Dat is precies die valstrik van de oude Derde Weg politieke school, ooit ontworpen in Nederland, breed ingezet vanuit PR / Policy Advisory circuits voor beïnvloeding van met name sociaal / progressief / democraten als segmenten binnen politiek spectrum - zie het als een stroming rond het idee van marktwerking is een magisch iets wat fundamenteel is bij vraagstukken rondom ordening. Met alle gevolgen van dien, de school is zowel in het Nederlandse (zie Wim Kok, maar ook Stef Bos et alii) als in het VK en de VS breed genormaliseerd geworden.
Lang verhaal kort, dat is vanuit rechts-conservatief heel slim gebruikt geworden om neoliberalisme te internaliseren binnen systemen van ordening. Met alle gevolgen van dien, dus niet enkel het scheppen van condities voor een cyclus van autoritarisme, maar ook het besmetten van publiek debat met frames die ook tegenwoordig niet ter discussie worden gesteld.
Elk van die drie landen zou eigenlijk een bruut post mortem moeten doen over hoe ze gecompromitteerd zijn in gedachtegoed bij ordeningsvraagstukken, wat de oorsprong is van het narratief, en hoe het kwetsbaar gemaakt heeft. Datzelfde zou eigenlijk ook in het media debat én het publieke debat moeten plaatsvinden, omdat hier niet louter sprake is van gevolgen voor politiek denken, maar ook is er sprake van brede cultuur-maatschappelijke gevolgen.
Praktisch voorbeeld, het probleem van hypernormalisatie is geworteld in het systemisch geïntegreerde neoliberalisme, maar dat ligt niet in beeld want als samenleving zijn die frames en prikkels zo die geïntegreerd dat het niet over gedragseffecten van politieke organisatie meer gaat, maar over gedragseffecten bij collectieve groepsdynamica.
Binnen context van de VS is het een van de drie meest succesvolle narratieven van subversie geweest, naast het segregatie narratief achter "war on drugs" en het verzuchtingsnarratief van corporatisme / cult of wealth.
De situatie in het VK is verklaarbaar, ook begrijpelijk. De crux daar is dat de rechts-conservatieve kiezer de stekker uit eigen politieke strata getrokken heeft. Dan zit je dus met enerzijds een heel zorgvuldig moeten dansen op het scherp van de snede ten aanzien van die segmenten, maar ook met een confrontatie ten aanzien van eigen aandeel op de weg naar condities voor een cyclus van autoritarisme.
Dat is absoluut niet eenvoudig. Niet in het minst omdat het vereiste post mortem tot nu toe nog nergens waar de Derde Weg school geïnternaliseerd is geworden ook daadwerkelijk onderwerp is kunnen worden - ondanks de brute noodzaak daartoe. Dat is het resultaat van zowel hypernormalisatie als gebrekkige processen bij bewustwording als disfuncties binnen het media debat ... en de verklaarbare sociaal-psychologische reflex bij zowel politicus als burger van het niet echt willen weten / horen (want het is een confrontatie met eigen aandeel in het vraagstuk van "how did we get here").
Bij de Democraten in de VS is sinds de herverkiezing van Trump een behoorlijk intern conflict aanwezig, naast alle verdere uitdagingen, tussen de Derde Weg adepten (die behoorlijk geïntegreerd zijn binnen circuits van lobby / pr / policy advisory, maar zonder door te hebben wie de echte eigenaren zijn van die de denk tanks die ze volgen, maar ook als product van spanningsvelden tussen zij die het Derde Weg probleem erkennen, en zij die vanuit het circuit / de stroming er in gevormd zijn.
Wat al dit aangaat zou ik toch voor willen stellen dat media debat dat post mortem wel aangaat. Ongeacht wat dat voor de neus gehouden wordt of losbarst. We kunnen immers
in de VS zien wat volgt wanneer dat post mortem geweigerd wordt, en
in het VK zien wanneer het post mortem de ruimte niet krijgt als proces.
Lijkt mij nogal van kritiek belang aangezien het Nederlandse exact dezelfde lijnen volgt. Compleet met subversie voor districtenstelsel en andere herzieningen en zelfs herdefiniëren van concepten en structuren van ordening.
Wie de Democraten in de VS observeert zal de perikelen herkennen. Het lijkt alsof de Democraten niets doen. Toch is dat niet correct. Er is sprake van een vrij effectieve media filter, het probleem van content productie en Loudest Voice wat de dynamiek als geheel laat verschuiven, en topics doet de-selecteren.
Maar binnen dat amalgaam van stromingen wat wij de Democraten noemen is sprake van een aantal processen.
Grassroots. Daar zoekt men het momentum, het post-mortem, en de correcties.
Derde Weg. Daar weigert men alles van wat Grassroots wil.
Progressieve Oligarchie. Die zijn vrijwel volledig verlamd. Rauwe ironie.
Het zijn behoorlijke tekenen aan de wand.
Het vacuüm wat volgt wanneer electoraal rechts-conservatief wakker wordt is niet voldoende als mechanisme voor correctie. Het vacuüm moet gevuld worden, zeker, maar het is iets waar men niet ontsnapt aan processen van bewustwording die niet louter electoraal rechts-conservatief omvatten, maar ook politieke organisatie van wat het vacuüm doet vullen. Wederom is het synergistisch moeten zijn van proces wat centraal staat bij vermogen tot weerstand en correctie bij cycli van autoritarisme.
There is no magical return to business as usual. It was never business in the first place, and change is the only constant so there isn't even a magical return to the old status quo.
Dus niet enkel de ruis en het drama. Maar de ontwikkelingen op de grond en in de politiek, ook al lijkt het niet langer relevant. Het is het wel.
*knip* zie modbreak boven je
[
Voor 49% gewijzigd door
NMH op 15-04-2025 19:43
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.