Durven is nog nooit een probleem geweest voor een EU. Al is de beeldvorming absoluut anders, hier ligt een consistente lijn al sinds de eerste beginselen van het Europese Experiment. En dat is ook verklaarbaar, want die grondvesten waar al die experimenten en implementaties op gestoeld zijn volgen uit de lessen van de vorige cyclus van autoritarisme.
En daar zitten nogal wat harde lessen bij ten aanzien van handel. Zoals dat het geen wapen is of kan / mag zijn.
Maar laat wat nu dominant is in de VS precies dat wel weer nastreven, onder andere, handel niet als resultaat van gedrag of sociale psychologie, handel niet als product van een markt (en markten zijn de facto nooit vrij, zoiets bestaat niet), maar handel als wapen.
Dat wil niet zeggen dat een EU ineens zaken uit gaat spelen. Integendeel. De intrinsieke focus op proces en termijn vanuit de aanwezige grondvesten en al die vereisten voor functionaliteit, die ligt juist op best practices en balans. Een Duitsland en Japan zijn na die vorige cyclus genormaliseerd geworden, ondanks alle aanwezige schade en predisposities, maar een China is een totaal ander scenario, waar geen ruimte is voor een proces van normalisatie middels handel, omdat er sprake is van totaal andere condities (nummer 1, het land ligt niet in puin vanuit conflagratie, het zit in een cyclus van imperialisme en kolonialisme, en dat is heel iets anders).
Als media nu eens goed zouden kijken naar de lijnen van scope en focus de afgelopen tien jaar, dan zou al snel duidelijk zijn dat een concept als disentanglement al op tafel lag voordat er überhaupt een Trump was, want de lijnen van verschuivingen vanuit disfuncties in de VS waren al aanwezig en hadden momentum. Het zou ook goed zichtbaar zijn dat er nu geen sprake is van magische wendingen bij oriëntatie op markten en toegang, omdat wederom die processen er al een klein decennium liggen - gelieerd aan de aanwezige perikelen, maar ook volledig los daarvan. Immers, termijn focus. Als jij een opdracht tot behartiging hebt, met nogal behoorlijk wat complexiteit en gelaagdheid, en je wordt continu op de vingers gekeken en afgerekend als je het nota bene goed doet, dan liggen er nogal wat stimuli om allerlei scenario's van te voren uit te werken en niet te navigeren of bankieren op aannames, overtuigingen, geloofsgedrag of marketing.
Maar bijvoorbeeld al vroeg bij ontwikkeling van markten in India een vinger aan de pols te hebben, netwerken op te bouwen, synergistisch potentieel te stimuleren. Dat heeft zijn eigen curves en cycli, maar het is, wederom, proces.
Als er issues liggen ten aanzien van een EU bij de huidige uitdagingen, en die zijn er, dan zit dat toch heel anders in elkaar dan vaak gedacht wordt vanuit de dominante beeldvorming - die eigenlijk weinig meer is dan product van nationale verdeel & heers narratieven (het verfoeilijke brussel en zo meer - Janus Politiek, twee gezichten, het Nederlandse met name is daar wel een dingetje bij).
Een algemeen aspect hier is dat Europa een abstract concept is, en dat is iets anders dan een zogeheten collectieve identiteit of mythos. Dat ontbreekt omdat we halverwege de jaren '90 een aantal dominante lidstaten hadden die alles reduceerden tot number games, laat ik het zo zeggen. Er was geen verhaal meer nodig, de Koude Oorlog was exit, we hadden gewonnen, de markt is magisch, systemen zijn magisch, ga zo door.
Dus, geen noodzaak tot visie. Het woord visie werd taboe.
Een ander algemeen concept zit hem niet in hoe de structuren werken, maar waar ze zich op richten. Zo wordt vaak toegegeven aan predisposities voor autoritarisme vanuit aanwezige (gecompromitteerde) beeldvorming, zoals het idee van Europa moet een vuist maken en op tafel slaan! Nou, nee dus, dat zou zwaar ongezond zijn, want een EU maakt al een vuist maar past die procedureel toe. Dus niet als stimulus voor conflict, maar als stimulus voor processen van inzicht en balans.
Maar, die structuren hebben hun beperkingen in scope. We hebben de middelen tot individueel oorlog voeren beperkt en gedeeld, maar een EU heeft geen structuur voor een collectief mechanisme van politieke economie waar defensie onderdeel van is. We hebben dat bijvoorbeeld wel voor kenniseconomie, ook voor diensteneconomie, maar defensie hebben we er over decennia heen bewust buiten gehouden.
Veel daarvan was nota bene onderdeel van convenant met de VS en het kader van NATO, maar ook best wat daarvan is gewoon resultaat omdat we bang zijn voor herhaling van vroeger. Waar op nationale niveaus gedaan werd alsof extreem en radicaal voor altijd voorbij waren, waar op nationale niveaus gedaan werd alsof corporatisme geen transitiefase en -mechanisme is van autoritarisme, nu ja, op Europese niveaus is wel iets meer historisch bewustzijn. Van waaruit ook de erkenning volgde voor het potentieel van wat volgt als dat Europese Experiment als een geheel verschuift naar een herhaling van autoritarisme.
En al dat boven op de reguliere mandatering zoals vastegesteld door lidstaten. Het is een prachtige mythe dat Brussel de soevereiniteit van lidstaten ondermijnt, maar er klopt niets van. De realiteit is gewoon dat "Brussel" een overlegorgaan is van handel tussen lidstaten vanuit gedeelde kaders ontwikkeld vanuit bloedige lessen.
Brussel komt niet met naheffingen. Dat doen Nederlandse ministers die hun eigen spel spelen.
De VS begrijpen al dit niet. Voor ons hier is het al vaak wat gecompliceerd, en een kwestie van gewoon nooit te horen hebben gekregen in publiek en media debat, zelfs onderwijs de afgelopen twintig jaar, hoe Europa gevormd is vanuit een cyclus van autoritarisme, waarbij een aantal lidstaten nog altijd in hun detox zaten van extern gericht parasitisme - kolonialisme en zelfs imperialisme.
Een grote schok in het Europese is daarbij geweest dat de VS totaal vergeten zijn, in de zin van institutioneel geheugen, dat er überhaupt convenanten waren bij Transatlantische samenwerking, NATO en zo voorts en zo verder. Wel een schok die wakker maakt, in veel opzichten, maar ook een schok die in de VS condities schept van oriëntatie op alles Europees als vijandsbeeld wat het buffet moet zijn, anders gaan de VS onderuit.
Zero sum. Onderschat de setting bij alle uitdagingen niet. En dat is wederom brute reden waarom een EU zo'n focus op proces en procedure heeft, en niet op theater en drama.
[
Voor 39% gewijzigd door
Virtuozzo op 15-04-2025 20:25
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.