dawg schreef op zaterdag 3 mei 2025 @ 14:13:
[...]
Verschil met Canada & Australië is dat binnen de EU oerconservatieve krachten zijn die de EU van binnenuit proberen te ondermijnen. Denk bijvoorbeeld Ordo Iuris. Agenda Europe. En natuurlijk de extremistische groepen binnen het Europarlement, ECR & ID.
Maar die zijn niets zonder de financieringen uit de VS, én het faciliteren met kennis / toegang vanuit de VS.
Saillant, het grootste portaal in Europa voor die stromen is Nederland.
Al heb ik persoonlijk wel vertrouwen dat het ze niet gaat lukken. Wat dat betreft zie ik voor het Nederlandse een groter probleem in VVD. Tot 2x toe extremisten macht gegeven en nog steeds, zelfs nu, weigeren de stemmers daarvan daar harde conclusies uit te trekken.
Het is opmerkelijk hoe relatief eenvoudig het voor Nederlandse perspectieven is om het Amerikaanse te observeren, voor disfuncties, verschuivingen, netwerkfenomenen en zo meer, terwijl het observeren van exact dezelfde lijnen, stromingen van denken, gedragskaders en zo meer in het Nederlandse reflexief geweigerd wordt.
Dit is niet puur probleem van hypernormalisatie, ook niet van aanwezige Nederlandse variant van exceptionalisme. In zekere mate is het product van gecultiveerde rigiditeit, maar ook dat dekt het niet volledig af.
Er liggen nogal wat ongemakkelijke verkenningen om de hoek.
Hij heeft geen ongelijk. Maar, het is meer complex dan hij schetst. Wat mij wel deed verbazen is dat Joris niet zoals gebruikelijk externe en interne dynamica weegt, maar hier er voor kiest om enkel de externe op tafel te leggen.
Want dit plaatje is niet compleet zonder ook analyse te doen van de rol van het Nederlandse in die convenanten van zes decennia.
Maar, ik weet niet of het bewust of onbewust is, bij het laatste stuk van zijn essay raakt hij aan iets wat zowel elementair als kritiek is - in die zin van volgorde van lijn in relatie tot weerstand, correctie en potentieel, bij noodzaak tot breken van en ontworstelen aan cycli van autoritarisme.
Het is niet politiek wat leidend is.
Ik merk iedere dag hoeveel constructieve energie er in Nederland is, maar het zit nog net onder de oppervlakte. We hebben zoveel talent, ervaring en kapitaal in huis. Het wachten is op leiderschap in media en politiek om dit alles te mobiliseren en te kanaliseren. Daar is dus nu de echte druk nodig, van allerlei aard, vanuit burgers, overheidsinstanties, maatschappelijke organisaties, bedrijven en de basis van politieke partijen zelf…
Ja, in die volgorde inderdaad.
Signaalmechanismen, media + burgers. Dan de rest.
En dat is ook volstrekt logisch wanneer we cycli van autoritarisme tegen het licht houden. Aanwezige dominante politiek is nu juist altijd bij dergelijke cycli wat de deuren voor autoritarisme open zet, en de condities daarvoor vereist geschapen heeft. Maar dan komt dat oude adagio ...
it's bottom up, or it all ends up bottoms up.
[
Voor 23% gewijzigd door
Virtuozzo op 03-05-2025 15:11
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.