen narratieven (compleet met welke auto je moest kopen) naar de jaren zestig van feel good WASP fictie - en zo voorts en zo verder. Enfin, hier zijn hele boeken over geschreven.
This is how liberty dies. With thunderous applause.
Menigeen zal de film herkennen. Wat minder gekend is, dat is de saillant georganiseerde druk die Lucas over zich heen kreeg bij die trilogieën vanuit politieke hoeken. Helemaal toen in de film kringen van fixers, brokers & financiers bekend werd wat zijn punten van inspiratie waren, en wat zijn plannen voor verdere narratieven waren.
Punten van interesse. Foreign wars, religion, oligarchy subversion, and above all the collusion between organized crime and all that. Compleet met een villain die frontmannetjes vanuit georganiseerde misdaad in de politiek plant, en samenspel smeedt tussen oligarchie, externe vijanden, en zeloten van allerlei vormen van cultisme.
Het voert te ver door voor hier, maar het komt wel vaker in analyses naar voren. Hoe anders was het geweest als Lucas door had kunnen zetten - want zijn narratieven waren pijnlijk accuraat in extrapolatie. Als dat gecirculeerd had in samenleving, zeker met wat haat van controverse en smaak er over heen, het zou zijn sporen in cultureel bewustzijn net zo gehad hebben als The Godfather. Maar dan dus niet in normaliseren van grensoverschrijdend gedrag en georganiseerde misdaad.
Thunderous applause. With passive permission. En toen kwamen de treinen, voor segment na segment.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.