Ik las laatst iemand een betoog houden waarom in sommige imperialistische rijken in het verleden religies en groepen met schijnbaar tegengestelde belangen toch op het oog vreedzaam samenleefden. Het betoog was dat in zulke imperiums de heerser altijd een groot belang heeft in het bewaken van de interne vrede en dus altijd de onderlingen belangen en tegenstellingen zal proberen uit te onderhandelen en te balanceren.
Het Ottomaanse rijk of Joegoslavië leek stabiel voor verschillende groepen, maar dat kwam omdat verschillende groepen weinig mogelijkheden hadden om hun eigen belangen geheel door te drukken. Vallen deze rijken eenmaal uit elkaar dan kan het groepsbelang weer gaan overheersen.
Zodra je democratie introduceert krijgen niet alleen individuelen een stem, groepen kunnen zich ook organiseren om het selectieve eigenbelang veilig te stellen ten kosten van andere groepen of individuen. Hoe meer een groep zich organiseert ten opzichte van andere partijen zonder tegenstand, des te meer mogelijkheden krijgen ze om hun selectieve belangen te behartigen.
De kern van het probleem is dat democratie geen intrinsieke middelen heeft om belangen van groepen af te wegen, er is geen keizer of autocraat die als mediator alle belangen afweeg en het allerbelangrijkste: het resultaat ook afdwingt.
Echter in een democratie is het resultaat van de inspanningen van diverse groepen om invloed uit te oefenen niet het gevolg van belangenafweging door een derde persoon/macht, maar een resultaat van de hoeveelheid macht en invloed die een groep kan verzamelen. Zowel qua stemrecht als qua invloed op de politiek.
Door bovenstaande mechanisme ontstaat (imho) de spanningen die veelal ziet in democratieën tussen groepen, Ontstaan er eenmaal groepen met tegenstellingen of anderszins problemen waarvan men denkt dat 't een groepsprobleem is, dan is de reflex vaak geweest om groepen als minderheden als groep te versterken tot zelfs rechten en privileges te geven. Maar groepen in een democratie hebben intrinsiek geen middelen tot overbruggen en reconciliatie van onderlinge tegenstellingen, dat is alleen actief proces als mensen dat wederzijds willen en er voor openstaan. Er ontstaat dan vaak een status-quo wat door gebrek aan voorgaande veelal alleen tolerantie, maar geen acceptatie oplevert.
En bovenstaande zie je ook terug met Koran verbranding, het acteert als middel om bovenstaande mechanisme te exploiteren. Pediga is extreem rechts, maar hun bedoeling is om de andere groepen met hun tegenreactie ook uit te lokken tot extremisme. Ze begrijpen dit mechanisme (al dan niet intuïtief) heel erg goed.
Je kan extremisme proberen in te dammen, maar dat hoeft niet resulteren in een betere resultaat tussen groepen op korte of lange termijn. Zoals gezegd is de reflex meestal om minderheidsgroepen te versterken tot zelfs groepsrechten/privileges toe te kennen, maar dat betekend nog niet dat er in de kern geen conflicten of tegenstellingen meer zijn.
En dan kom ik weer terug op (imho) de kern van het probleem:
We hebben in een democratie geen intrinsiek middel om groepsbelangen te af te wegen, op zich dus met een goed reden, want de meesten willen geen autocraat die hierover beslist. Echter, het stemproces bevorderen juist een machtsstrijd als groepen zich verenigen voor het eigen selectieve belang. Het probleem is vaak dat het selectieve belang van de ene groep uiteindelijk een negatieve impact heeft op de andere groepen of de gehele samenleving. Dat kan uiteindelijk resulteren in een proces dat resulteert in extremisme, zowel bij de groep en/of bij tegenstanders.
Bovenstaande zag je ook terug afgelopen decennia, we hebben eindeloze debatten gevoerd over religie en de invloed van Islam inclusief extreme vormen ervan, maar heeft niets veranderd aan de kern van bovenstaande kwestie in onze samenleving.
Het Ottomaanse rijk of Joegoslavië leek stabiel voor verschillende groepen, maar dat kwam omdat verschillende groepen weinig mogelijkheden hadden om hun eigen belangen geheel door te drukken. Vallen deze rijken eenmaal uit elkaar dan kan het groepsbelang weer gaan overheersen.
Zodra je democratie introduceert krijgen niet alleen individuelen een stem, groepen kunnen zich ook organiseren om het selectieve eigenbelang veilig te stellen ten kosten van andere groepen of individuen. Hoe meer een groep zich organiseert ten opzichte van andere partijen zonder tegenstand, des te meer mogelijkheden krijgen ze om hun selectieve belangen te behartigen.
De kern van het probleem is dat democratie geen intrinsieke middelen heeft om belangen van groepen af te wegen, er is geen keizer of autocraat die als mediator alle belangen afweeg en het allerbelangrijkste: het resultaat ook afdwingt.
Echter in een democratie is het resultaat van de inspanningen van diverse groepen om invloed uit te oefenen niet het gevolg van belangenafweging door een derde persoon/macht, maar een resultaat van de hoeveelheid macht en invloed die een groep kan verzamelen. Zowel qua stemrecht als qua invloed op de politiek.
Door bovenstaande mechanisme ontstaat (imho) de spanningen die veelal ziet in democratieën tussen groepen, Ontstaan er eenmaal groepen met tegenstellingen of anderszins problemen waarvan men denkt dat 't een groepsprobleem is, dan is de reflex vaak geweest om groepen als minderheden als groep te versterken tot zelfs rechten en privileges te geven. Maar groepen in een democratie hebben intrinsiek geen middelen tot overbruggen en reconciliatie van onderlinge tegenstellingen, dat is alleen actief proces als mensen dat wederzijds willen en er voor openstaan. Er ontstaat dan vaak een status-quo wat door gebrek aan voorgaande veelal alleen tolerantie, maar geen acceptatie oplevert.
En bovenstaande zie je ook terug met Koran verbranding, het acteert als middel om bovenstaande mechanisme te exploiteren. Pediga is extreem rechts, maar hun bedoeling is om de andere groepen met hun tegenreactie ook uit te lokken tot extremisme. Ze begrijpen dit mechanisme (al dan niet intuïtief) heel erg goed.
Je kan extremisme proberen in te dammen, maar dat hoeft niet resulteren in een betere resultaat tussen groepen op korte of lange termijn. Zoals gezegd is de reflex meestal om minderheidsgroepen te versterken tot zelfs groepsrechten/privileges toe te kennen, maar dat betekend nog niet dat er in de kern geen conflicten of tegenstellingen meer zijn.
En dan kom ik weer terug op (imho) de kern van het probleem:
We hebben in een democratie geen intrinsiek middel om groepsbelangen te af te wegen, op zich dus met een goed reden, want de meesten willen geen autocraat die hierover beslist. Echter, het stemproces bevorderen juist een machtsstrijd als groepen zich verenigen voor het eigen selectieve belang. Het probleem is vaak dat het selectieve belang van de ene groep uiteindelijk een negatieve impact heeft op de andere groepen of de gehele samenleving. Dat kan uiteindelijk resulteren in een proces dat resulteert in extremisme, zowel bij de groep en/of bij tegenstanders.
Bovenstaande zag je ook terug afgelopen decennia, we hebben eindeloze debatten gevoerd over religie en de invloed van Islam inclusief extreme vormen ervan, maar heeft niets veranderd aan de kern van bovenstaande kwestie in onze samenleving.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert